Η αποτελμάτωση στις πωλήσεις των ηλεκτρικών οχημάτων πλήττει γενικά τη βιομηχανία του κλάδου: η αγοραία κεφαλαιοποίηση της Tesla έχει πέσει κατά 30% περίπου εφέρος, στα περίπου 560 δις δολ., έναντι πάνω από 1 δις δολ. στο ιστορικό υψηλό της. Άλλες εταιρείες, όπως η Ford, καθυστερούν την έκδοση νέων μοντέλων, ποντάροντας περισσότερο στα υβριδικά.
Αναλυτές της αγοράς εκφράζουν την ανησυχία ότι οι ευρωπαϊκές αλλά και οι αμερικανικές αυτοκινητοβιομηχανίες δεν θα μπορέσουν να μεταβούν στην ηλεκτροκίνηση αποκομίζοντας κέρδη, αφήνοντας, κατά συνέπεια, ελεύθερο το πεδίο για τους ασιάτες ανταγωνιστές. Μάλιστα, το 25% περίπου των πωλήσεων ηλεκτρικών οχημάτων που προβλέπεται να πωληθούν εντός ΕΕ αναμένεται να προέλθουν από την Κίνα, και δη από τις εταιρείες BYD και MG.
Οι επενδυτές ανησυχούν ότι οι κυβερνήσεις σπρώχνουν τις αυτοκινητοβιομηχανίες σε “αχαρτογράφητα νερά” και ότι τα κεφάλαια δεν κατανέμονται σωστά. Μπορεί, βέβαια, η ηλεκτροκίνηση να προχωρά στην ΕΕ με βραδύτερους ρυθμούς σε σχέση με τους στόχους που έχει θέσει η Κομισιον, όπως π.χ. τον οριστικό τερματισμό πωλήσεων νέων αυτοκινήτων βενζίνης και ντίζελ έως το 2035 (η ίδια προσέγγιση αλλά με πιο σταδιακά βήματα, ακολουθείται και στις ΗΠΑ),
Ωστόσο, είναι μάλλον αντιπαραγωγικό και για τις εταιρείες αλλά και για τις κυβερνήσεις να “κουνάνε το δάκτυλο” στους καταναλωτές ότι κάνουν “λάθος επιλογές”. Ούτε η υποχρέωση να παράγουν οι αυτοκινητοβιομηχανίες περισσότερα EV εγγυάται ότι θα βρουν αγοραστές.
Παράλληλα, μπορεί, στο πλαίσιο του κλιμακούμενου εμπορικού πολέμου Δύσης – Ανατολής, η ΕΕ να σκέφτεται να επιβάλει δασμούς στα κινεζικά ηλεκτροκίνητα οχήματα εάν διαπιστώσει ότι επιδοτούνται κατά παράβασιν των όρων του ελεύθερου εμπορίου, αλλά μια τέτοια απόφαση θα μπορούσε να περιορίσει ακόμη πιο πολύ τις συνολικές πωλήσεις στη ηλεκτροκίνηση, ακόμη και αν κίνητρό της θα είναι να προστατεύσει την ευρωπαϊκή βιομηχανία.
Ο περιβαλλοντικός βολονταρισμός στην ΕΕ καλά κρατεί και στο θέμα της ηλεκτροκίνησης: μπορεί η ΕΕ να έχει θεσπίσει υπερ-φιλόδοξους στόχους για την διάδοση των “καθαρών τεχνολογιών” στις μεταφορές, ωστόσο οι σχετικές αποφάσεις ελήφθησαν εν κενώ. Η Κίνα θα έχει σύντομα σχεδόν το μονοπώλιο στην παραγωγή μπαταριών, ενώ κατέχει ήδη τον κεντρικό ρόλο στην παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού EV. Είναι σαφές ότι οι αποφάσεις των ευρω-κρατών για βεβιασμένη “πράσινη μετάβαση” στον κλάδο αυτό έγινε χωρίς την παραμικρή εξέταση της ευρύτερης γεωπολιτικής και ενεργειακής πραγματικότητας του σημερινού κόσμου.
Η Κίνα και οι εταιρείες της διαθέτουν ή έχουν άμεση πρόσβαση στον κύριο όγκο των κρίσιμων μετάλλων και των σπάνιων γαιών παγκοσμίως, που είναι απαραίτητα για την “πράσινη ατζέντα”, που ελέγχεται από κινεζικές εταιρείες. Συνεπώς, το Πεκίνο διαθέτει ένα σαφές πλεονέκτημα στις μπαταρίες και την τεχνολογία EV.
Καθώς τα κινεζικά ηλεκτροκίνητα οχήματα και οι φθηνές μπαταρίες κινεζικής προέλευσης αναμένεται να κατακλύσουν σταδιακά τις ευρωπαϊκές αγορές, αυτό θα προκαλέσει στην Γηραιά Ήπειρο περαιτέρω αποβιομηχάνιση, απώλεια θέσεων εργασίας -και οι οποίες δεν αντικαθίστανται εύκολα από άλλες παραγωγικές δραστηριότητες- και τελικά θα οδηγήσει σε οικονομική περιθωριοποίηση επιφέροντας, τελικά, φτωχοποίηση σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού της και, ακόμη πιο μακροπρόθεσμα, πληθυσμιακή συρρίκνωση.
Η Ευρώπη ζει ακόμη στις ψευδαισθήσεις που καλλιέργησε το “θερμοκήπιο” του Ψυχρού Πολέμου και του περιβάλλοντος ασφαλείας που τής παρείχε το ΝΑΤΟ (δηλαδή οι ΗΠΑ): υψηλή παραγωγικότητα και βιοτικό επίπεδο, “ευγενείς” στόχοι και ηθικολογία. Η θριαμβολογία και η φιλελεύθερη ουτοπία έγινε ακόμη πιο έντονη – και πιο “πράσινη” - μετά την πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων και τη “μονοπολική στιγμή”: “η Κίνα θα παράγει φτηνά (και η Ρωσία θα παρέχει φθηνή ενέργεια) - κι η Δύση θα καταναλώνει πλουσιοπάροχα”. Πρόσφατα, οι ΗΠΑ έδειξαν να ξυπνούν από αυτές τις ψευδαισθήσεις – αλλά μάλλον εις βάρος της Ευρώπης: με τα μεγάλα κίνητρα του “Νόμου για την Μείωση του Πληθωρισμού” (Inflation Reduction Act -IRA), πολλοί μεγάλοι ευρωπαϊκοί βιομηχανικοί όμιλοι διαφόρων δραστηριοτήτων μεταφέρουν ήδη όλες τις νέες επενδύσεις τους στις ΗΠΑ (αλλά και στην Αυστραλία και αλλού) – και η αυτοκινητοβιομηχανία δεν αποτελεί εξαίρεση. Αυτό είναι το αποτέλεσμα σε μεγάλο βαθμό απατηλών, ουτοπικών και κακοσχεδιασμένων “πράσινων” πολιτικών που στοχεύουν τελικά στο να καταστήσουν την Ευρώπη “την πρώτη ήπειρο χωρίς άνθρακα έως το 2050”. Ή, για να το πούμε αλλιώς, ένα “πράσινο νεκροταφείο” που, φυσικά, θα έχει μηδενικές εκπομπές! Στα νεκροταφεία, όμως, η μόνη ευοίωνη προοπτική είναι η ανάσταση των νεκρών...