Το μεγάλο εμπορικό πλεόνασμα της Κίνας δεν αποτελεί ένδειξη ανανεωμένης ισχύος και αναβαθμισμένης βιομηχανικής ικανότητας. Αντίθετα, το τεράστιο μερίδιο της Κίνας στις παγκόσμιες εξαγωγές (συμπεριλαμβανομένου του 21% των βιομηχανικών εξαγωγών) προέρχεται άμεσα από την αδυναμία της κυβέρνησης να αυξήσει την εγχώρια κατανάλωση μειώνοντας το ποσοστό εγχώριας αποταμίευσης που παραμένει υπερβολικό.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες περίπου, η Κίνα βασιζόταν στον τομέα των ακινήτων για να προωθήσει τις επενδύσεις παγίων περιουσιακών στοιχείων και, συνεπώς, την εγχώρια ζήτηση.
Ενας συνδυασμός ολοένα και πιο χαμηλών αποδόσεων επενδύσεων και εποπτικής καταστολής στους κατασκευαστές ακινήτων έχει πλέον εκθέσει τις μεγάλες μακροοικονομικές ανισορροπίες της Κίνας. Η επανεμφάνιση μεγάλου πλεονάσματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών είναι σαφές σημάδι αυτού και η κατάσταση έχει επιδεινωθεί με τη μετατόπιση από την υπερβολική εξάρτηση στις επενδύσεις σε ακίνητα στην υπερβολική εξάρτηση από τις επενδύσεις στη μεταποίηση.
Αυτές οι επενδύσεις έχουν δημιουργήσει μεγαλύτερη παραγωγική ικανότητα από αυτή που μπορεί να απορροφήσει η οικονομία της Κίνας. Η εγχώρια κατανάλωση παραμένει πεισματικά χαμηλή και η αποταμίευση είναι πεισματικά υψηλή, επειδή οι κινέζοι καταναλωτές είναι αβέβαιοι για τις οικονομικές προοπτικές. Υπό αυτές τις συνθήκες, η εξωτερική ζήτηση αφήνεται να καλύψει τη χαλάρωση. Η Κίνα δεν εξάγει μόνο περισσότερα βιομηχανικά προϊόντα συνολικά. Τα στέλνει επίσης οπουδήποτε μπορεί. Αυτή η στρατηγική βασίζεται σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει πλέον – σε έναν κόσμο που είναι πλήρως αφοσιωμένος στο απεριόριστο ελεύθερο εμπόριο.
Το κινεζικό καθεστώς συνεχίζει να αντιμετωπίζει μόνο τα συμπτώματα και όχι την υποκείμενη αιτία της οικονομικής πρόκλησης. Θα έπρεπε να κάνει ό,τι μπορεί για να αυξήσει την εγχώρια κατανάλωση, αλλά αντ’ αυτού βασίζεται στην εξωτερική ζήτηση. Ο δρόμος μπροστά είναι δύσκολος και η αντιμετώπιση των διαρθρωτικών προβλημάτων της κινεζικής οικονομίας θα απαιτήσει ποικιλία διαφορετικών πολιτικών και προσεγγίσεων. Αλλά η περαιτέρω τόνωση των εξαγωγών δεν είναι μια από αυτές τις λύσεις.
*Η Αλίσια Γκαρσία Χερέρο είναι επικεφαλής οικονομολόγος Ασίας-Ειρηνικού στη γαλλική επενδυτική τράπεζα Natixis και ανεξάρτητο μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ασφαλιστικού ομίλου AGEAS
Ο Αλέσιο Τέρζι είναι λέκτορας στο University of Cambridge και στο Sciences Po και οικονομολόγος της Κομισιόν
(από ot.gr)