ήδη στροφή προς πιο δεξιές πολιτικές, εξοργίζοντας τους άλλοτε συμμάχους τους στην Ευρωβουλή, Σοσιαλιστές και Φιλελεύθερους.
Αν και στελέχη της Κομισιόν επιμένουν ότι η υποχώρηση όσον αφορά τις κλιματικές πολιτικές, που ήταν η σημαία της καθ όλη την διάρκεια της θητείας της μέχρι τουλάχιστον την αποχώρηση του Αντιπροέδρου Φραντς Τίμεραμανς, δεν συνιστά ταφόπλακα της Πράσινης Συμφωνίας. Και υποστηρίζουν ότι όταν οι Ευρωπαίοι αγρότες συνέλθουν -το πώς θα έχει ενδιαφέρον να μας πουν-, τα μέτρα θα επανέλθουν, όλοι γνωρίζουν ότι ουδέν μονιμότερον του προσωρινού. Ειδικά αν αναλογισθεί κανείς ποια θα είναι η σύνθεση της νέας Ευρωβουλής, όπου η ακροδεξιά πολιτική ομάδα ID της Λεπέν αναμένεται να αναδειχθεί τρίτη δύναμη, ενώ οι συντηρητικοί του ECR μάχονται για την τέταρτη θέση με τους Φιλελεύθερους του Μακρόν. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και αν συνεχιστεί η υφιστάμενη συμμαχία μεταξύ του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλιστών και των Φιλελευθέρων, οι πιο ακραίες και συντηρητικές δυνάμεις θα είναι ικανές να βάζουν προσκόμματα και εμπόδια στα σχέδιά τους, ενώ πηγές του ΕΛΚ δεν αποκλείουν συμμαχίες με μέλη του ECR.
Εξάλλου το ΕΛΚ δύσκολα θα ξεχάσει την μετωπική σύγκρουση με Σοσιαλιστές, Φιλελευθέρους και Πρασίνους όσον αφορά την νομοθεσία για την αποκατάσταση της φύσης, με την ευρωπαϊκή κεντροδεξιά οργισμένη να την καταψηφίζει. Και η αλήθεια είναι ότι όσο η Ευρώπη στρίβει προς τα δεξιά -τελευταίο παράδειγμα η πορτογαλικές εκλογές- τόσο και μεγαλύτερες θα είναι οι αποκλίσεις του ΕΛΚ από τους άλλοτε συμμάχους του. Ήδη η πρόβλεψη στο μανιφέστο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για την μεταφορά των αιτούντων άσυλο σε ασφαλείς τρίτες χώρες προκάλεσε την αντίδραση Σοσιαλιστών και Φιλελευθέρων, που όμως δεν έχουν κάνει καμία ρεαλιστική πρόταση για την αντιμετώπιση της μετανάστευσης, που είναι εκ των βασικών θεμάτων που απασχολούν τους Ευρωπαίους πολίτες, πολύ περισσότερα από τους νόμους για την αποκατάσταση του πρασίνου. Και δυόμιση μήνες πριν τις εκλογές, όλες οι πολιτικές ομάδες οφείλουν να κατανοήσουν ότι αυτοί που αποφασίζουν για την κατεύθυνση της πολιτικής της ΕΕ δεν είναι οι προσωπικές τους φιλοδοξίες και ατζέντες, αλλά οι Ευρωπαίοι πολίτες που θα κληθούν σύντομα να ψηφίσουν και η απόφασή τους θα πρέπει να γίνει σεβαστή από όλους.