Οι κριτικές για τον 46ο Πρόεδρο των ΗΠΑ είναι αν μη τι άλλο ποικίλες. Υπάρχει, ωστόσο, ένας χώρος όπου ακόμα και οι πιο ορκισμένοι επικριτές του οφείλουν να παραδεχθούν την επιτυχία του: Η ενέργεια και το κλίμα.
Αν βασιστεί κανείς μόνο στην άποψη της κοινής γνώμης, αδυνατεί να αντιληφθεί τη σημασία των πολιτικών του Μπάϊντεν σχετικά με την ενέργεια και το κλίμα. Παρά τη διεθνώς ταραχώδη τετραετία που προηγήθηκε και το γεγονός ότι οι θεσμικές ισορροπίες δεν τον βοηθούσαν, ο Μπάϊντεν κατάφερε να περάσει μία σειρά νόμων που αν μείνουν ως έχουν, μπορούν να διασφαλίσουν την ηγετική θέση των ΗΠΑ σε παγκόσμιο επίπεδο για αρκετές δεκαετίες.
Ο πιο εμβληματικός από αυτούς τους νόμους είναι το Πλαίσιο για τη Μείωση του Πληθωρισμού (IRA), το όνομα του οποίου είναι εξαιρετικά ανεπαρκές για να περιγράψει όλες τις κρίσιμες πολιτικές που προωθεί. Η σημαντικότερη πτυχή του IRA είναι η προώθηση των πράσινων επενδύσεων, η οποία έχει οδηγήσει σε πολλά νέα έργα με χρηματοδοτήσεις που αγγίζουν τα 370 δις δολάρια και έχει δημιουργήσει εκατοντάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας. Πιο σημαντικά, πολλές από αυτές τις επενδύσεις έχουν κινηθεί προς τις φτωχότερες— και συμπτωματικά πιο συντηρητικές— πολιτείες, δημιουργώντας ένα αμήχανο δίλημμα για τους Ρεπουμπλικανούς που εκλέγονται σε τοπικό επίπεδο. Πιο κρίσιμα, ο IRA στοχεύει να κλείσει την ψαλίδα μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας στον όλο και πιο ανταγωνιστικό κλάδο των πράσινων τεχνολογιών, κάτι που θα μπορούσε να καθορίσει τις γεωπολιτικές ισορροπίες για τις επόμενες δεκαετίες.
Παράλληλα, επί προεδρίας Μπάϊντεν, η Ουάσιγκτον αξιοποίησε τις διεθνείς συγκυρίες προκειμένου να αναδειχθεί στον μεγαλύτερο εξαγωγέα φυσικού αερίου και έναν από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς πετρελαίου. Φυσικά, η αρχή αυτής της επιτυχίας συνδέεται με τη σχιστολιθική επανάσταση των ΗΠΑ, που παραμένουν η μοναδική χώρα που έχει αναπτύξει τόσο πολύ τη συγκεκριμένη τεχνολογία εξορύξεων. Ωστόσο, ο Μπάϊντεν φρόντισε να αδράξει τις ιστορικές ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν και κατέστησε τις ΗΠΑ μία ενεργειακή υπερδύναμη. Για παράδειγμα, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγκάστηκε να μειώσει την τροφοδοσία της με ρωσικό φυσικό αέριο εξαιτίας της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, οι αμερικανικές εταιρείες ήταν εκεί για να καλύψουν το κενό. Πλέον, το 50% των ευρωπαϊκών εισαγωγών LNG προέρχεται από τις ΗΠΑ.
Οι προαναφερθείσες επιτυχίες του Μπάϊντεν όμως αποτελούν “κόκκινο πανί” για τον Τραμπ. Ασχέτως αν συνδέεται με την επιθυμία εκδίκησης, την προκατάληψη έναντι οτιδήποτε πράσινου, ή τις πιέσεις εκ μέρους των δωρητών του, ο Τραμπ έχει υποσχεθεί να ακυρώσει ή να αποδυναμώσει τη συντριπτική πλειοψηφία των πρωτοβουλιών του Μπάϊντεν. Η επαναλαμβανόμενη αυτή δέσμευσή του κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του έχει δημιουργήσει ανησυχίες, ακόμα και σε όσους των υποστηρίζουν.
Λόγου χάρη, το ξήλωμα του IRA θα σηματοδοτούσε απώλεια επενδύσεων προς τις κοινότητες που παραδοσιακά ψηφίζουν τους Ρεπουμπλικάνους και απώλεια επιδοτήσεων προς τις επιχειρήσεις ορυκτών καυσίμων που χρηματοδότησαν τον Τραμπ. Από την άλλη πλευρά, η παραδοσιακή εμμονή του Τραμπ με τις χαμηλότατες τιμές καυσίμων ή τους εμπορικούς πολέμους με κράτη-εταίρους των ΗΠΑ θα μπορούσαν να προκαλέσουν τριβές με τους παραγωγούς ορυκτών καυσίμων.
Αξίζει να σημειωθεί πως η θέση των ΗΠΑ ως ένας κομβικός εξαγωγέας υδρογονανθράκων δεν συνδέεται μόνο με το εμπορικό τους ισοζύγιο, αλλά και τη γεωπολιτική ισχύ τους. Η υπονόμευση αυτού του εργαλείου από τυχόν “απερίσκεπτες” κινήσεις του Τραμπ θα μπορούσε να εκτροχιάσει την εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον, η οποία σε γενικές γραμμές παραμένει αδιάλλακτη ασχέτως του ποιος βρίσκεται στο Οβάλ Γραφείο.
Ο Τραμπ έχει σχεδόν δύο μήνες για να αποφασίσει πώς θα κινηθεί όταν επιστρέψει στην προεδρία. Πέρα από τα προσωπικά του αισθήματα και τις υποσχέσεις προς την έτσι κι αλλιώς απολύτως πιστή εκλογική βάση του, οφείλει να συνειδητοποιήσει πως το συμφέρον των ΗΠΑ εξαρτάται από τη συνέχιση των όποιων επιτυχημένων πολιτικών του Μπάϊντεν. Όσο για τον ίδιο τον Μπάϊντεν, ασχέτως της υστεροφημίας του, μπορεί να περηφανεύεται πως κατάφερε να ισορροπήσει δύο φαινομενικά ασύμβατους τομείς: την κλιματική δράση και την ανάπτυξη της βιομηχανίας υδρογονανθράκων.