ρίσκο, προκήρυξε πρόωρες εκλογές με στόχο να συσπειρώσει το «δημοκρατικό» τόξο κατά της επελάσεως της γαλλικής ακροδεξιάς όπως έχει συμβεί πλείστες φορές και στο παρελθόν. Το αν θα το καταφέρει, θα φανεί λίαν συντόμως. Παρόμοια η κατάσταση και του κυβερνητικού συνασπισμού στην Γερμανία, που επίσης κατέγραψε απογοητευτικά ποσοστά, με τους Χριστιανοδημοκράτες να επελαύνουν και να ακολουθεί το AfD. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ο συνασπισμός Σοσιαλδημοκράτων, Πρασίνων και Φιλελευθέρων στερείται νομιμοποιήσεως καθώς και οι τρεις συγκεντρώνουν σχεδόν το ποσοστό των πρώτων, Χριστιανοδημοκρατών.
Η γερμανική κυβέρνηση μπορεί ανά πάσα στιγμή να πέσει και η τύχη της βρίσκεται και στα χέρια των Φιλελευθέρων που μετά βίας συγκέντρωσαν το εκλογικό όριο του 5%. Πέρα από τις διαφορές που απαρτίζουν τα κόμματα του εν λόγω συνασπισμού για τους Φιλελεύθερους τίθεται ξεκάθαρα και θέμα επιβιώσεως. Και δεν αποκλείεται να αποχωρήσουν εν τέλει από την κυβέρνηση, αναζητώντας την παλαιότερη και σίγουρα πιο επιτυχημένη συμμαχία με τους Χριστιανοδημοκράτες. Ακόμη όμως και αν ο συνασπισμός διασωθεί, δεν είναι σίγουρο ότι θα παραμένει στο τιμόνι ο Όλαφ Σολτς, το πρόσωπο του οποίου ήταν σε αφίσες σε όλη τη Γερμανία μαζί με την επικεφαλής υποψήφια του SPD για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Καταρίνα Μπάρλεϊ. Σύμφωνα με τα γερμανικά μέσα ενημερώσεως τίθεται «θέμα καγκελαρίου» με φωνές ακόμη και εντός της συγκυβέρνησης να κάνουν λόγο για ανάγκη επανεξέτασης των δεδομένων και μιας συζήτησης «χωρίς ταμπού», όπως ανέφερε ο πρώην Σοσιαλδημοκράτης αντικαγκελάριος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ. Επομένως όλα τα σενάρια είναι ανοικτά.
Αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο οι Φιλελεύθεροι και περισσότερο οι Πράσινοι ήταν οι μεγάλοι χαμένοι των ευρωεκλογές. Οι Φιλελεύθεροι (Renew) του Μακρόν έχασαν 23 έδρες σε σχέση με το 2019. Το μόνο παρήγορο είναι ότι παραμένουν τρίτη πολιτική δύναμη στην νεά Ευρωβουλή. Προς το παρόν, διότι οι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές της Μελόνι βρίσκονται μόλις έξι έδρες μακριά και σε περίπτωση που λόγου χάρη υποδεχθούν στην ομάδα τους, τους ευρωβουλευτές του Ορμπάν, που έχει εκδιωχθεί από το ΕΛΚ, το ECR γίνεται αυτομάτως τρίτη πολιτική δύναμη. Σημειωτέον ότι υπάρχουν 100 μη εγγραμμένοι σε καμιά πολιτική ομάδα, εκ των οποίων οι 38 προέρχονται από κόμματα που μπήκαν για πρώτη φορά στην Ευρωβουλή. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι ισορροπίες εντός της νέας Ευρωβουλής μπορεί να αλλάξουν εντός του Ιουνίου που σχηματίζονται και οι πολιτικές ομάδες.
Όσον αφορά τους Πράσινους, η ήττα τους ήταν ακόμη πιο εκκωφαντική. Απώλεσαν 18 έδρες, πέφτοντας στις 53 και την 6η θέση, πάνω μόνο από τους Αριστερούς του GUE, που περιλαμβάνει και το ΣΥΡΙΖΑ. Από τις μεγάλες αυτές απώλειες είναι σαφές ότι το διακύβευμα που έθεσαν οι Πράσινοι στην προηγούμενη θητεία δεν έπεισε κανέναν. Και οι περισσότεροι Ευρωπαίοι πολίτς τους έχουν συνδέσει περισσότερο με τις πρωτοφανείς διαδηλώσεις των αγροτών λόγω κάποιων προβλέψεων της Πράσινης Συμφωνίας, παρά με κάποια τομή στην περιβαλλοντική πολιτική ή κάποια έστω και πετυχημένη δράση για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσεως. Ως φαίνεται είχαν την ευκαιρία τους και την έχασαν
Αντιθέτως αυτοί που έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται κερδισμένοι είναι το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα που ανεδείχθη πρώτο κερδίζοντας 10 έδρες, φθάνοντας τις 186. Κερδισμένοι είναι και οι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές της Μελόνι που κέρδισαν 4 έδρες, φθάνοντας τις 73 και το κόμμα Ταυτότητα και Δημοκρατία της Μαρίν Λεπέν που κέρδισε 9 έδρες, αγγίζοντας τις 58. Σημειωτέον ότι η σύνθεση των εν λόγω πολιτικών ομάδων δεν είναι τελική, καθώς αναμένεται η απόφαση και των δεκάδων μη εγγεγραμμένων που όπως προαναφέραμε μπορεί να αλλάξουν την εικόνα της νέας Ευρωβουλής. Όπως εξαρτάται ακόμη και από τις συμμαχίες που θα διαμορφωθούν καθώς ισχύει η πρόσκληση που έχει απευθύνει η Λεπέν στην Μελόνι για την σύσταση μιας δεξιάς «υπερομάδας».
Είναι πάντως γεγονός ότι η δεξιά στροφή της Ευρώπης επιβεβαιώθηκε και στις ευρωεκλογές και θα είναι δύσκολο να μην ληφθεί υπόψη από τους Ευρωπαίους ηγέτες αλλά και την εκ νέου υποψήφια για την Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Ειδικά αν συνυπολογίσει κανείς το ενδεχόμενο να υπάρχουν ανακατατάξεις στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας και της Γερμανίας. Οι Ευρωπαίοι πολίτες φαίνεται ότι θέτουν ως προτεραιότητά τους την ακρίβεια, την ασφάλεια και την άμυνα από εξωτερικούς κινδύνους. Και είναι σαφές ότι τιμώρησαν τις κυβερνήσεις τους αλλά και τις Βρυξέλλες για τις αποτυχημένες πολιτικές τους και κυρίως γιατί νιώθουν αποξενωμένοι από το κέντρο λήψης των αποφάσεων. Και θα είναι μέγιστο σφάλμα αν Ευρωπαίοι ηγέτες και αξιωματούχοι επαναλάβουν πάλι το ίδιο, κλείνοντας ερμητικά τα αυτιά τους. Η εντολή είναι σαφής. Ή αλλάζετε ή βουλιάζετε.