«Για τις τρεις πρώτες ημέρες, την αποκαλούσα ‘το τρελό COP’», δήλωσε η Halla Tómasdóttir, η οποία ήταν τότε διευθύνουσα σύμβουλος της ομάδας προοδευτικών επιχειρηματιών ‘B Team’. «Αλλά στη συνέχεια αποφάσισα να το μετονομάσω στο ‘COP της προσαρμογής’», μου είπε, εξηγώντας ότι η εκδήλωση έδειξε πώς ο κόσμος θα πρέπει να προσαρμοστεί στις ελλείψεις νερού, τροφίμων, και αξιοπρεπών υποδομών, αν η υπερθέρμανση του πλανήτη παραμείνει ανεξέλεγκτη.
Θυμήθηκα την Tómasdóttir πρόσφατα, όταν ορκίστηκε ως η νέα Πρόεδρος της Ισλανδίας. Η εκλογική της επικράτηση τον Ιούνιο την κατέστησε μία εκ της νέας γενιάς πολιτικών με γνώση του κλίματος που κερδίζουν αξιώματα σε αυτή τη χρονιά εκλογών συνεχών εκλογικών αναμετρήσεων, όπου περίπου οι μισοί ενήλικες στον πλανήτη έχουν την ευκαιρία να ψηφίσουν.
Από την Ταϊβάν έως το Μεξικό και το Ηνωμένο Βασίλειο, οι ψηφοφόροι φέρνουν στην εξουσία αιρετούς με βαθιά κατανόηση της κλιματικής πρόκλησης. Είναι πολύ νωρίς για να πούμε με ακρίβεια τι θα σημαίνει αυτό στην πράξη. Προφανώς δεν θα οδηγήσει σε άμεση πτώση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Αλλά καθιστά πιθανό ότι περισσότερες κυβερνήσεις θα περιλαμβάνουν ανθρώπους που αντιλαμβάνονται την ανάγκη για ταχεία δράση για τη μείωση αυτών των εκπομπών—αλλά και γνωρίζουν πώς μπορεί αυτό να επιτευχθεί.
Έχω ελπίδες για την πιο ισχυρή της παρέας μέχρι στιγμής, την εκλεγμένη Πρόεδρο του Μεξικού, Claudia Sheinbaum. Πρόκειται για μία επιστήμονα με διδακτορικό στην ενεργειακή μηχανική, η οποία έχει μελετήσει τις μεταφορές και τη χρήση ενέργειας στα κτίρια και έχει συμβάλει σε εκθέσεις της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή. Δεσμεύτηκε να επενδύσει δισεκατομμύρια σε καθαρή ενέργεια και επέλεξε έναν Υπουργό Ενέργειας που έχει ορκιστεί να προωθήσει την ενεργειακή μετάβαση.
Αλλά συμμερίζομαι επίσης τον φόβο των επικριτών ότι η Sheinbaum θα συνεχίσει την κληρονομιά του υποστηρικτή της, του απερχόμενου Προέδρου Andrés Manuel López Obrador, ενός εξίσου ένθερμου υποστηρικτή των επενδύσεων σε ορυκτάκαύσιμα στην πετρελαιοπαραγωγό χώρα.
Ακόμα κι έτσι, είναι ενθαρρυντικό να σκεφτόμαστε Προέδρους όπως η Sheinbaum και η Tómasdóttir στη φετινή COPπου θα λάβει χώρα στο Αζερμπαϊτζάν. Και οι δύο θα είχαν ένα προβάδισμα έναντι των πολλών μπερδεμένων ηγετών που συμμετέχουν σε τέτοιου είδους πολύπλοκες συγκεντρώσεις του ΟΗΕ έχοντας ελάχιστη κατανόηση— ή ενδιαφέρον— για την προώθηση της παγκόσμιας δράσης για το κλίμα.
