Ο σκιώδης στόλος έχει σώσει τις ρωσικές εξαγωγές πετρελαίου από τα χειρότερα, μετά τις κυρώσεις που επέβαλαν ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση κατά της Μόσχας, ωστόσο ο Πρόεδρος Πούτιν επιθυμεί και χρειάζεται μεγαλύτερα έσοδα. Ως εκ τούτου, ο αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος στη Μόσχα έχει ήδη δρομολογήσει τη συγχώνευση των τριών μεγαλύτερων ρωσικών παραγωγών πετρελαίου: των κρατικών Rosneft και Gazprom και της ιδιωτικής Lukoil. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του WSJ, η Rosneft θα απορροφήσει τις άλλες δύο. Οι εκπρόσωποι των επιχειρήσεων έχουν αρνηθεί την είδηση, δηλώνοντας πως αυτές οι φήμες αποσκοπούν να υπονομεύσουν τις τρεις επιχειρήσεις.
Ωστόσο, αν το Κρεμλίνο προχωρούσε σε μία τέτοια κίνηση, η εικόνα της διεθνούς αγοράς θα άλλαζε δραματικά. Αρχικά, με βάση τον όγκο παραγωγής, η νέα εταιρεία θα ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη διεθνώς, πίσω μόνο από τη Saudi Aramco. Σύμφωνα με υπολογισμούς, η συνολική παραγωγή της θα ήταν τρεις φορές μεγαλύτερη από την ExxonMobil, τη μεγαλύτερη αμερικανική εταιρεία. Παράλληλα, η απόλυτη συγκέντρωση ολόκληρης της πετρελαϊκής παραγωγής υπό τον έλεγχο της ρωσικής κυβέρνησης θα επέτρεπε ακόμα εντονότερη εργαλειοποίηση των εξαγωγών του καυσίμου από το Κρεμλίνο.
Όπως εξηγούν οι αναλυτές, το μέγεθος της νέας επιχείρησης θα της επέτρεπε να έχει μεγαλύτερο περιθώριο διαπραγματεύσεων με τις διαθέσιμες αγορές, όπως η Ινδία και η Κίνα, καθώς οι Ρώσοι παραγωγοί δεν θα ανταγωνίζονταν μεταξύ τους. Επιπροσθέτως, η συλλογή όλης της παραγωγής κάτω από μία ετικέτα θα διευκόλυνε την εξαγωγή μεγαλύτερων ποσοτήτων μέσω των υφιστάμενων δικτύων που διαθέτει η Lukoil στο εξωτερικό, ειδικά στα ΗΑΕ. Αυτό θα αποτελούσε ενδεχομένως μία λύση για το πρόβλημα των κυρώσεων, οι οποίες έχουν προκαλέσει σοβαρή ζημιά στον ενεργειακό κλάδο της Ρωσίας. Πέραν αυτού, η λειτουργία του σκιώδους στόλου, είτε για το πετρέλαιο, είτε για το φυσικό αέριο, αναγκαστικά θα μείνει σε μικρότερη κλίμακα, ώστε να μπορούν τα σκάφη να κινούνται όσο γίνεται πιο διακριτικά.
Σημαντική θα είναι και η ενίσχυση του ίδιου του Πούτιν. Από την εκλογή του, πριν από μία εικοσιπενταετία, ο Ρώσος Πρόεδρος έχει φροντίσει να ελέγξει σχεδόν το σύνολο των φυσικών πόρων της αχανούς χώρας. Η διάλυση της Lukoil, η οποία είχε “προκαλέσει” στις αρχές του πολέμου κατά της Ουκρανίας, με το Διοικητικό Συμβούλιο να καλεί για το τέλος της σύγκρουσης, αποτελεί ένα από τα τελευταία βήματα που απαιτούνται για τον απόλυτο έλεγχο εκ μέρους του Κρεμλίνου. Όπως αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά, η τρέχουσα συγκυρία όχι απλώς δεν έχει αποδυναμώσει τον Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά τον καθιστά πολύ πιο αποφασισμένο να ελέγχει οτιδήποτε θεωρεί ρωσική ιδιοκτησία.