Το πράσινο υδρογόνο αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες για τον ενεργειακό σχεδιασμό της Γερμανίας κατά τη διάρκεια της πράσινης μετάβασης. Σύμφωνα με υπολογισμούς, το καθαρό αυτό καύσιμο να συνιστά το 11,2% της συνολικής ενεργειακής ζήτησης της χώρας, η οποία θα φτάνει τα 894 TWh. Εντούτοις, οι Γερμανοί πάροχοι θα χρειαστεί να εισάγουν το 50-70% του πράσινου υδρογόνου, εξαιτίας των περιορισμένων ανανεώσιμων πόρων σε εγχώριο επίπεδο.
Σύμφωνα με την έρευνα, η Γερμανία θα μπορεί να παράγει 11 TWh υδρογόνου μέχρι το 2030, και να εισάγει 17 TWh πράσινου και 15 TWh μπλε υδρογόνου. Υπενθυμίζεται ότι το πράσινο υδρογόνο είναι το πιο φιλικό προς το περιβάλλον καθώς παράγεται από νερό και ΑΠΕ, ενώ το μπλε υδρογόνο παράγεται από φυσικό αέριο. Η χώρα ήδη παράγει ετησίως περί τις 55-60 TWh γκρι υδρογόνου, το οποίο είναι εξαιρετικά ρυπογόνο.
Σε κάθε περίπτωση, οι ποσότητες αυτές δεν θα είναι επαρκείς για να καλύψουν τη ζήτηση στη Γερμανία, η οποία θα κυμαίνεται μεταξύ 95 και 130 TWh μέχρι το 2030. Συνεπώς, οι γερμανικές αρχές οφείλουν να στραφούν σε πρόσθετες εισαγωγές από την Ευρώπη, για ποσότητες που μπορεί να αγγίζουν ακόμα και τις 100 TWh.
Ο ευρωπαϊκό δίκτυο αγωγών υδρογόνου του 2030. Πηγή: Gasunie Deutschland.
Η ανάπτυξη των δικτύων υδρογόνου απαιτεί αποτελεσματικότερα μοντέλα χρηματοδότησης και γρηγορότερες διαπραγματεύσεις των διακρατικών συμφωνιών. Ορισμένοι δυνητικοί εταίροι είναι η Δανία και η Νορβηγία μέσω αγωγών, ενώ μεταφορές μπορούν να πραγματοποιηθούν και με χώρες όπως η Βρετανία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ουκρανία, η Ελλάδα, καθώς και η Αλγερία και η Τυνησία.