Σε ηλικία 66 ετών, αυτός ο πρώην διπλωμάτης είναι ένας διανοούμενος τον οποίο οι Κινέζοι συγκρίνουν συχνά με τον αμερικανό ιστορικό Φράνσις Φουκουγιάμα – με τον οποίο έχουν ήδη διασταυρώσει τα ξίφη τους. Για τους Γάλλους η σύγκριση γίνεται, γράφει ο Φρεντερίκ Λεμέτρ στη «Monde», με τον Ζακ Αταλί, σύμβουλο του Φρανσουά Μιτεράν. Ομως στην πραγματικότητα ο Ζανγκ έχει μεγαλύτερη συνάφεια με τον Αλεξάντερ Ντούγκιν, τον υπερεθνικιστή ρώσο διανοούμενο, που έφτιαξε το ιδεολογικό πλαίσιο της προεδρίας Πούτιν στη Ρωσία.
Η παρουσία του στο Παρίσι επιβεβαιώνει την προσέγγιση Κίνας και Ρωσίας. Με την επιστροφή του στο Πεκίνο, ο Σι Τζινπίνγκ θα υποδεχθεί τον Βλαντίμιρ Πούτιν, ενώ λίγο αργότερα ο ρώσος πρόεδρος θα μεταβεί και στη Βόρεια Κορέα.
Αυτό που χαρακτηρίζει τον Ζανγκ, «έναν αληθινό ακροδεξιό κομμουνιστή», όπως τον χαρακτηρίζει ο γάλλος αρθρογράφος, είναι η εμπιστοσύνη που αποπνέει και η περιφρόνησή του για τη δημοκρατία γενικά και για τις Ηνωμένες Πολιτείες ειδικότερα. Ενώ έχει υπάρξει ένας από τους διερμηνείς του Ντενγκ Σιαοπίνγκ και άρα μιλά άπταιστα γαλλικά, ο Ζανγκ πλέον μιλάει μόνο κινεζικά. Συμβολικό. Η κινεζική πολιτική ελίτ δεν επιδιώκει πλέον να αναδείξει την πολιτιστική της προσέγγιση με τον δυτικό κόσμο, αλλά, αντίθετα, σκοπεύει να διεκδικήσει τις αξίες και τη γλώσσα της. Αλλωστε, από το 2019 ο Ζανγκ κάνει ακριβώς αυτό, στην τηλεοπτική εκπομπή «Αυτή είναι η Κίνα» – εξυμνεί τις αρετές της κινεζικής κυβέρνησης.
Στα μάτια του καθηγητή Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Φουντάν, η παρακμή των Ηνωμένων Πολιτειών – «μια χώρα που βρισκόταν σε πόλεμο για 186 χρόνια τα τελευταία 200 χρόνια» – ήταν εμφανής μετά την εκλογή του Τζορτζ Μπους υιού, «ενός ανίκανου προέδρου που οδήγησε τη χώρα του σε δύο πολέμους και δεν μπόρεσε να επιλύσει την οικονομική κρίση του 2008». Και προσθέτει: «Η εκλογή ενός ηλίθιου μπορεί να είναι δημοκρατία, αλλά είναι καταστροφή για μια χώρα. Η Δύση χρειάζεται επείγουσες μεταρρυθμίσεις».
Παρόμοια είναι η περιφρόνησή του για τον Μπαράκ Ομπάμα, «έναν πρόεδρο που σε οκτώ χρόνια δεν κατάφερε να μεταμορφώσει τις Ηνωμένες Πολιτείες». Και ο Ντόναλντ Τραμπ; «Η Κίνα έχει γίνει αρκετά δυνατή ώστε να μη νοιάζεται πλέον για τις αμερικανικές εκλογές», λέει, πριν μουρμουρίσει: «Τραμπ, οι Κινέζοι τον αγαπούν». Στη Δύση, επιφυλάσσει κομπλιμέντα μόνο για έναν ηγέτη – και αυτός έχει αποβιώσει: για τον πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που είχε σχολιάσει μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ότι «η Δύση απομονώνει τη Ρωσία, αλλά ο υπόλοιπος κόσμος απομονώνει τη Δύση».
