Και τώρα γνωματεύει ότι δεν παραβιάσθηκε το τεκμήριο της αθωότητας του Μπελέρη, ότι ορθώς του ηρνήθησαν να ορκισθεί δήμαρχος, ότι ακόμη – ακόμη τίθεται εν αμφιβόλω το δικαίωμα του να είναι υποψήφιος. Τι περιμένουν λοιπόν από αυτήν την Αλβανία οι φωστήρες της ελληνικής Κυβερνήσεως; Να σεβαστούν τα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών; Να έλθουν σε δίκαιη συνδιαλλαγή για τις θαλάσσιες ζώνες; Όμως δεν υπάρχει, δεν πρέπει να υπάρχει άλλη αποδεκτή ρύθμιση για την οριοθέτηση από την αποδοχή της συμφωνίας του 2009. Οποιαδήποτε άλλη εξέλιξη συνιστά νέα ταπείνωση για την Αθήνα. Για ποια υπερήφανη πολιτική και για ποιο γεωπολιτικό αποτύπωμα ομιλούν κάποιοι επίσημοι, όταν η Ελλάδα έχει τραπεί σε άτακτη φυγή έναντι της Αλβανίας, ενώ πριν από λίγα χρόνια ομοίως είχε ταπεινωθεί με την Συμφωνία των Πρεσπών, από το σκοπιανό μόρφωμα. Από που και έως που προσβλέπουν σε ομαλή συνεργασία με το καθεστώς Ράμα το οποίο έχει ταυτισθεί με τα συμφέροντα του Ερντογάν;