Τα ερωτήματα μένει να απαντηθούν. Προς το παρόν, όμως, το Ισραήλ έχει την ικανοποίηση να επιδεικνύει το πτώμα του Γιάχια Σινουάρ, του αδιάλλακτου επιτόπιου ηγέτη της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας, ο οποίος θεωρείται "εγκέφαλος" των επιθέσεων της 7ης Οκτωβρίου 2023 και επί δώδεκα μήνες διέφευγε των ερευνών των ισραηλινών δυνάμεων κρυπτόμενος στο εκτενές δίκτυο σηράγγων που αποτελούσε την οιονεί κατοικία του.
"Θα φτάσουμε σε κάθε τρομοκράτη και θα τον εξοντώσουμε" ήταν το διαδικτυακό σχόλιο με το οποίο την Πέμπτη ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας Γιοάβ Γκάλαντ σχολίασε τις πρώτες πληροφορίες ότι ο Σινουάρ βρήκε τον θάνατο στη Ράφα. Αμέσως άρχισαν να κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο σκληρές φωτογραφίες της σορού του Σινουάρ, οι οποίες ωστόσο σύντομα αποσύρθηκαν, ενώ ισραηλινή πηγή ασφαλείας δήλωσε ότι πραγματοποιούνται εξετάσεις DNA στο πτώμα ενός μαχητή, για να εξακριβωθεί αν αυτό είναι ανήκει στον αρχηγό της Χαμάς.
Ο Σινουάρ, τέκνο προσφύγων, είχε αναδειχθεί στην ηγεσία της παλαιστινιακής ισλαμιστικής οργανώσεως, διαδεχόμενος τον εγκατεστημένο στο εξωτερικό Ισμαήλ Χανίγιε, ο οποίος έμελλε να δολοφονηθεί στην Τεχεράνη τον Αύγουστο.
Αν συνυπολογίσει κανείς την εξόντωση του σκληροτράχηλου στρατιωτικού ηγέτη της Χαμάς Μοχάμεντ Ντίεφ, αλλά και του γενικού γραμματέα της λιβανικής Χεζμπολλάχ, Χασάν Νασράλλα τον Σεπτέμβριο, η πολιτική του "αποκεφαλισμού" των αντιπάλων που εφαρμόζει το Ισραήλ, στηριζόμενο στην συντριπτική υπεροχή του στον τομέα των πληροφοριών και των συναφών τεχνολογιών, γνωρίζει την μία επιτυχία μετά την άλλη.
Όμως αρκεί αυτό; Αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι το Ισραήλ είχε επίσης δολοφονήσει τον υπαρχηγό της PLO Αμπού Τζιχάντ το 1988 στην Τύνιδα, τον γενικό γραμματέα της Χεζμπολλάχ, Αμπάς Μουσαβί το 1992 στον νότιο Λίβανο, ενώ το 2004 εξόντωσε στη Γάζα τόσο τον ιδρυτή της Χαμάς σεΐχη Αχμέντ Γιασίν, με ρίψη βόμβας στο αναπηρικό του καροτσάκι, όσο και τον πολιτικό ηγέτη της οργάνωσης Αμπντέλ Αζίζ Ραντίσι, αποκαλύπεται ότι η Ιστορία (και οπωδήποτε η ιστορία των επτά εκατομμυρίων Παλαιστινίων δίχως κράτος) δεν γράφεται μόνο από κάποιους πρωταγωνιστές, ούτε σταματά με τον θάνατό τους.
Βέβαια το τέλος του Σινουάρ δεν αναστηλώνει απλώς το γόητρο του Ισραήλ, αλλά και βοηθά όσους, με πρώτη την κυβέρνηση Μπάιντεν στις ΗΠΑ, επιθυμούν μία κατάπαυση του πυρός στη Γάζα. Η ισραηλινή "νίκη", αν θέλει να βάλει κανείς μια άνω τελεία, μπορεί πλέον να ανακηρυχθεί. Κατά τα λοιπά, όμως, είναι ενδεικτική η δυστοκία που επικρατεί τόσο στο λεγόμενο "βόρειο μέτωπο", όπου η Χεζμπολλάχ δείχνει να έχει ανακάμψει από το σοκ της απώλειας του αρχηγού της, όσο και σε ό,τι αφορά τα προαναγγελθέντα ισραηλινά αντίποινα στις ιρανικές πυραυλικές επιθέσεις της 1ης Οκτωβρίου.
Η αντιπαράθεση "ενός στρατού δίχως αεροπορία με μία αεροπορία δίχως στρατό", όπως έχει χαρακτηριστικά αποκληθεί, καταδεικνύει ότι τα σαρωτικά ισραηλινά πλήγματα στους αμάχους και τις υποδομές του Λιβάνου δεν αντισταθμίζουν την ικανότητα της Χεζμπολλάχ να φρενάρει την χερσαία προώθηση του αντιπάλου, αλλά και να ανταποδίδει με πλήγματα που θέτουν όλο και μεγαλύτερο τμήμα του βορείου Ισραήλ σε κατάσταση μόνιμου συναγερμού.
