Οι συμφωνίες αυτές αναδεικνύουν μία εντεινόμενη τάση της αμερικανικής βιομηχανίας υδρογονανθράκων προς τη συγκέντρωση μεταξύ ορισμένων μεγάλων παικτών. Εντούτοις, αξιοσημείωτη είναι η απουσία παρόμοιων εξαγορών στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, την Ευρώπη.
Ένα βασικό μειονέκτημα των Ευρωπαϊκών πετρελαϊκών επιχειρήσεων είναι η απουσία ενός γεωγραφικού κέντρου γύρω από το οποίο θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν και εντέλει να συνενωθούν. Στην περίπτωση των αμερικανικών εξαγορών, υπάρχει ένα σαφές επίκεντρο που προσελκύει το επενδυτικό ενδιαφέρον, η Λεκάνη Permian στο εν πολλοίς αναξιοποίητο δυτικό Τέξας. Αντιθέτως, τα περισσότερα γεωγραφικά κέντρα παραγωγής υδρογονανθράκων στην Ευρώπη λειτουργούν ήδη υπό τη μορφή ολιγοπωλίου. Για παράδειγμα, τρεις εταιρείες ελέγχουν το 60% της παραγωγής στη Νορβηγία, έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς και εξαγωγείς επί ευρωπαϊκού εδάφους.
Επιπροσθέτως, η παρουσία των Ευρωπαϊκών κολοσσών υδρογονανθράκων δεν συμπίπτει ούτε εκτός Ευρώπης. Λόγου χάρη, η BP και η Shell δραστηριοποιούνται διεθνώς, ωστόσο δεν φαίνονται να μοιράζονται πολλές κοινές αγορές. Η αντιστροφή αυτού του φαινομένου θα απαιτούσε την οργανωμένη συνεργασία των εταιρειών σε συγκεκριμένες περιοχές ή χώρες, με τελικό στόχο τη συνένωσή τους. Κάτι τέτοιο όμως φαίνεται δύσκολο καθώς δεν υπάρχουν αρκετοί ευρωπαϊκοί παραγωγοί “μεσαίας τάξης” που να διαθέτουν ελκυστικούς πόρους εκτός Ευρώπης.
Από την άλλη πλευρά, οι Ευρωπαϊκοί όμιλοι ορυκτών καυσίμων βρίσκονται ήδη υπό έντονες πιέσεις να μειώσουν την έκθεσή τους στον τομέα των υδρογονανθράκων. Με δεδομένο ότι η στρατηγική της πράσινης μετάβασης, για παράδειγμα μέσω των επενδύσεων σε ΑΠΕ, κυριαρχεί πλέον στον μακροχρόνιο σχεδιασμό αυτών των επιχειρήσεων, οι μεγάλες επενδύσεις για τα ορυκτά καύσιμα φαίνονται αβέβαιες. Καθώς οι μέτοχοι αναμένουν περαιτέρω ανάπτυξη στην πράσινη ενέργεια μέσα στις επόμενες δεκαετίες, με ποιο σκεπτικό οι διοικήσεις των ευρωπαϊκών κολοσσών θα δικαιολογούσαν εξαγορές άλλων παραγωγών υδρογονανθράκων που θα κόστιζαν δεκάδες δις;
Οι τιμές των μετοχών των Αμερικανικών και Ευρωπαϊκών κολοσσών σε ευρώ. Πηγή: Financial Times.
Αναπόφευκτα, αυτή η αδυναμία των μεγάλων ευρωπαϊκών παικτών να αναπτυχθούν έχει και αντίκτυπο στην οικονομική ευρωστία τους. Οι μετοχές των αμερικανικών κολοσσών ConocoPhillips, Exxon, και Chevron κινούνται πολύ υψηλότερα από εκείνες των ευρωπαίων ανταγωνιστών τους όπως η Shell, η Eni, και η BP. Ο μόνος ευρωπαίος μεγάλος παίκτης που φαίνεται να μπορεί ακόμα να ανταγωνιστεί με αξιώσεις τους αμερικανικούς παραγωγούς είναι η TotalEnergies, η οποία έχει εισέλθει αποφασιστικά στην αρένα της πράσινης ενέργειας.