Δεν χωρεί καμία αμφιβολία ότι η παγκοσμιοποίηση δημιούργησε για ολόκληρο τον πλανήτη πρωτόγνωρες, στην ιστορία του ανθρώπου, συνθήκες οικονομικής αναπτύξεως.
Από το 2002 και μετά, το παγκόσμιο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) αυξανόταν με ετήσιο ρυθμό 5%, ενώ ο πληθωρισμός δεν ξεπερνούσε το 3,5%. Πολλοί ήσαν έτσι οι οικονομολόγοι που τόνιζαν ότι το ελεύθερο εμπόριο, οι κινήσεις αφθόνου κεφαλαίου και η σχετικώς φθηνή εργασία στις αναδυόμενες αγορές ήταν ένας ιδεώδης συνδυασμός, ο οποίος καθιστούσε την εποχή μας αυτήν της πλέον εκρηκτικής ευημερίας στην ιστορία του πλανήτη μας. Όσο δε οι ρυθμοί αυτοί ενισχύονταν, κάποιοι οικονομολόγοι, τραπεζίτες και υπεύθυνοι οικονομικής πολιτικής έδειχναν να έχουν ξεχάσει ορισμένους βασικούς οικονομικούς κανόνες, συναφείς με την ανάπτυξη. Έτσι, δεν έγινε αμέσως προβλέψιμο το γεγονός ότι η απίστευτη ανάπτυξη οδηγούσε σε ακόμη μεγαλύτερη ζήτηση εργασίας, τροφής και ενέργειας.
Σήμερα, ύστερα από 35 χρόνια, ο κόσμος αντιμετωπίζει ένα σοβαρό και συγχρονισμένο πρόβλημα αυξήσεως του πληθωρισμού. Η αυξανόμενη διασύνδεση του παγκόσμιου εμπορίου και των κεφαλαιαγορών, αφού τροφοδότησε την εντυπωσιακή οικονομική έκρηξη, τώρα επιταχύνει ανά τον κόσμο ολόκληρο την σκοτεινή πλευρά της παγκοσμιοποιήσεως. Αυτήν που συνδέεται άμεσα με τις πληθωριστικές πιέσεις, οι οποίες εξαπλώνονται με πρωτόγνωρη ταχύτητα, ακόμα και για την πρόσφατη οικονομική ιστορία. Έτσι, μέσα σε λίγους μήνες, οι πληθωριστικές πιέσεις άρχισαν να πλήττουν τις αναπτυγμένες χώρες, την ώρα που ο υπερπληθωρισμός οδηγεί στην πείνα, σε εξεγέρσεις και σε πολιτική αστάθεια μεγάλα κομμάτια του αναπτυσσόμενου κόσμου.
Έρευνα της εταιρείας Morgan Stanley, γνωστής στον τραπεζικό τομέα, αναφέρει ότι 50 από τις 190 χώρες του πλανήτη μας έχουν διψήφιο πληθωρισμό, με αποτέλεσμα το φαινόμενο αυτό να πλήττει τον μισό πληθυσμό του πλανήτη μας. Χώρες όπως η Ρωσία, η Ουκρανία, η Κένυα, η Βενεζουέλα και η Νότιος Αφρική έχουν πληθωρισμό ο οποίος κυμαίνεται από 16% έως 32%, ενώ στην Ζιμπάμπουε του μεγάλου μαρξιστή Μουγκάμπε το αντίστοιχο ποσοστό έφθασε αισίως το 2.200%.
Στο πλαίσιο αυτών των εξελίξεων, οι μεγάλοι οικονομικοί οργανισμοί προειδοποιούν τις αναπτυσσόμενες χώρες ότι απειλούνται από στασιμοπληθωρισμό, δηλαδή από χαμηλή ανάπτυξη και υψηλό πληθωρισμό, με ταυτόχρονη άνοδο της ανεργίας. Συμβουλεύουν έτσι περιορισμό των δημοσίων δαπανών, πιο υπεύθυνη νομισματική πολιτική και κάμψη της διαφθοράς. Οι διεθνείς οργανισμοί επισημαίνουν, επίσης, ότι ο σημερινός πληθωρισμός δεν εκπορεύεται από την Δύση, από συνέβη την δεκαετία του 1970, αλλά από τις αναδυόμενες οικονομικά χώρες: δηλαδή, από αυτές που ήσαν πτωχές και θέλουν να γίνουν πλούσιες.