“Μέχρι τώρα ο εχθρός δεν έχει μπορέσει να πάρει τον έλεγχο ούτε ενός χωριού, ούτε καν να βάλει πόδι σε κανένα χωριό” δήλωσε ο βουλευτής της Χεζμπολάχ Χασάν Φαντλάλαχ, σε συνέντευξη Τύπου στο Κοινοβούλιο στη Βηρυτό. Αν και εδώ και μερικές μέρες η φιλοϊρανική οργάνωση λέει πως διεξάγονται μάχες "εκ του συστάδην" στον νότιο Λίβανο, αυτές εκτυλίσσονται "σε μερικά μέτρα στο έδαφος του Λιβάνου που διέσχισαν τα εχθρικά στρατεύματα", πρόσθεσε. Ο Φαντλάλαχ κατηγόρησε επίσης το Ισραήλ ότι ακολουθεί "πολιτική καμένης γης".
Ως προς το μέγα ζήτημα της αναμενόμενης επιθέσεως στο Ιράν η διαβούλευση που σχεδόν δημοσίως διεξάγεται μεταξύ των ΗΠΑ και του Ισραήλ για περιορισμό των στόχων και άρα των πιθανοτήτων κλιμακώσεως της συγκρούσεως προσκρούει στα μηνύματα του Ιράν ότι θα απαντήσει σκληρά σε οποιαδήποτε κίνηση κατά της επικράτειάς του.
Όμως την πιο ενδιαφέρουσα δράση ξεδιπλώνει η Ισλαμική Δημοκρατία στο διπλωματικό πεδίο. Μετά την επίσκεψη του Ιρανού υπουργού Εξωτερικών την περασμένη εβδομάδα στο Ιράκ, το Κατάρ, το Ομάν (συνήθη “κομιστή” μηνυμάτων μεταξύ Ιράν και ΗΠΑ) και τη Σαουδική Αραβία, όπου μάλιστα έγινε δεκτός από τον διάδοχο και πραγματικό κυβερνήτη του βασιλείου Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, ο Αμπάς Αραγτσί διηύρηνε τον κύκλο των επαφών του την εβδομάδα αυτή μεταβαίνοντας στην Ιορδανία, την Αίγυπτο και την Τουρκία. Η τελευταία επίσκεψη στην Αίγυπτο ενός Ιρανού υπουργού Εξωτερικών ήταν τον Ιανουάριο του 2013, προτού καν ο στρατάρχης Σίσι ανατρέψει την κυβέρνηση Μόρσι, όταν ο Αλί Ακμπάρ Σαλεχί είχε μεταβεί στο Κάιρο.
Επιπλέον, το βράδυ της Τρίτης, ο Αραγτσί είχε συνομιλία με τον Γάλλο ομόλογό του Ζαν-Νοέλ Μπαρό και με τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες.
Η κινητικότητα του Αραγτσί έχει φέρει καρπούς, στον βαθμό που οι χώρες του Κόλπου και πλέον και η Ιορδανία, έδωσαν διαβεβαιώσεις ότι δεν θα διαθέσουν τον εναέριο χώρο τους για την πραγματοποίηση μιας (αμερικανο)ισραηλινής επίθεσης εναντίον του Ιράν, ενώ φέρονται να κάνουν λόμπινγκ στην Ουάσιγκτον προς την κατεύθυνση της εκτόνωσης των εντάσεων. Πέρα από τα επιχειρησιακά προβλήματα που προκαλεί αυτή η εξέλιξη, πληροφορίες θέλουν τις αντιδράσεις των Αράβων να παίζουν κυρίαρχο ρόλο στις δύσκολες διαβουλεύσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ισραήλ για το πρακτέο, πόσω μάλλον που αυτή άπτεται και της διεθνούς ενεργειακής τροφοδοσίας.
Συνεπώς η ιρανο-σαουδαραβική συμφιλίωση που επιτεύχθηκε με κινεζική μεσολάβηση και ανακοινώθηκε τον Μάρτιο του 2023 στο Πεκίνο έχει βάθος και δεν πρόκειται να διαταραχθεί. Το ότι τα κράτη της περιοχής δείχνουν να παίρνουν στα χέρια τους την εξασφάλιση λύσεων στα θέματα της περιοχής και απομακρύνονται από σχήματα σεχταριστικής σύγκρουσης Σουνιτών-Σιιτών αποτελεί πραγματικά ιστορική τομή.
(από την εφημερίδα “ΕΣΤΙΑ”)