Και το μεγάλο ερώτημα είναι ένα: Εάν δεν εμπιστεύεται την δικαιοσύνη ο ίδιος ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών πώς θα την εμπιστευτεί ο μέσος Αμερικανός πολίτης; Το σφάλμα του Μπάιντεν είναι ολέθριο και θέτει εν αμφιβόλω προηγούμενες αποφάσεις που ο ίδιος έχει λάβει κατά την διάρκεια της θητείας του. Άραγε τις έλαβε για το καλό των Αμερικανών πολιτών ή για να ικανοποιήσει τα δικά του σχέδια;
Στην Γαλλία ο Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν σχημάτισε μια κυβέρνηση μειοψηφίας που ήταν εξαρχής αδύνατον να μακροημερεύσει. Κράτησε με νύχια και με δόντια την εξουσία για τον εαυτό του και πλέον κυβερνά παρακάμπτοντας την Εθνοσυνέλευση και φλερτάροντας με πρόταση δυσπιστίας από την αντιπολίτευση, η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα περάσει- ο Εθνικός Συναγερμός δήλωσε ότι θα την υποστηρίξει- και η Γαλλία θα οδηγηθεί και πάλι σε εκλογές. Η προσπάθεια του να εξευμενίσει την δεξιά πτέρυγα -Ρεπουμπλικάνους και Λεπέν-, διορίζοντας τον Μισέλ Μπαρνιέ ως Πρωθυπουργό, εξόργισε τον αριστερό συνασπισμό, που κέρδισε τις εκλογές για την γαλλική Εθνοσυνέλευση δημιουργώντας ένα ενιαίο -κατ επίφαση- μέτωπο μαζί με τον Μακρόν προκειμένου να φράξει τον δρόμο του Εθνικού Συναγερμού της Λεπέν προς την εξουσία. Και το μέγα ερώτημα είναι τι άλλο είναι διατεθειμένος να κάνει ο Γάλλος Πρόεδρος για να διατηρηθεί στην εξουσία.
Στην Γερμανία ο Καγκελάριος Όλαφ Σολτς είναι ο πιο αντιδημοφιλής ηγέτης της Γερμανίας των τελευταίων δεκαετιών. Οι Σοσιαλδημοκράτες έχασαν σε σχεδόν όλες τις τοπικές εκλογές. Ο τρικομματικός κυβερνητικός συνασπισμός είχε συνεχώς προβλήματα. Και τελικά έφθασε στο σημείο να τον ρίξει ο φιλελεύθερος εταίρος Κρίστιαν Λίντνερ με αφορμή τον προϋπολογισμό. Και ενώ είναι βέβαιο ότι θα επικρατήσει η Χριστιανική Ένωση στις εκλογές του Φεβρουαρίου, η κυβέρνηση Σολτς αφήνει πίσω της συντρίμμια που είναι δύσκολο να μαζευτούν άμεσα. Γερμανικοί κολοσσοί όπως οι Bosch και η VW συρρικνώνονται, ανακοινώνοντας χιλιάδες απολύσεις και η τραυματισμένη γερμανική βιομηχανία περιμένει με κομμένη την ανάσα την έλευση του Τραμπ, ο οποίος δείχνει να μην αστειεύεται. Και φυσικά τον «λογαριασμό» δεν θα πληρώσει ο κ. Σολτς αλλά οι Γερμανοί πολίτες.
Κοντολογίς, αυτό που προκύπτει από τις ανωτέρω περιπτώσεις είναι ότι η Δύση όχι μόνο στερείται ηγεσίας, αλλά και οι ηγέτες της λειτουργούν πολλές φορές εγωκεντρικά, αποσκοπώντας σε ιδία οφέλη και ευκαιριακές νίκες. Και αυτό είναι πράγματι πολύ θλιβερό όσο και ανησυχητικό σε ένα κόσμο που οι προκλήσεις αλλά και οι απειλές γιγαντώνονται συνεχώς. Και οι ηγέτες της Δύσης έχουν αποδειχθεί κατώτεροι των περιστάσεων.