Kαμία άλλη δικαιολογία ή ισχυρισμός δεν γίνεται πιστευτός για το σιδηροδρομικό “ναυάγιο”, πλην του καταστροφικού συνδυασμού της αδιαφορίας, που οδήγησε σε δεκάδες θανατηφόρα δυστυχήματα, της σκανδαλώδους και ατιμώρητης διασπάθισης κονδυλίων από τον προϋπολογισμό, που σπαταλήθηκαν τάχατες για επενδύσεις σε υποδομές και τροχαίο υλικό και φυσικά, της ολοκληρωτικής επικράτησης των οδικών συμφερόντων που αποφέρουν πολύ και ζεστό χρήμα σε καθημερινή βάση για τις εταιρείες του κλάδου. Το κάκιστο στην μαύρη αυτή υπόθεση είναι το ότι η ελληνική Πολιτεία βρήκε τρόπους να “πείσει” το επιβατικό κοινό ότι είναι ασύμφορη η μετακίνηση με τον σιδηρόδρομο Ήταν καλύτερο πάντοτε να επιλέγει το Γιώτα Χί του, ή τις δημόσιες συγκοινωνίες, ΚΤΕΛ και δεν συμμαζεύεται.
Ολόκληρο το άρθρο στη στήλη Σχόλιο εδώ