έχει υπονομεύσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών, οι οποίοι είχαν επιδείξει έντονο ενδιαφέρον για τα συγκεκριμένα έργα. Στο επίκεντρο αυτής της πολιτικής καραμπόλας βρίσκεται η Κρήτη, μία από τις περιοχές της Ελλάδας με το καλύτερο υπεράκτιο αιολικό δυναμικό.
Παράλληλα, όμως, η Κρήτη αποτελεί και ένα από τα παραδοσιακά πολιτικά “κάστρα”, το οποίο συχνά αναδεικνύει τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Με την τοπική κοινωνία, συμπεριλαμβανομένων των τοπικών αιρετών και των επαγγελματικών φορέων, να αντιδρά στην εγκατάσταση των υπεράκτιων υποδομών, ο σχεδιασμός για την εγκατάσταση 800 MWμειώθηκε σε 600 MW. Από αυτά, τα 200 MW θα βρίσκονται ανατολικά της Σητείας και τα 400 MWστο Ακρωτήριο του Αγίου Ιωάννη (γνωστό και ως «Αφορεσμένος Κάβος»), έχοντας μεταφερθεί βορειότερα μετά τις αντιδράσεις που είχαν προκληθεί στην Ελούντα.
Δύο άλλα πεδία υπεράκτιων υποδομών, οι Διονυσάδες και η Ιεράπετρα, προσκρούουν στην αντίσταση της Περιφέρειας Κρήτης, καθώς αφορούν σε περιοχές Natura. Συνολικά, ο αρχικός σχεδιασμός για την Κρήτη προέβλεπε εγκατάσταση ισχύος 2,135 GW, με το μέλλον αυτών των έργων να παραμένει αβέβαιο προς το παρόν. Το ΥΠΕΝ και η ΕΔΕΥΕΠ φαίνονται να έχουν καταλήξει στον προσαρμοσμένο σχεδιασμό, τον οποίο σκοπεύουν να δημοσιεύσουν μετά το πέρας της προεκλογικής περιόδου.
Υπενθυμίζεται ότι η Ελλάδα έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα στην περιοχή της όσον αφορά στην ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας. Σε αντίθεση με την τοποθέτηση των υποδομών ηλιακής ενέργειας, η οποία μπορεί να υλοποιηθεί σε όλη την Ευρώπη, και ιδιαίτερα στα γειτονικά Βαλκανικά και Μεσογειακά κράτη, η αιολική ενέργεια απαιτεί συγκεκριμένα γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά. Η Ελλάδα έχει το πλεονέκτημα όχι μόνο στο έδαφος, αλλά και στη θάλασσα, καθώς τα βαθιά ελληνικά νερά επιτρέπουν την εγκατάσταση πλωτών αιολικών πάρκων.
Στο πλαίσιο της ανάδειξής της σε εξαγωγέα πράσινης ενέργειας, η Ελλάδα σκοπεύει να εγκαταστήσει 1,9 GW υπεράκτιας αιολικής ενέργειας μέχρι το 2030, τα οποία θα αυξηθούν σε 12,4GWμέχρι το 2050. Ο μόνος δυνητικός ανταγωνιστής της Ελλάδας σε αυτόν τον τομέα είναι η Τουρκία, η οποία έχει ήδη ανακοινώσει υπεράκτιες υποδομές στον Μαρμαρά, την Καλλίπολη, και την Πρίαπο (Karabiga).
Οι καθυστερήσεις στις εγκρίσεις των Στρατηγικών Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, καθυστερούν, με τη σειρά τους, την έκδοση των Προεδρικών Διαταγμάτων και, εντέλει, τους διαγωνισμούς. Μία τέτοια κίνηση αναπόφευκτα δημιουργεί αμφιβολίες στους επενδυτές, οι οποίοι βλέπουν ότι ο ενεργειακός σχεδιασμός εκτροχιάζεται εξαιτίας πολιτικών σκοπιμοτήτων. Η εικόνα αυτή μπορεί να αποτελεί μία συνήθη πρακτική για τα ελληνικά δεδομένα, ωστόσο αποδεικνύει τις χρόνιες παθογένειες της ελληνικής αγοράς που την καθιστούν λιγότερο ελκυστική στους επενδυτές.