Εγένετο αυτόπτης μάρτυς του αποτελέσματος ενός εγκλήματος, δια παραλήψεως, από την μη εφαρμογή επί τετραετία της συμβάσεως 717 τηλεαυτοματισμού των συρμών και κατέστη εμπειρογνώμων των αιτίων της πυρκαγιάς, αμφισβητήσας μάλιστα, ότι οφείλετο σε ξ υ λ ό λ ι ο, που μετέφερε λαθραίως η εμπορική αμαξοστοιχία, κατερχομένη προς Αθήνας, επί της ιδίας γραμμής μετά της ανερχομένης στην Θεσ/κη επιβατηγού, χωρίς ουδείς να το πάρει χαμπάρι! Απίστευτο.
Εδήλωσε απεριφράστως ότι «ουδέποτε εδόθη εντολή συγκαλύψεως» αλλά μόνον ερεύνης δια τυχόν επιζώντες στα συντρίμμια των βαγονιών. Κι ότι αδίκως κατηγορήθη ότι «μπαζώσαμε» τον χώρο της καταστροφής αλλ’ ότι αντιθέτως η δικαιοσύνη επελήφθη της ανακρίσεως αμέσως, η οποία παρέπεμψε 34 άτομα για την σύμβαση 717 και τον συλληφθέντα σταθμάρχη στον ανακριτή, όπου περεδέχθη τις ευθύνες του. Δεν αλλοιώθηκαν αλλά διέρρευσαν οι συνομιλίες των σταθμαρχών με τους μηχανοδηγούς των δύο αμαξοστοιχιών «από τις πρώτες ώρες». Αντιφατικό.
Το μόνο σφάλμα που παρεδέχθη ο πρωθυπουργός ήταν ότι εβράδυνε ν’ αντιληφθεί την σοβαρότητα πολιτικώς της υποθέσεως. Μετά πάροδον ενός ολοκλήρου έτους και προσπαθειών των οικείων των θυμάτων. Mea culpa αποσείσεως των ευθυνών.
Τι να πεί κανείς εν συνεχεία, για την βιασύνη επεμβάσεως , την επιπολαιότητα της διαχειρίσεως και το ανεπάγγελτον της ασκήσεως του πρωθυπουργικού αξιώματος εν Ελλάδι. Απανταχού του πολιτισμένου τουλάχιστον κόσμου όταν γίνει ένα δυστύχημα ή ακόμη χειρότερα, ένα έγκλημα, έστω και δια παραλείψεως, δεν παρεμβαίνει ο πρωθυπουργός, δεν διεξάγει ο ίδιος την έρευνα αλλά η αστυνομία κι η Πυροσβεστική, όταν πρόκειται περί πυρκαγιάς.
Βεβαίως, καθήκον του επικεφαλής της κυβερνήσεως είναι να ενημερώνεται συνεχώς για την πρόοδο της ανακρίσεως κι όχι να μεταβάλλεται εις εμπειρογνώμονα όσην και αν είχε ιδίαν εικόνα της καταστροφής. Αφήνει στους ειδικούς την διερεύνηση των αιτίων, κινήτρων και συνεπειών εκ της καταστροφής. Εν τέλει, δε, η δικαιοσύνη αναλαμβάνει τον κολασμό των υπευθύνων.
Εν προκειμένω οι μηχανοδηγοί εφονεύθησαν κατά την σύγκρουση, ο σταθμάρχης Λαρίσης ήταν απαίδευτος για την θέση του και τα τεκμήρια θανάτου των θυμάτων εσκεπάσθησαν δι’ επιχωματώσεως. Η επομένη ενέργεια θα ήταν η περαιτέρω επιστημονική διερεύνηση για τα ευρήματα που λείπουν σήμερα , θαμμένα εις άγνωστο οικόπεδο κι όχι να αποφαίνεται ο πρωθυπουργός περί της αθωώτητος των ενεχομένων, σαν να ήταν ο επιθεωρητής Κλουζώ του Οριάν Εξπρές.
Εάν αύριο προκύψουν νέα στοιχεία για τα αίτια π ρ ο της συγκρούσεως των «μαύρων τραίνων» και για τα κίνητρα των βαρυνομένων με συγκάλυψη μ ε τ ά το έγκλημα ,τι θα επικαλεσθή ο πρωθυπουργός; Άγνοια, παραπληροφόρηση ή επίκληση της δημοκρατικότητος του καθεστώτος από έναν «ειδικό» , τον καθ. Αλεβιζάτο που παραγνωρίζει ό,τι γνωρίζουν όλοι οι Έλληνες ότι η δημοκρατία στην Ελλάδα χωλαίνει. Αρκεί για απόδειξη της παρεμποδίσεως της δικαιοσύνης να επιληφθεί του αμφοτέρων των εγκλημάτων, το αντιδημοκρατικό άρθρο 86 του συντάγματος που μεταβάλλει την βουλή σε δικαστήριο, με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα.
Δυστυχώς η προοδευτική κατολίσθηση του πολιτεύματος του ακράτου κοινοβουλευτισμού μετά το 1974 , ταιριάζει όχι σε πρωθυπουργική δημοκρατία αλλά μάλλον σε σουλτανάτο του Μπρουνέι. Και «τώρα τι θα γενούμε χωρίς… Μπρατάκο και Παπασταύρου. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις»… Για την διαπλοκή (*).
(*) Παρωδία του Καβαφικού ποιήματος «Περιμένοντας του βαρβάρους»