που συνέστησε με μεγάλη πλειοψηφία την επιστροφή των Γλυπτών στην πατρίδα τους, ως αναποσπάστου τμήματος του Παρθενώνος, μνημείου του Ελληνικού πολιτισμού κι ολοκλήρου της Ανθρωπότητος (βλ. σχ. ΕΣΤΙΑ 3.6.24 σελ. 7).
Το νέο στοιχείο της αποφάσεως του πολιτιστικού βραχίονα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών είναι ότι το αίτημα της Ελλάδος έτυχε της αποδοχής όλων των αντιπροσωπειών – ακόμη και της Τουρκίας - και ότι στην ΔΕ μετέσχε κι η Βρετανία , που αρνείται την επιστροφή των «Ελγίνειων μαρμάρων» (Sic) κατά Κρις Γούντχαουζ!...
Το Ελληνικό αίτημα εκκρεμεί από 40ετίας στην ΟΥΝΕΣΚΟ αλλ’ η Βρετανική κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι νόμος του κοινοβουλίου της εμποδίζει την επιστροφή των αποσπασθέντων δι’ απάτης της ζωφόρου του αρχαίου ναού της Αθηνάς τον 5ου αιώνα π.Χ.
Ο Έλτζιν, Βρετανός πρεσβευτής στη Κωνσταντινούπολη το 1802, πήρε άδεια από την Υψηλή Πύλη να κάνει εκμαγεία των γλυπτών του Παρθενώνος κι αντ’ αυτού τ’ αποκαθήλωσε δωροδοκώντας τον Οθωμανό βοεβόδα των Αθηνών στην τετραετία μέχρις του 1806.Θα συνέχιζε απτόητος , ως διακεκριμένος αρχαιοκάπηλος αλλά τον διέκοψε η Μεγάλη Ελληνική Επανάστασις του 1821. Απεβίωσε άρρωστος και χρεοκόπος στο Παρίσι 20 χρόνια μετά την απελευθέρωση της πατρίδος μας. Ο μόνος που τον κατακεραύνωσε, μ’ ένα ποίημα του ήταν ο λόρδος Μπάιρον, προτού πεθάνει στο πολιορκημένο Μεσολόγγι…
Εν τούτοις, η νομιμοφάνεια με την οποία το Βρετανικό Μουσείο απέκτησε τα Γλυπτά δεν δημιουργεί δίκαιον εκ μιας αδίκου πράξεως, που εγγίζει τα όρια της «αόπλου λαφυραγωγίας» ενός μνημείου, αντιστάσεως μη ούσης. Τα περί «Σουλτανικού φιρμανιού» που επέτρεπε δήθεν στον λόρδο Έλτζιν την απόσπαση γλυπτών από το μνημείο, απεδείχθη ανύπαρκτο από έρευνα της Ελληνικής κυβερνήσεως αλλά κι αν ήταν δορυάλωτο μνημείο, η ιδιοκτησία του επανήλθε στον προκάτοχο κατόπιν της ανεξαρτησίας της Ελλάδος, στην οποία συνήνεσε κι η Βρετανία με το πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830.
Οι προσεχείς Βρετανικές βουλευτικές εκλογές θα σημάνουν κατά πάσαν πιθανότητα αντικατάσταση της Συντηρητικής κυβερνήσεως Ρίσι Σούνακ από τους Εργατικούς του Κιρ Στάρμερ, για πρώτη φορά από 14ετίας - ίσως να επιδείξει την απαραίτητη ευαισθησία στην κατάργηση της παρανόμου νομοθεσίας. Αλλ’ κι αν αρνήθηκε η Ελληνική κυβέρνηση δεν θα πρέπει να πέσει στην παγίδα του χρησιδανείου των Γλυπτών. Δεν δανείζεται κανείς ό,τι του ανήκει. Διαφορετικά αναγνωρίζει την κυριότητα των αρπαγέντων Γλυπτών ενός λόρδου που δεν διέφερε πολύ ενός κοινού αρχαιοκαπήλου της απολίτιστης εποχής της Τουρκοκρατίας στην Ελλάδα..
-Παιδιά θαρρείτε, τα Γλυπτά του Παρθενώνος «Πάλι με χρόνους και καιρούς/πάλι δικά μας θάναι».