Εάν συνταχθή με τον Σαμαρά θ’ ανατραπεί κοινοβουλευτικώς ο Μητσοτάκης, ακόμη και αν στηριχθή στην αντιπολίτευση – πράγμα δύσκολο μετά την παραίτηση του κ. Ρούσσου Κούνδουρου, υπ’ αριθμόν τρία στην ιεραρχία του υπουργείου Εξωτερικών, εξ αιτίας διαφωνίας του με την πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας του υπουργού Γιώργου Γεραπετρίτη. Εάν, μάλιστα, ο Αντώνης Σαμαράς τύχει καλής υποδοχής στην Ουάσιγκτον, όπου ήδη ευρίσκεται, από την νέα Αμερικανική κυβέρνηση Τραμπ – πράγμα παράδοξον αλλ’ όχι ασύνηθες για τους αμφιβόλους φίλους της Αμερικής-τότε ο Μητσοτάκης πρέπει να αναζητήσει άλλη πολιτική στέγη. Εδώ ή έξω, καθ’ όσον οι μισοί βουλευτές της κυβερνώσης Κοινοβουλευτικής Ομάδος της ΝΔ δεν έχουν ελπίδα να επανεκλεγούν επί τη βάσει των δημοσκοπήσεων. Διάδοχος υπάρχει μέσα στην ΝΔ, ο οποίος έχει φροντίσει να διαφοροποιηθή εγκαίρως έναντι του Κυρ. Μητσοτάκη και ως υπουργός Άμυνας κι Εξωτερικών. Ο Νίκος Δένδιας.
Η καλή τύχη έπαυσε να συντρέχει το άστρον του Κυρ. Μητσοτάκη, που με τις λανθασμένες επιλογές, εγκατέλειψε την δεξιά πελατεία της ΝΔ, η οποία κινείται δεξιότερα. Η αντιπολίτευση ερίζει ποίον κόμμα είναι «αξιωματική» και στερείται ηγεσίας ενώ ως κεραυνός εν αιθρία της εμπρηστικής συνεντεύξεως Σαμαρά στο «ΒΗΜΑ της Κυριακής» (του απαλλαγέντος πάσης κατηγορίας κ. Μαρινάκη) συμπίπτει με τους Χάρτες του Αιγαίου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που αναγνωρίζουν πλήρως τα νόμιμα Ελληνικά δικαιώματα και δικαιώνουν πλήρως τις απόψεις Σαμαρά. Εάν ζούσαμε στην Ιαπωνία, ο ΥΠΕΞ θα έπρεπε να κάμει «χαρακίρι» κατόπιν του γεγονότος αυτού, που έκαμε τους Τούρκους …τουρκάκια!
Τον Αντώνη Σαμαρά βαρύνει η φήμη του «αποστάτου» ακόμη κι όταν έχει δίκιο, όπως στο θέμα της Μακεδονίας, αλλά κι η ανάμνηση του αντιδημοτικού φόρου ΕΝΦΙΑ και ο συναγελασμός με το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου στις χαλεπές ημέρες των μνημονίων. Είναι αμφίβολο εάν μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση με βετεράνους βουλευτές της ΝΔ ακόμη κι αν συσπειρώσει τ’ άλλα πατριωτικά κόμματα που συναθροίζονται στο 15% των δημοσκοπήσεων αλλ’ είναι προσωπικά μαγαζιά.
Το βέβαιον είναι ότι εν όψει και της επιλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, το νέον έτος δεν στερείται ενδιαφέροντος παρ’ εκτός εάν ο Κυριάκος ενδώσει στο πρόσωπο του Κώστα Καραμανλή αλλά τότε θα χάσει μέρος της αξιοπιστίας του – όχι και τόσον σπάνιο, αν κρίνουμε πόσον εύκολα εγκατέλειψε την WOKE CULTURE.