(Αλεξανδρέττα το 1939 , Κων/λη 1955, Κύπρος 1974, Ίμια 1975, βόρεια Συρία 2015, Ιράκ 2024 κ λπ ) επικαλούνται την έννοια της «δικαιοσύνης» , για να ικανοποιήσουν τις παράλογες αξιώσεις των.
Στο εσωτερικό μιας χώρας, το δίκαιον διασφαλίζει το κράτος-δικαίου (άγνωστον εισέτι εν Τουρκία) και στις διεθνείς σχέσεις, η ισχύς (Θουκυδίδης: δημηγορία Μηλίων) ως και το εθιμικό «διεθνές δίκαιον» (ΔΔ). Εν προκειμένω το ΔΔ της Θαλάσσης (UCLOS) , που δεν το ‘χει αναγνωρίσει η Τουρκία, παρά μόνον όπου κι όποτε την συμφέρει (στον Εύξεινο Πόντο και θαλάσσια πάρκα, μόλις προσφάτως).
Στο Αιγαίον όμως, η μοιρασιά έγινε το 1914 με την Συνθήκη του Λονδίνου κατόπιν της νίκης του Ελληνικού στόλου του 1913 επί του Οθωμανικού, που ανεγνωρίσθη διεθνώς (Βλ. σχ. ναυτιλιακούς χάρτες του Βρετανικού Ναυαρχείου κ.ά.).
Την Ελληνική κυριαρχία των Αιγαιακών νήσων αναγνωρίζουν σήμερα οι Αμερικανοί, Ρώσοι κι η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως κατοικημένες από αιώνων με Έλληνες – ακόμη κι Ίμβρος και Τένεδος, που το 1923 αξίωσε ο Κεμάλ να του δοθούν με σχετική αυτονομία (την οποία οσονούπω κατήργησε)- γιατί, έλεγε, «δεσπόζουν των Στενών Ελλησπόντου)»…
Τα χωρικά ύδατα της Μικράς Ασίας , η Τουρκία απεδέχθη στα τρία μίλια, με την Συνθήκη της Λωζάννης (άρθρ.12)- αν και «νικήτρια» στο Ελληνοτουρκικό πόλεμο 1919-22. Δεν αξίωσε τα 6 μίλια με την συνθήκη του Μοντραί το 1933 ούτε αργότερα .
-Πόθεν συνεπώς εικάζεται ότι η Τουρκία έχει δικαιώματα στο Αιγαίον πλην της αβλαβούς διελεύσεως πλοίων φερόντων το Μισοφέγγαροή διεθνείς σημαίες ;
Δεν υπάρχουν Τουρκογενείς στα νησιά (*) του Αιγαίου , μετά την ανταλλαγή πληθυσμών το 1922-23 , όπου 1,5 εκατομμύριο Ελληνορθόδοξοι εκπατρίσθηκαν από τα πατρογονικά των εδάφη στην Ιωνία κι αντηλλάγησαν με 450.000 μωαμεθανούς που μιλούσαν,οι περισσότεροι Ελληνικά παρά την Τούρκική γλώσσα;
Στο Αιγαίον επικρατεί η «μέση γραμμή» στις αποστάσεις των ηπειρωτικών ακτών με τα νησιά – κορυφές ορέων της Πλειστοκαίνου γεωλογικώς Αιγηΐδος. Μικρές νήσοι ως λχ. οι Οινούσες, απέχουσες ελάχιστα από την Μικρασιατική ακτή, είναι 100% Ελληνικό έδαφος με εμπορικό μάλιστα στόλο μεγαλύτερο όλης της Τουρκίας.
- Πόθεν συνεπώς υπάρχει περίπτωσις για «δικαία διαμοίραση» του Αιγαίου; Πουθενά. Εκτός αν η Ελλάς εγείρει αξιώσεις επί της Τουρκίας που σε πολλά νησαία εδάφη πέραν των τριών μιλίων της Συνθήκης της Λωζάννης , ασκεί παράτυπη κυριαρχία (Συρίγος).
Το Καστελλόριζο, εξ άλλου, αρχήθεν Ελληνικό και με στόλο 150 πλοίων στις αρχές του 20ου αιώνος, παραμένει υπό την κυριαρχία της Ελλάδος, ως απελευθερωθέν μετά την λήξιν του β’ παγκοσμίου πολέμου υπό του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού , με την τεραστία υφαλοκρηπίδα κι ΑΟΖ στην θάλασσα της Λυκίας μέχρις Αιγύπτου και Κύπρου, που μία άλλη Ελληνική κυβέρνηση οφείλει να κηρύξει μονομερώς ως δικαιούται από το Δ.Δ. της Θαλάσσης.
Το Τουρκικό casusbelli στο Αιγαίον είναι παράνομο και μπλόφααπό πάσης απόψεως. Δεν δημιουργεί δίκαιον , παρά μόνον διά της αρπαγής – κλασσική Τουρκική μέθοδος .
Αλλά εδώ ,αναλαμβάνει νέον γεωπολιτικό ρόλο η ισορροπία δυνάμεως μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.Της πρώτης αναγνωρισμένης υπό της Αμερικής (Πομπαίο), της δευτέρας απειλουμένης «υπό του …Ισραήλ», καθ’ α λέγει ο νεοσουλτάνος της Αγκύρας. Η Ελληνική υπεροχή στον αέρα λαμβάνεται υπ’ όψιν, εκτός υπό του ΕΛΙΑΜΕΠ και τινών πανεπιστημιακών ανεγκεφάλων.
Ας τα έχει αυτά κατά νούν ο ΥΠΕΞ κ. Γεραπετρίτης στις 9 Νοεμβρίου, όταν θα συναντηθεί με τον Φιντάν-μπέη στην Αθήνα, ως επίσης το άρθρον 27 του Ελληνικού Συντάγματος που απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών (151) για την μεταβολή των ορίων της Επικράτειας (Κακλαμάνης) -πολλώ δε μάλλον καθ’ όσον ο ΥΠΕΞ, υποδυόμενος την… Ιφιγένεια, δεν έχει εκλεγεί υπό του Ελληνικού λαού.
-------
(*) Στην Ρόδο και Κω ελάχιστοι είναι οι Τούρκοι όχι διότι διώχθησαν ως οι Ρωμιοί της Κων/λεως από το Τουρκικό κράτος αλλά διότι προτιμούν την ελευθερία και ανεξιθρησκεία της Ελλάδος.Κακώς υπάρχει Τουρκικό προξενείο στην Ρόδο όπως και «Πρακτορείο» στην Κομοτηνή. Οι εκεί μουσουλμάνοι είναι Έλληνες υπήκοοι προστατευόμενοι υπό του Νόμου.