Το υπόλοιπο είχε καταλάβει το 1939 ο Τούρκος πρωθυπουργός Ισμέτ Ινονού, όταν ο Γάλλος στρατηγός Βεηγκάν παρεχώρησε την επαρχία Χατάϋ (Αλεξανδρέττα) στη Τουρκία, για να μετάσχει στο πόλεμο κατά της ναζιστικής Γερμανίας προ 83 ετών, άνευ βεβαίως αποτελέσματος - τόσο πίσω πάει η ιστορία της πολυπαθούς καταλήψεως της βορείας Συρίας από τους Τούρκους.
Τα ανακτοβούλια των μεγάλων δυνάμεων δεν αιφνιδιάσθησαν. Πληροφορίες ασφαλώς θα υπήρχαν πολλές στο ΝΑΤΟ - αν μη τι άλλο από τους διαστημικούς δορυφόρους που είναι εστραμμένοι στην Συρία, Παλαιστίνη και Λίβανο και στα νότια σύνορα της Τουρκίας, του νέου ταραξία της ΝΑ Μεσογείου.
Οι Τούρκοι έχουν ανησυχήσει αφ’ ενός μεν λόγω της υποστηρίξεως του Άσαντ απ’ τους Ιρανούς μουλάδες και την Ρωσσία του Πούτιν, αφ’ ετέρου δε απ’ την ενδεχομένη ανακίνηση του Κουρδικού ζητήματος από τους Ισραηλίτες και τους Αμερικανούς. Το Κουρδικό πρόβλημα φαίνεται ν’ αναζητά λύσιν – 40 εκατομμύρια Κούρδοι δεν είναι λίγοι.
Ο Ερντογάν κι ο συνεταίρος του Μπαχτσελί των «Γκρίζων Λύκων» ανησύχησαν σοβαρά από πληροφορίες ότι επικρατούν σκέψεις για το άνοιγμα διαδρόμου στην Κουρδική κρατική οντότητα που λειτουργεί από δεκαετίας στα βορειοδυτικά σύνορα του Ιράκ με την Συρία, με σκοπόν οι Κούρδοι ν’ αποκτήσουν πρόσβαση στην Μεσόγειο θάλασσα καθώς διαθέτουν σημαντικά κοιτάσματα και παράγουν πετρέλαιο.
- Πού είναι κρυμμένα τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων στη Συριακή περιπλοκή;
Η Ρωσσία, αν και απασχολημένη με τον Ζελένσκυ, που αναζητεί τώρα την εγγύηση του ΝΑΤΟ ότι δεν θα χάσει κι άλλα Ουκρανικά εδάφη, έστειλε την στρατηγική της αεροπορία να βομβαρδίσει τους μαχητές του Ισλαμικού κράτους, που είχαν συγκεντρωθή στα νότια σύνορα της Τουρκίας, η οποία κατέχει μεγάλη περιοχή της βορείου Συρίας «για λόγους εθνικής ασφαλείας».
Οι Αμερικανοί, αν και αναμένουν σε 50 ημέρες τον νέον πρόεδρο Ντόναλντ Τράμπ, ν’ αναλάβει τα ινία της πέραν του Ατλαντικού μεγάλης δημοκρατίας , δεν ευρίσκονται «μακράν» από το Αλέπο. Στρατιωτικές Αμερικανικές δυνάμεις είναι παρούσες επί του πεδίου και ενισχύουν τον Συριακό στρατό (SDF), τους Κούρδους κι ίσως τους μαχητές του PKK της Τουρκίας με όπλα, που επιδιώκουν την ανεξαρτησία από κοινού με τους συμπατριώτες, στην Συρία, Ιράκ και Ιράν.
Το προσεχές χρονικό διάστημα θα φανεί ό, τι σκέπτεται ο Τραμπ για την τύχη της ΧΑΜΑΣ στην Γάζα, την διάσωση της ΧΕΤΖΜΠΟΛΛΑΧ στον Λίβανο, την επίλυση του Παλαιστινιακού ζήτημα στο Ισραήλ και την Τουρκική εισβολή στη Συρία. Μία Pax Russoamerikana δεν αποκλείεται στην Μέση Ανατολή όπως και στην Ουκρανία, οπότε η Τουρκία θα γίνει ο επόμενος «στόχος» της Αμερικανικής πολιτικής. Αναποφεύκτως όθεν ο Τούρκος πρόεδρος ανησυχεί. Αν συμβεί, θα επηρεάσει ακόμη και τις σχέσεις με την Ελλάδα στην …Κάσο που ευρίσκεται τελευταίως στο επίκεντρο του μεγαλοϊδεατισμού του Ερντογάν.
Μετά την κατάληψη του Χαλεπίου από τις φιλοτουρκικές δυνάμεις των Ισλαμιστών περιπλέκεται ακόμη περισσότερο η νέα Συριακή κρίση: Ιράν και Ρωσσία κι Αραβικές χώρες του Κόλπου υποστηρίζουν αναφανδόν τον Άσαντ, που όμως δεν είναι πλέον βέβαιον εάν θα επικρατήσει στην Δαμασκό όπως στο παρελθόν. Ο Κουρδικός θύλακας Ταλ Ραφάτ βορείως της Συρίας, στον Ευφράτη ποταμό, περιήλθε υπό τον έλεγχο των φιλοτούρκων Συρίων «επαναστατών». Η προσφυγική κρίση στην Τουρκία εντείνεται αντί χαλαρώσεως και θα επηρεάσει τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις που επιδεινώνονται έναντι του μέχρι τούδε «κλίματος ηρεμίας».
Έγραφε προφητικώς ο Αλεξανδρινός ποιητής (*) «Είμεθα ένα κράμα εδώ. Σύροι, Γραικοί, Αρμένιοι και Μήδοι». Προστίθενται κι οι Τούρκοι του Χακάν Φιντάν που απελογήθη εχθές στον Αμερικανό ομόλογο του Άντονυ Μπλίνκεν για την εισβολή, δι’ αντιπροσώπων, στο Χαλέπι.
(*) Κ.Π.Καβάφη: «Εν πόλει της Οσροηνής», 1917