Το ίδιο ισχύει και για τον νέο Υπουργό Περιβάλλοντος της Ταϊβάν, Peng Chi-ming, έναν επιστήμονα που ίδρυσε μια εταιρεία διαχείρισης καιρικών κινδύνων και συμμετέχει συνεχώς στις συνεδριάσειςτουCOP για το κλίμα. Δηλώνει ότι θέλει να επιταχύνει τη μετάβαση της Ταϊβάν στο net zero και να συμβάλει στην προώθηση της στρατηγικής για το κλίμα που χάραξε ο Πρόεδρος Lai Ching-te.
Ο Lai έχει ήδη προχωρήσει στη σύσταση μιας διακομματικής Εθνικής Επιτροπής Αντιμετώπισης της Κλιματικής Αλλαγής, την οποία θα συγκαλέσει προσωπικά για την ανάπτυξη εθνικών και παγκόσμιων πολιτικών, ενώ έχει αποκαλέσει το κλιματικό πρόβλημα «τη μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα».
Ακόμη και αν υποκινείται περισσότερο από την επιθυμία του να ενισχύσει τους δεσμούς στο εξωτερικό εν μέσω αυξανόμενων εντάσεων με την Κίνα και να κατευνάσει τους πολιτικούς αντιπάλους στο εσωτερικό, αφού το κόμμα του έχασε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η εστίασή του στο κλίμα εξακολουθεί να παρουσιάζει ενδιαφέρον.
Μας υπενθυμίζει ότι οι νομοθέτες για το κλίμα δεν μπορούν να κάνουν πολλά, ανεξάρτητα από τις ικανότητες και τα κίνητρά τους, αν ο ηγέτης τους δεν είναι στο πλευρό τους και δεν είναι πολιτικά ικανός.
Ο Joe Biden προσφέρει ένα μάθημα στο συγκεκριμένο ζήτημα. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν είναι επίσημα ειδικός στο κλίμα, πόσο μάλλον επιστήμονας. Αλλά οι πολλές δεκαετίες του στην πολιτική τον έχουν καταστήσει τρομερό νομοθέτη: έχει καταφέρει να νομοθετήσει μερικά από τα πιο ολοκληρωμένα μέτρα για το κλίμα σε διεθνές επίπεδο.
Ο νέος Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, KeirStarmer, δεν διαθέτει την πολιτική εμπειρία του Biden και δεν θα ήθελα να στοιχηματίσω ότι είναι καλά εξοικειωμένος με την περιπλοκότητααυτών των θεμάτων. Όμως, έχει θέσει την ενεργειακή μετάβαση ως προτεραιότητα και έχει διορίσει έναν έμπειρο πολιτικό για το κλίμα για να την επιβλέπει: Τον Ed Miliband, τον πρώην ηγέτη της αντιπολίτευσης, ο οποίος τώρα είναι Υπουργός για την ενεργειακή ασφάλεια και το netzero.
Ο Miliband είχε παρόμοια θέση όταν οι Εργατικοί ήταν τελευταία φορά στην εξουσία πριν από 14 χρόνια. Αυτή τη φορά, θα βρίσκεται σε ένα κοινοβούλιο με τέσσερα μέλη-ρεκόρ του κόμματος των Πρασίνων και μια νέα φουρνιά βουλευτών των Εργατικών που περιλαμβάνει τους υποστηρικτές της πολιτικής για το κλίμα,Katie White και Polly Billington, καθώς και τη Melanie Onn, πρώην αναπληρώτρια διευθύνουσα σύμβουλο του εμπορικού οργανισμού Renewable UK.
Αυτή η εκλογική χρονιά δεν έχει τελειώσει και ενδέχεται να εμφανιστούν περισσότεροι πολιτικοί για το κλίμα. Τα άτομα αυτά δεν θα εγγυηθούν τη νίκη στην κούρσα για τη μείωση των εκπομπών. Αποτελούν όμως σημάδι μιας αλλαγής στην πολιτική για το κλίμα που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι θα αντιστραφεί ποτέ.