Ο «πονοκέφαλος» για τo SBTI ξεκίνησε τον Απρίλιο, όταν το Διοικητικό Συμβούλιο του φορέα χαλάρωσε τα κριτήρια για τη χρήση των πιστώσεων άνθρακα. Η απόφαση αυτή προκάλεσε αντιδράσεις, τόσο από το προσωπικό του οργανισμού, όσο και το Τεχνικό Συμβούλιο, το οποίο λειτουργεί ανεξάρτητα και ελέγχει τις τεχνικές αποφάσεις του SBTI.
Μάλιστα, υπήρχαν έντονες πιέσεις για τις παραιτήσεις των διευθυντών και του CEO. Εντέλει, μετά από εβδομάδες έντασης, ο CEO, Λουίζ Αμαράλ, ανακοίνωσε ότι αποχωρεί για προσωπικούς λόγους.
Εντούτοις, αυτή η έξοδος δεν φαίνεται να λύνει το πρόβλημα για την SBTI. Η αμφιλεγόμενη στάση του φορέα έναντι του ήδη ευαίσθητου ζητήματος των πιστώσεων άνθρακα έθεσε υπό αμφισβήτηση την εγκυρότητά του. Αρκετοί επιστήμονες και περιβαλλοντικές οργανώσεις κατηγόρησαν το SBTI για «πράσινο ξέπλυμα» των εκπομπών άνθρακα. Το Τεχνικό Συμβούλιο φαίνεται να συμφωνεί με αυτές τις υποψίες, καλώντας το Διοικητικό Συμβούλιο να επιδείξει περισσότερη διαφάνεια κατά τις διαδικασίες λήψεις αποφάσεων, αλλά και να δεχθεί έναν ανεξάρτητο εξωτερικό έλεγχο για την ανακοίνωση του Απριλίου.
Πέρα από το ενδο-οργανικό δράμα του SBTI, η αμφισβήτηση της εγκυρότητάς του δημιουργεί αντίστοιχα προβλήματα για τις αξιολογήσεις του. Πόσο ορθές επιστημονικά είναι οι προηγούμενες μελέτες του SBTI, ειδικά όταν εμπλέκονται παγκόσμιοι κολοσσοί που επιθυμούν μεν το πράσινο μάρκετινγκ, αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να προχωρήσουν σε ουσιώδεις αλλαγές στη λειτουργία τους; Ευρύτερα, οι περιπέτειες του SBTI εγείρουν ερωτήματα για την αξιοπιστία των κερδοσκοπικών οργανισμών που ασχολούνται με την κλιματική αλλαγή.