Είμαστε έτσι μάρτυρες ενός νέου πληθωριστικού φαινομένου, αυτού των αναδυόμενων αγορών και οικονομιών. Χώρες όπως η Κίνα, άρχισαν να εξάγουν πληθωρισμό, καθώς η εκρηκτική τους ανάπτυξη και η λαίμαργη ζήτησή τους για ενέργεια και είδη διατροφής οδηγεί στα ύψη τις τιμές των αγαθών. Κατά συνέπεια, στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα είδη διατροφής και τα καύσιμα αντιπροσωπεύουν το 50% του πληθωρισμού. Το ποσοστό αυτό πλησιάζει το 65% στην Ευρώπη και πάει λίγο υψηλότερα στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες της. Περιττό να τονιστεί ότι, στις αναπτυσσόμενες χώρες, καύσιμα και είδη διατροφής αντιπροσωπεύουν μέχρι και το 100% του πληθωρισμού τους.
Βεβαίως, για την καθ’ ημάς ραδιοτηλεοπτική ενημέρωση όλα αυτά είναι πολύ ψιλά γράμματα και άρα άχρηστα για τους ιθαγενείς. Έτσι, κανείς δεν τους προετοιμάζει για τα χειρότερα που έρχονται και τα οποία υπάρχει κίνδυνος να βυθίσουν την κρατοκρατούμενη χώρα μας σε έναν οδυνηρό στασιμοπληθωρισμό. Η προοπτική αυτή συνιστά την τελευταία σκοτούρα των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών και των πάλαι ποτέ συναδέλφων τους στο Κοινοβούλιο.
Όπως επισημαίνει ο Βρεταννός οικονομολόγος και αρθρογράφος Μπάρρυ Μουρ, ο σημερινός πληθωρισμός δύσκολα θα τιθασευτεί, διότι οι αναπτυσσόμενες χώρες δεν θα μειώσουν την κατανάλωσή τους σε είδη διατροφής και σε ενέργεια. Εξάλλου, γιατί να το κάνουν; Γνωρίζει κανείς λαούς οι οποίοι θα δεχθούν να τρώνε λιγότερο για να απολαμβάνουν οι Δυτικοί τα σπάταλα κοινωνικά τους συστήματα; Ή μήπως οι Κινέζοι, οι Ινδοί, οι Βιρμανοί και λοιποί εργαζόμενοι των αναπτυσσομένων χωρών θα περιορίσουν τις μισθολογικές τους απαιτήσεις και διεκδικήσεις, για να βγαίνουν στην σύνταξη στα 45 χρόνια τους Ιταλοί, Έλληνες, Ισπανοί και Γάλλοι συνδικαλιστές;
Όπως μάς έλεγε προσφάτως στις Βρυξέλλες ο Ολλανδός οικονομολόγος και τραπεζικός σύμβουλος κ. Βαν Αρκ, στις αναπτυσσόμενες χώρες οι αμοιβές της εργασίας –και ειδικότερα της εξειδικευμένης– γνωρίζουν απίστευτη άνοδο, με αποτέλεσμα να είναι μία από τις βασικές αιτίες των πληθωριστικών πιέσεων. Υπό αυτές τις συνθήκες, τονίζει ο κ. Βαν Αρκ, αυτό που χρειάζονται οι αναδυόμενες αγορές είναι κεντρικούς τραπεζίτες που θα δημιουργήσουν ύφεση και θα διορθώσουν το πληθωριστικό οικοδόμημα, πριν αυτό τεθεί εκτός ελέγχου.
Συνεπώς, η παγκόσμια οικονομία έχει ανάγκη από μετρημένους και ευφυείς οικονομικούς ηγέτες. Διαφορετικά, τα σπασμένα θα τα πληρώσουν οι πτωχές χώρες και αυτές με τα μεγάλα δημόσια ελλείμματα…
(Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, 24/09/2008)