Αυτό είναι το μοτίβο και του ίδιου του Ζανγκ. Η Δύση συνεχίζει να πιστεύει ότι είναι το κέντρο του κόσμου, παρόλο που «αντιπροσωπεύει μόνο το 12% του παγκόσμιου πληθυσμού», τονίζει. «Δεν θέλετε τα ηλεκτρικά μας οχήματα; Δεν πειράζει, θα τα αγοράσει ο υπόλοιπος κόσμος. Ηδη, η Ινδονησία, χάρη στην Κίνα, έχει ένα τρένο υψηλής ταχύτητας που είναι ταχύτερο από τα τρένα στις Ηνωμένες Πολιτείες», ειρωνεύεται συχνά.
Οι αναλυτές θεωρούν ότι ο Ζανγκ λέει δυνατά αυτά που σκέφτεται ο πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ. Αυτός είναι ο λόγος που δίνουν τόση προσοχή στα λόγια του. Μέσω των «νέων Δρόμων του Μεταξιού» η Κίνα προσφέρει στον κόσμο μια «νέα παγκοσμιοποίηση», υποστηρίζει. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες πιστεύουν ότι έχουν φίλους και εχθρούς. Η Κίνα θεωρεί ότι οι άλλες χώρες είναι είτε φίλοι είτε πιθανοί φίλοι».
Ιδιαίτερα ενεργός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου μιλά συχνά για την «ανωτερότητα του κινεζικού μοντέλου», ο Ζανγκ συγκρίνει τις ΗΠΑ με έναν ασθενή: «Οταν είσαι άρρωστος, ξεκινάς αρνούμενος την ασθένεια και μετά θυμώνεις. Μετά, πηγαίνεις στον γιατρό σου να δεις τι πρέπει να κάνεις και, τέλος, αποδέχεσαι την ασθένεια. Οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται στο τρίτο στάδιο. Ξεκίνησαν αρνούμενες τα γεγονότα, μετά δεν κατάλαβαν τι τους συνέβαινε. Τώρα διαπραγματεύονται με την Κίνα πριν, σε ένα τέταρτο βήμα, αποδεχθούν την κινεζική ανανέωση».
Κατά την άποψή του, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Κίνα μια μέρα θα ξεπεράσει τις Ηνωμένες Πολιτείες. «Επί δέκα χρόνια, στην ισοτιμία αγοραστικής δύναμης, το κινεζικό Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν ήταν υψηλότερο από το αμερικανικό ΑΕΠ. Ηδη, το προσδόκιμο ζωής στην Κίνα υπερβαίνει αυτό των ΗΠΑ κατά έναν χρόνο, ενώ οι κάτοικοι της Σαγκάης ζουν πέντε χρόνια περισσότερο από τους Νεοϋορκέζους». Οσο για την Ευρώπη, «θεωρήθηκε από τους Ασιάτες πριν από τριάντα χρόνια ως ζώνη ειρήνης και ευημερίας, αλλά τελικά αυτό δεν ισχύει».
Οταν του επεσήμαναν ότι ο Σι Τζινπίνγκ, τροποποιώντας το κινεζικό Σύνταγμα για να μπορέσει να παραμείνει πρόεδρος διά βίου, επέστρεψε σε μία από τις κύριες κληρονομιές του Ντενγκ Σιαοπίνγκ, ο Ζανγκ Γουεϊγουέι διαμαρτυρήθηκε: «Είναι γελοίο να πιστεύεις ότι ο Σι θα παραμείνει ισόβιος πρόεδρος. Ο Φράνκλιν Ρούζβελτ στις ΗΠΑ, ο Αντενάουερ και η Μέρκελ στη Γερμανία υπηρέτησαν επίσης τέσσερις θητείες». Ενας σιωπηρός τρόπος να αναγνωρίσει ότι ο Σι Τζινπίνγκ δεν σκοπεύει να παραιτηθεί πριν από το 2032.
(από την εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ")