futures του ορυκτού καυσίμου για παραδόσεις Νοεμβρίου, στον ολλανδικό κόμβο TTF, να κινούνται, ενδοσυνεδριακά, από το πρωί πάνω από τα 39,250 ευρώ/MWh, με ποσοστιαία ενίσχυση 0,59%.
Ο παράγοντας που προκαλεί τη μεγαλύτερη ανησυχία σε όλους τους stakeholders της αγοράς δεν αφορά, κατά βάση, στο αν οι πύραυλοι που εξαπέλυσε η Τεχεράνη πλήξουν στρατηγικές τοποθεσίες (αεροδρόμια και άλλες στρατιωτικές εγκαταστάσεις στο Ισραήλ) όσο το εάν η προαναγγελθείσα από στόματος Μπενιαμίν Νετανιάχουν, ανταπάντηση του εβραϊκού κράτους θα μπορούσε να παραλύσει τις βασικές οικονομικές δομές του κράτους των μουλάδων, ήτοι, την πετρελαϊκή βιομηχανία που αποφέρει σχεδόν το μισό του ιρανικού ΑΕΠ.
Έτσι, σε περίπτωση που το Ισραήλ πετύχει να διαταράξει τις εξαγωγές πετρελαίου του Ιράν ιδίως προς την αγορά της Κίνας, ή διακόψει τον πλου των δεξαμενόπλοιων στην περιοχή των Στενών του Ορμούζ, θα μπορούσε να δημιουργήσει τις συνθήκες για ένα νέο άλμα των τιμών του αργού.
Δεν πρόκειται για απλή εικασία. Ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ, Ναφτάλι Μπένετ, είπε, μιλώντας στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο, CNN, ότι έφθασε η ώρα το Ισραήλ να καταστρέψει τις ενεργειακές και πυρηνικές υποδομές του Ιράν και να «απελευθερώσει» τη χώρα από το θεοκρατικό καθεστώς που την κυβερνά για δεκαετίες.
Οι φιλοδοξίες της ισραηλινής ηγεσίας για ένα οριστικό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών με τους Ιρανούς υποβοηθούνται τόσο από το γεγονός της νέας πυραυλικής επίθεσης από την Τεχεράνη, όσο και από το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται στο μεταίχμιο μιας νέας πολιτικής αλλαγής, ενόψει των προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου και μάλιστα, υπό το βάρος των όσων συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες, τόσο αναφορικά με την κατάσταση της υγείας του νυν προέδρου, Τζο Μπάιντεν, αλλά και σε ό,τι αφορά στις απόπειρες δολοφονίας του διεκδικητή του Λευκού Οίκου, Ντόναλντ Τραμπ, που δημιουργούν μια γενικότερη αίσθηση «ακυβερνησίας» στη χώρα.
Όπως έχει συμβεί στο παρελθόν, η διατάραξη της πολιτικής ευστάθειας στις ΗΠΑ, αποτελεί το υπόστρωμα για επικίνδυνες για την παγκόσμια ασφάλεια, περιφερειακών συγκρούσεων, που πυροδοτούνται, συνήθως, από αναθεωρητικές δυνάμεις οι οποίες εκμεταλλεύονται το «κενό εξουσίας» που εκπορεύεται από την Ουάσιγκτον.
Κάπως έτσι συμβαίνει και σε αυτή την περίπτωση καθώς φαίνεται ότι ο ανίσχυρος Λευκός Οίκος του Τζο Μπάιντεν αδυνατεί να ασκήσει σοβαρή πίεση στην ισραηλινή ηγεσία που αισθάνεται ότι είναι σε θέση να αναλάβει περισσότερες επιθετικές πρωτοβουλίες από εκείνες που θα μπορούσε, στην αντίθετη περίπτωση.