Είναι λοιπόν απορίας άξιον, το πως η Ευρώπη είχε την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσε να ενσωματώσει την Σερβία, χωρίς μάλιστα να επιδείξει τ ην παραμικρή προσπάθεια συμμετοχής στην αποκατάσταση της ομαλότητας στην χώρα, μετά τις καταστροφές του δεκαετούς πολέμου που διέλυσε την πρώην Γιουγκοσλαβία. Η αντιμετώπιση της ΕΕ, η οποία με μεγάλη ευκολία εδέχθη στους κόλπους της την γερμανόφιλη Κροατία, είναι υπεροπτική έως και υποτιμητική. Πως λοιπόν περιμένουν στις Βρυξέλλες να προσυπογράφει ο Πρόεδρος Βούτσιτς τα εχθρικά προς την Ρωσία ψηφίσματά τους; Και επειδή κάποιοι μπορεί να θέσουν ζήτημα οικονομικής αναπτύξεως της χώρας, θα τους συνιστούσαμε να επισκεφθούν το Βελιγράδι. Ειδικώς όσοι τον είχαν γνωρίσει κατά την περίοδο του πολέμου και του ασφυκτικού εμπάργκο των Ευρωπαίων και Αμερικανών, θα εκπλαγούν από την πρόοδο που έχει συντελεστεί. Την οποία πρόοδο επέτυχαν οι Σέρβοι μόνοι τους, χωρίς ευρωπαϊκά «πακέτα» και χωρίς την βοήθεια Ταμείων Ανακάμψεως. Ας παραδειγματίζονται λοιπόν αυτοί που νομίζουν ότι μόνον σε «συλλογικούς θεσμούς» μπορεί να στηρίζονται τα σύγχρονα έθνη.