Ένα πρώτο πρόβλημα είναι η περιορισμένη παραγωγική ικανότητα των ρωσικών ναυπηγείων. Η Ρωσία χρειάζεται τουλάχιστον 70 πλοία μέχρι το 2030, ενώ τα ρωσικά ναυπηγεία μπορούν να κατασκευάσουν μόλις 16. Παρόλο που η Ρωσία διαθέτει 100 σκάφη που μπορούν να διασχίσουν τα νερά της Αρκτικής, μόλις τα 27 από αυτά μπορούν να πραγματοποιήσουν το συγκεκριμένο ταξίδι καθόλη της διάρκεια του έτους. Από αυτά, τα 15 είναι υγραεριοφόρα, τα 7 είναι πετρελαιοφόρα, και τα 5 είναι για μεταφορά κοντέινερ.
Ο βασικός λόγος για τους αργούς ρυθμούς ναυπήγησης έγκειται στις δυτικές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, οι οποίες σήμανα τον αποκλεισμό της από αρκετά μεγάλα ξένα ναυπηγεία. Για παράδειγμα, το νοτιοκορεατικό ναυπηγείο Hanwha Ocean αναγκάστηκε να ακυρώσει την πώληση τουλάχιστον τριών πλοίων που είχε ήδη κατασκευάσει προς εταιρείες ρωσικών συμφερόντων, αναζητώντας για μήνες άλλους αγοραστές.
Παράλληλα, η περίπλοκη κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί η ρωσική οικονομία μετά την εισβολή στην Ουκρανία, έχει διατηρήσει υψηλά τα επιτόκια δανεισμού, δυσχεραίνοντας τις επενδύσεις στη ναυπήγηση νέων σκαφών από εγχώριους κατασκευαστές. Σύμφωνα με τον Τρούτνευ, τα προβλήματα αυτά θέτουν σε κίνδυνο την Αρκτική στρατηγική της Μόσχας, η οποία θεωρεί το άνοιγμα αυτού του νέου διαδρόμου ως εξαιρετικά κρίσιμο.
Το λιώσιμο των πάγων της Αρκτικής ως συνέπεια της κλιματικής αλλαγής έχει φέρει τον Αρκτικό Ωκεανό στο επίκεντρο τους διεθνούς ενδιαφέροντος. Ρωσία και Κίνα επιθυμούν να κυριαρχήσουν στον συγκεκριμένο εμπορικό διάδρομο, μειώνοντας δραστικά τον χρόνο που απαιτείται για τη μεταφορά προϊόντων μεταξύ Ρωσίας και ασιατικών αγορών και αποφεύγοντας τους θαλάσσιους ελέγχους ανταγωνιστικών δυνάμεων, όπως τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και τα επικίνδυνα choke points, όπως το Σουέζ.
Οι εκτιμήσεις της Ρωσίας για τον όγκο εμπορευμάτων μέσω του Αρκτικού Ωκεανού. Πηγή: Bloomberg.
Τα σχέδια της Ρωσίας στόχευαν στην αύξηση του εμπορικούς όγκου που διακινείται μέσω του Αρκτικού Ωκεανού στα 220 εκατομμύρια τόνους μέχρι το 2035. Η έμφαση θα δινόταν στη μεταφορά φυσικού αερίου και πετρελαίου, με τις μονάδες Arctic LNG 2 της Novatek και Vostok Oil της Rosneft να προμηθεύουν τον κύριο όγκο των καυσίμων. Οι εξαγωγές ορυκτών καυσίμων προς τις ασιατικές αγορές θεωρείται μονόδρομος για τη Μόσχα, η οποία προς το παρόν δεν έχει καταφέρει να αντισταθμίσει τις απώλειες από το κλείσιμο της ευρωπαϊκής αγοράς. Εντούτοις, ο φετινός στόχος έχει υποβαθμιστεί στα 40 εκατομμύρια τόνους, πολύ πιο χαμηλά από τις προηγούμενες προβλέψεις.