η κυβέρνηση (αντί «συμβούλων») αλλά ν’ αποκτήσει και νέον επικεφαλής , αφού ο τελευταίος απεδοκιμάσθη απ’ το 88% του Ελληνικού εκλογικού σώματος. Πώς αυτό;
Από του 1875 ισχύει , αρχικά εθιμικώς και η εν συνεχεία η κυρωθείσα , υπό του δημοκρατικού συντάγματος του 1927, «Αρχή της δεδηλωμένης» πλειοψηφίας της βουλής, της μόνης που δικαιούται να κυβερνήσει επί τετραετία δημοκρατικά.
Κατά το άρθρο 37 του ισχύοντος συντάγματος 1975 ως τροποιήθη το 1986 και 2001, «Πρωθυπουργός διορίζεται ο αρχηγός του κόμματος που διαθέτει στην Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία». Εάν κανένα κόμμα δεν διαθέτει 151 έδρες, τότε ο/η Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναθέτει διερευνητική εντολή για τον σχηματισμό κυβερνήσεως , στον αρχηγό του κόμματος που έχει σχετική πλειοψηφία αλλά που εξασφαλίζει την εμπιστοσύνη της Βουλής.
Το σύνταγμα δεν λέγει πώς εκλέγεται ο αρχηγός ενός κόμματος -όχι πάντως δια βοής ούτε «πέρναγα, είδα φώς ανέβηκα κι ανέλαβα το κόμμα» αλλ’ από την ΚΟ των βουλευτών που εξελέγησαν στις τελευταίες εκλογές. Ούτε ο κ.Κυρ.Μητσοτάκης μήτε ο κ.Στέφανος Κασσελάκης επελέγησαν από την ΚΟ του κόμματος των αλλ’ από «λαϊκά ψηφίσματα» μελών και μη του οικείου κόμματος αμφιβόλου διαπιστεύσεως ή μ’ ένα δίφραγκο.
Αν ο «αρχηγός» της ΚΟ δεν έχει εκλεγεί βουλευτής (περίπτωση Κασσελάκη) το Σύνταγμα δίνει εντολή (παρ.4 αρθρ.37) εις αυτόν/ην που προτείνει η ΚΟ του κόμματος του. Μάλιστα σε περίπτωση ισοψηφίας, λαμβάνει εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως η παλαιότερη ΚΟ (Ερμηνευτική δήλωσις).Εν αδυναμία του πρωθυπουργού ασκήσεως των καθηκόντων του, η ΚΟ προτείνει τον αντικαταστάτη του εφ’ όσον διατηρεί την απόλυτη πλειοψηφία ή τουλάχιστον έχει τα 2/5 (120)των βουλευτών.
Είναι προφανές ότι ο τρίτος πολιτειακός πυλώνας μετά τον/την πρόεδρο της δημοκρατίας και της Βουλής είναι η ΚΟ με την απόλυτη πλειοψηφία - άλλως «πάμε για εκλογές».
Δυστυχώς, το φλύαρο και πονηρό σύνταγμα 1975 των Τσάτσου-Τούρκογλου δεν ρύθμισε σαφώς και οριστικώς τον τρόπο λειτουργίας της προεδρευομένης , κοινοβουλευτικής δημοκρατίας .Με την επιθυμία του «εθνάρχή» και των επιγόνων του , η ισχύς της ΚΟ παραμερίσθη και η αντιπροσωπευτικότης του πολιτεύματος παραβιάσθη υπερ μιάς παλαιοκομματικής καμαρίλας που διορίζει «πρωθυπουργούς» κατά πώς συμφέρει τον παραδοσιακό κοτσαμπασισμό. Εξ ού και μεταπολιτευτικώς είχαμε δεκάδα πρωθυπουργών μεταξύ των ο οποίων κι ο …παπαδήμιος που υπέγραψε το πρώτο από τα κατάπτυστα μνημόνια του παρατύπου Γιούρωγκρουπ.
Ο Ελληνικός λαός όμως δεν ξεχνά και ενστικτωδώς τιμωρεί τους νοθευτές της δημοκρατίας , το μέν δια της αποχής στις εκλογές το δέ δια της αποδοκιμασίας σύμπαντος του πολιτικού κόσμου και υποκόσμου. Θέλει άνδρες και γυναίκες να τον κυβερνούν κι όχι ανδρείκελα.
Επέστη συνεπώς η στιγμή ν’ ανακτήσει τον καταστατικό της ρόλο η ΚΟ της ΝΔ και να εκλέξει αρχηγό στον οποίο η Πρόεδρος της Δημοκρατίας ν’ αναθέσει την κυβέρνηση μέχρις ότου αυτός κρίνει ή οι περιστάσεις το επιβάλλουν, ότι οφείλει ν’ αναβαπτισθεί στην λαϊκή ετυμηγορία.
Για να τελειώνει η τωρινή ανωμαλία , να μας διοικεί κάποιος που στερείται νομιμοποιήσεως ως άλλωστε ο ίδιος το είχε ζητήσει προ των Ευρωεκλογών και τώρα το λησμόνησε.