Επιστροφή στο Παρελθόν της Ενέργειας

Σαν να μπερδεύεται λίγο η υπόθεση της ενεργειακής μετάβασης. Και αυτό είτε επειδή η έννοια είναι "κούφια" εσωτερικά, είτε επειδή εκείνος που την εμπνεύστηκε και διαπότισε με αυτή τη θεωρία τις κοινωνίες της Δύσης, έπρεπε να χρησιμοποιήσει τελικά, μια άλλη έκφραση που να αποδίδει πιο πιστά την ουσία των δράσεων που έχουν αναληφθεί για το net zero. Αυτή η φράση είναι: ο μετασχηματισμός του ενεργειακού μείγματος. Αυτή την τελευταία χρησιμοποιούν ολοένα και περισσότεροι αναλυτές και εμπειρογνώμονες της αγοράς, ακόμη και κυβερνητικοί αξιωματούχοι στην Ευρώπη, σε μια απόπειρα, αφενός μεν, να ευθυγραμμιστούν με την πραγματικότητα που δημιουργούν οι ισχυρές αναταράξεις από την αναποτελεσματικότητα των δράσεων προς την ενεργειακή μετάβαση, αφετέρου δε, ίσως και για να μετριάσουν την κατακραυγή σε βάρος τους, για υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν. Θυμάστε κι εσείς, έτσι; Καθαρή και φθηνή ενέργεια για όλους, άμεση απολιγνιτοποίηση/απανθρακοποίηση της παραγωγής, απομάκρυνση από τα ορυκτά καύσιμα, εξηλεκτρισμός των μεταφορών και μετακινήσεων και εν γένει, επί γης ειρήνη (και) εν ανθρώποις ευδοκία! Χρειάστηκαν τρεις κρίσεις στη σειρά για να διασαλευθεί η πράσινη καθεστηκυία τάξη στις Βρυξέλες: Covid-19, άλμα τιμών φυσικού αερίου και ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. 

energia.gr
Δευ, 27 Μαΐου 2024 - 07:40

Έκτοτε, οι διαπρύσιοι κήρυκες της νέας ενεργειακής τάξης των πραγμάτων έχουν ανακρούσει –μερικώς- πρύμναν και υποχρεωμένοι να βρουν πιο πιεστικές απαντήσεις/λύσεις μπροστά στη διαφαινόμενη αποκαθήλωση του επιχειρήματος για ολιστική προσχώρηση σε αμιγώς καθαρές τεχνολογίες, με ταυτόχρονη εκπαραθύρωση από το μείγμα, όλων των υπόλοιπων μορφών ενέργειας (ορυκτά καύσιμα, πυρηνική ενέργεια) συζητούν τώρα –κάπως δειλά είναι η αλήθεια, για να μην κινδυνεύσει και η υστεροφημία τους από τα ήξεις-αφήξεις- στα σοβαρά να τα συμπεριλάβουν σε μεγαλύτερο βαθμό, στο μελλοντικό μείγμα καυσίμου.

Τελευταίο παράδειγμα είναι η ενίσχυση με 300 εκατ. ευρώ της γαλλικής εταιρείας, Nuward, για την ανάπτυξη μικρών αρθρωτών πυρηνικών αντιδραστήρων (SMR), που θεωρούνται η τελευταία τεχνολογική τάση ενόψει των δράσεων για την ανάσχεση της «κλιματικής αλλαγής» και τον εξηλεκτρισμό των οικονομιών. Οι SMR πλεονεκτούν σε αρκετά σημεία καθώς μπορεί να παράγουν ισχύ από 2 μέχρι 300 MW, να καλύψουν τη ζήτηση ηλεκτρισμού και θέρμανσης σε τοπικό και βιομηχανικό επίπεδο, ακόμη και να αντικαταστήσουν σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής που λειτουργούν με καύση άνθρακα ή φυσικού αερίου.  

Στον πυρηνικό χάρτη της Ευρώπης μπαίνει και η Ιταλία που διερευνά θεσμικά το ρόλο της πυρηνικής ενέργειας στην πορεία της χώρας προς το net zero. Η υπόθεση των γειτόνων μας προς δυσμάς ενδιαφέρει, καθότι παραμένει ακόμα η μόνη χώρα των G7 που δεν διαθέτει πυρηνικό σταθμό σε λειτουργία, καθώς ο τελευταίος από τους τέσσερις που είχε, έκλεισε το 1990, ύστερα από δημοψήφισμα για την απαγόρευση της πυρηνικής ενέργειας. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι είχε επιχειρήσει να ανακινήσει το ζήτημα το 2011, όμως η πρότασή του, η πυρηνική ενέργεια να αποτελεί το 25% του ενεργειακού μείγματος της Ιταλίας έως το 2030, απορρίφθηκε σε νέο δημοψήφισμα, το 2011!

Αν προσθέσουμε και το γεγονός ότι η βρετανική Newcleo υπέγραψε συμφωνία με την γαλλική NAAREA, για την επιτάχυνση της ανάπτυξης των πυρηνικών τεχνολογιών τέταρτης γενιάς, αντιλαμβανόμαστε ότι μια επιστροφή στο παρελθόν της ενέργειας δεν θα ήταν έξω από τη λογική!