Εν τούτοις , οι αγορές εμπορευμάτων άλλα προσβεύουν: Στις 21 Νοεμβρίου, ο χρυσός ξεπέρασε τα 2.700 δολλάρια ανά ουγγία και ακόμη περισσότερο το ασήμι – ο «χρυσός» των πτωχών- έπιασε τα 31,4 $ ,κερδίζοντας 1,4% περίπου σε μία ημέρα ενώ το πετρέλαιο επανήλθε πάνω από τα 70 δολλάρια το βαρέλι. Η αγοραστική απώλεια του δολλαρίου είναι φανερή αλλά όχι ασφαλής οδηγός.
Βεβαίως πολλά έχουν να κάνουν με την «πολιτική». Αφ’ ενός η Ευρωπαϊκή οικονομία παραμένει στάσιμος κι ο πόλεμος στην Ουκρανία κλιμακούται , αφ’ετέρου η ανησυχία της παγκόσμας αγοράς εντείνεται από τις πυρηνικές απειλές της Ρωσσίας και του εμπορικού πολέμου της Αμερικής , με την επαναφορά υψηλών δασμών που θα ανεβάσουν το κόστος της Αμερικανικής οικονομίας , χωρίς να είναι βέβαιον ότι θα μειώσουν το δημοσιονομικό της έλλειμμα το 2025.
Υποφλέγεται επίσης μία διαμάχη μεταξύ του ΦΕΝΤ (Αμερικανικής κεντρικής Τραπέζης) και του νέου υπουργού Οικονομικών του Τράμπ για τα επιτόκια που θα εξαρτηθή μάλλον από το πληθωρισμό παρά από την Γερουσία. Η κεφαλαιαγορά αναμένει πτώση των επιτοκίων.
Στην χώρα μας παραλλήλως εφαρμόζεται μία οικονομική πολιτική ανόδου του κόστους παραγωγής/ανεργίας , η «πολιτική Πατέλη» αυξήσεως του κατωτάτου μισθού που μαζί με τους παλαβούς φόρους των μνημονίων (ΦΠΑ 24% , φόρος εισοδήματος 40% για εισοδήματα άνω των 35.000 ετησίως και …«συμφοράς αλληλεγγύης» των συντάξεων άνω των 1.400 ευρώ μηνιαίως ) καθιστούν το Ελληνικό προϊόν μη ανταγωνιστικό διεθνώς και επιτείνουν την υποαπασχόληση όπως και την φοροδιαφυγή.
Είναι φανερό ότι η Ελληνική φορολογική επιδρομή (επί των διυλιστηρίων) αποθαρρύνει την εισροή ξένου κεφαλαίου και… ενθαρρύνει την δημογραφική κρίση , την στιγμή που η χώρα έχει ανάγκη μεγάλων επενδύσεων / εξαγωγών και ενισχύσεως της λαϊκής αποταμιεύσεως. Με τα σημερινά δεδομένα υψηλού κόστους ζωής και πραγματικής ανεργίας, η αύξηση του αυτόχθονος πληθυσμού είναι αυτόχρημα ουτοπική.
Η κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη πρέπει να φανεί «γενναία» κι όχι να κάνει «υπερέσοδα» κρυφοπαίζοντας με τον πληθωρισμό που ανεβάζει τα δημόσια έσοδα τεχνητά. Χρειάζεται επειγόντος να ενισχύσει την διεθνή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας τώρα που το δολλάριο ανατιμάται.
Μία πρόταση θα ήταν ένα νέον «νόμο 2687/53 του Μαρκεζίνη» για όλες τις επενδύσεις , επιχώριες και ξένες επί μία δεκαετία. ΄Ένα πάγιο φορολογικό σύστημα και πλήρη απελευθέρωση της οικονομίας από τις …κομματικές εξαγγελίες. Αυτό το Stand still θα προσέλκυε το απαραίτητο ιδιωτικό κεφάλαιο για παραγωγικές επενδύσεις που τόσον χρειάζεται η χώρα για την βελτίωση του ισοζυγίου εξωτερικών πληρωμών και την αύξηση των εξαγωγών , προκειμένου ν’αποφύγει την επερχομένη νέα πιστωτική κρίση.
Έτσι, θα εγγυάτο ότι ανεξαρτήτως του «πολιτικού κύκλου», θα απομόνωνε την οικονομία από τον ρόλο της… Ιφιγένειας εις περίπτωσιν εκλογικού αιφνιδιασμού και θα επέτρεπε την χαμήλωση του εγχωρίου κόστους παραγωγής και της υποαπασχόλησης του εργατικού δυναμικού. Αργότερα θα ερχόταν η βελτίωση των υγιών δημοσίων εσόδων - όχι όπως σήμερα.