Ο Ελληνικός λαός χάρηκε πολύ στις νίκες (και ήττες) των Ελλήνων αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες των Παρισίων. Σημασία έχει η συμμετοχή στον αγώνα, ακόμη κι όταν χάθηκε η νίκη. Αυτό που μένει είναι ότι τ’ άλκιμα παιδιά της Ελλάδος, απ’ τα Γρεβενά (δις χρυσός Ολυμπιονίκης ο Μίλτος Τέντογλου), είτε από τις φτωχογειτονιές του Κολωνού (ο Γιάννης Αντεντοκούμπου έλαμψε

στους προημιτελικούς της καλαθοσφαίρας (*) εντυπωσίασαν την διεθνή κοινή γνώμη στην Γαλλική πρωτεύουσα, φέροντας την Κυανόλευκη παντού. Υπενθύμισαν ότι πρώτα τα  Ελληνικά «στρατά» παρήλασαν κάτω από την Αψίδα του Θριάμβου, επισφραγίζοντα την συμμαχική νίκη στο πρώτο και δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

-Πού ήσαν τότε οι Τούρκοι;

Την Ελληνική συμμετοχή στους Ολυμπιακούς έσπευσαν να εκμεταλλευθούν οι ξεχασμένοι από την δημοσιότητα Έλληνες πολιτικοί μ’ εξαίρεση τον κ. Βελόπουλο. Από την ανιστόρητη Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρις τον αρχηγό του ΚΚΕ βγήκαν στα κανάλια και συνεχάρησαν τους Ολυμπιονίκες μας. Ο σ. Κουτσούμπας μάλιστα είπε ότι ο Μίλτος Τέντογλου είναι σύμβολο «αγωνιστικότητας, βούλησης και πίστης»! Πάλι καλά που δεν τον προσέλαβε στην ΚΝΕ ή το ΠΑΜΕ. Οι λοιποί κομματάρχες έκλεισαν το μάτι στους Ολυμπιονίκες, για συμμετοχή στις προσεχείς εκλογές, «έτσι δημοφιλείς που έγιναν », προερχόμενοι απ’ την ξεχασμένη επαρχία έως τις φτωχογειτονιές της πρωτευούσης , που τελεί «χωρίς δήμαρχο Αθηναίων».

Αντί να προβληματισθούν οι «αρχηγέτες» μας, που αποδοκιμάζονται από την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, για τις απειλές του τρομοκρατικού Ισλάμ εναντίον του Ελληνισμού στην κατεχομένη Κύπρο και στη «μητέρα πατρίδα», την οποία διεκδικεί ο νεοσουλτάνος της Αγκύρας (Κάσος), οι εγχώριοι ψηφοθήρες  βρήκαν την ευκαιρία να καπηλευθούν τις επιτυχίες των τέκνων της Ελλάδος στο Παρίσι, προς ίδιον όφελος. Αιδώς Αργείοι!

Η νεολαία μας  - περισσότερο από τους ενήλικες - απεχθάνεται τους σημερινούς πολιτικάντηδες και με αγωνία βλέπει το μέλλον της να περιορίζεται στην Τουριστική μας … «βιομηχανία» που εξαντλεί τους φυσικούς πόρους της χώρας. Οι νέοι μας που όταν εκπατρίζονται διαπρέπουν στο εξωτερικό (γιατί άραγε;), δεν έχουν άλλη επαγγελματική διέξοδο παρά στην ποντοπόρο Ναυτιλία, που κι αυτή στερείται μιας έδρας στην Ακαδημία Αθηνών όπου αφθονούν διάφοροι αργόσχολοι.

Το πολιτικό καρτέλ της χώρας μας δεν επιτρέπει την ανάδειξη νέας ηγεσίας αλλ’ ούτε καν την άθληση των εφήβων στα αθλήματα του στίβου και της κολύμβησης – εκεί που διαπρέπουν. Τα γυμναστήρια και κολυμβητήρια είναι κλειστά και καταρρέοντα και μόνο η Ολυμπιακή Επιτροπή έχει απαστράπτοντα γραφεία.

Στις πρόσφατες όμως Ευρωεκλογές ανεδείχθησαν άγνωστοι άνδρες και γυναίκες ως  Ευρωβουλευτές  της νέας γενεάς κι εσήμαναν την καμπάνα στους αυτόχθονες ολιγάρχες ότι η κυριαρχία τους τελειώνει. Οι Ολυμπιονίκες μας φέρουν το μήνυμα στην πατρίδα που δεν χρειάζεται πιά τη κατεδάφιση των τειχών της όπως κατά την αρχαιότητα αλλά την ανοικοδόμηση  της Ελλάδας  από την νεολαία.

 

ΥΓ. Αν τον Ατεντοκούμπου είχε αξιοποιήσει το τελευταίο δεκάλεπτο ο Παπανικολάου κάτω από το καλάθι, ίσως είχαμε πάρει το παιχνίδι. Από τα φάουλ των δύο Γερμανών που τον φύλαξαν και τα «καρφώματα» του ακαταμάχητου Γιάννη.