Φυσικά, δεν είναι δυνατόν να έχεις απέναντί σου Ευρωπαίους και Αμερικάνους και να μην μετράς ζημίες και απώλειες - παραδείγματος χάριν στην πρόσβαση σε νέες τεχνολογίες και σε διεθνείς χρηματοδοτήσεις - όμως το να ισχυριστούμε ότι οι Ρώσοι έπαθαν καταστροφή από τις κυρώσεις σε σημείο που να τους υποχρεώνει να ανασχεδιάσουν εκ βάθρων τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν πράγματα και καταστάσεις που τους αφορούν, δεν το λες!
Το πολύ να πεις ότι ο ρωσικός εκβιασμός στην Ευρώπη με εργαλείο την ενέργεια απέτυχε, σε μεγάλο βαθμό, ακόμη και εάν τα έθνη της Γηραιάς ηπείρου πέρασαν, όσο νάναι, μια περίοδο πανικού πριν ανακαλύψουν τους νέους δρόμους της ενέργειας.
Η “αποφράδα” 24η Φεβρουαρίου 2022 με τις δεκάδες παραμέτρων και παραφυάδων της αποτελεί στίγμα για την φιλόδοξη παγκόσμια κοινότητα που βασανίζεται, δεκαετίες μετά τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο στην Ευρώπη, να βρει ένα πιο ειρηνικό και ανθρώπινων διαστάσεων modus vivendi και μετασχηματίζει τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε για την πολιτική.
‘Υστερα από δεκαετίες, η ημέρα που οι Ρώσοι εισέβαλαν στην Ουκρανία, θα μνημονεύεται ως το σημείο καμπής που επέτρεψε να γίνει μεταφορά ισχύος από την Δύση στην Ανατολή. Τα περίφημα «γεωπολιτικά» που οι ιθύνοντες της Νέας Τάξης πραγμάτων είχαν εξοβελίσει τις τελευταίες δεκαετίες, ή πιο απλά, η γεωγραφία ως βασική έννοια στις διεθνείς σχέσεις, επιστρέφουν και παίρνουν την εκδίκησή τους, παραμερίζοντας τα άυλα εργαλεία χειραγώγησης των οικονομιών και τους χρηματοοικονομικούς δείκτες.
Μαζί τους επιστρέφει και το εθνικό κράτος, η «μεγαλύτερη κατάκτηση του ανθρώπου από καταβολής ιστορίας» -κατά τον συντάκτη- που περιχαράκωσε και προστάτευσε τους λαούς πίσω από ένα πλέγμα θεσμικής ασφάλειας, του οποίου κύριο γνώρισμα είναι ότι πετυχαίνει να επουλώσει τα τραύματα που προκάλεσε η παντοδυναμία των δήθεν ελεύθερων αγορών.
Η ενεργειακή κρίση δοκίμασε την ικανότητα των ευρωπαϊκών κοινοτήτων και προβλημάτισε την παγκόσμια εξουσία που αναζητά τρόπους να επανισορροπήσει τα πράγματα του κόσμου, σε μια περίοδο της ιστορίας που το βασικό πρόταγμα είναι ο μετριασμός της κλιματικής κρίσης, η ενίσχυση της ασφάλειας εφοδιασμού, οι προσιτές τιμές της ενέργειας, η βιωσιμότητα της ενεργειακής προσφοράς, η επάρκεια επισιτιστικών πόρων και η χαλιναγώγηση της ακρίβειας, που θα οδηγήσει την ανθρωπότητα με περισσότερη ασφάλεια στο δρόμο της μετάβασης στο net zero.
Μια μετάβαση που απαιτεί αχανείς χρηματοδοτικούς πόρους και τη χρήση όλων των ενεργειακών πηγών και τεχνολογιών για να μπορέσει να εξηλεκτρίσει τις οικονομίες στα επόμενα 30 χρόνια. Ο πολιτικός και οικονομικός κατακερματισμός της παγκόσμιας κοινότητας, όπως αποδεικνύεται και από τον πόλεμο στην Ουκρανία, δεν συντείνει σε ευνοϊκές προβλέψεις.