- η Thyssen-Krupp εξετάζει απολύσεις 11 χιλιάδων εργαζομένων,
- η Northvolt πτώχευσε,
- η Stellantis ανακοίνωσε κλείσιμο του εργοστασίου της Vauxhall στη Βρετανία (1100 απολύσεις)
- η Ford αφού πρώτα ανακοίνωσε απολύσεις 4 χιλιάδων εργαζομένων στην Ευρώπη, ξεκίνησε με τις πρώτες 800 απολύσεις στη Βρετανία και πιέζει τη Βρετανική Κυβέρνηση να επιδοτήσει τα απούλητα ηλεκτρικά αυτοκίνητα (δηλαδή να βάλει περισσότερους πράσινους φόρους),
- η Audi ανακοίνωσε κλείσιμο εργοστασίου στο Βέλγιο (3 χιλιάδες απολύσεις),
- η Nissan αναζητά κατεπειγόντως μεγαλο-επενδυτή ειδάλλως θα πτωχεύσει στους επόμενους 12 μήνες(!),
- στη Γερμανία το Politico βλέπει να έρχεται οικονομικό λουτρό αίματος (bloodbath) εξαιτίας της ευτελούς κατάστασης στην οποία βρίσκεται η VW.
Αυτά όλα αποτελούν ευθύνη της καταστροφικής πράσινης πολιτικής που χάραξε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Και είμαστε μόνο στην αρχή, πιστέψτε με. (Από τα παραπάνω θα εφιστούσα ιδιαιτέρως την προσοχή στην περίπτωση της Thyssen-Krupp. Όχι για οικονομικούς λόγους, αλλά για λόγους Γεωπολιτικής και Ιστορίας. Ο νοών νοείτω…).
Για αυτή την άθλια κατάσταση θα τιμωρηθεί κάποιος από τους 60+ χιλιάδες υπάλληλους της Σοβιετικής Ευρωπαϊκής Επιτροπής; Φυσικά όχι. Καθώς το σύστημα διοίκησης της Επιτροπής είναι τέτοιο που κανείς, ποτέ δεν τιμωρείται για την αποτυχία στις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Στις Δημοκρατίες, στα κράτη-μέλη της ΕΕ υφίσταται η ασφαλιστική δικλείδα των Εθνικών εκλογών. Όταν μία κυβέρνηση αποτύχει, αυτή τιμωρείται μέσω της ψήφου των πολιτών. Με αυτόν τον τρόπο αλλάζει η ακολουθούμενη αποτυχημένη πολιτική. Στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ΔΕΝ υφίσταται καμία ασφαλιστική δικλείδα ώστε να εξασφαλισθεί η αλλαγή ρότας, πορείας, πολιτικής. Δεν διοικούν οι Εθνικές Κυβερνήσεις, αλλά οι κρατικοδίαιτοι υπάλληλοι της Σοβιετικής Ευρωπαϊκής Επιτροπής! Μήπως πρέπει να υπάρξει μεταρρύθμιση στον τρόπο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής; Μήπως πρέπει να αρχίσουν μαζικές απολύσεις; Μήπως να υπάρξει θεσμική κατοχύρωση ότι κανείς υπάλληλος της Επιτροπής δεν θα κάθεται πάνω από 5 χρόνια στην Επιτροπή; Μόλις ολοκληρώσει τη θητεία των 5 ετών θα πρέπει να αναζητά αλλού εργασία…να απολύεται αυτομάτως. Μήπως να δημιουργηθεί ταχύτατα ένα «υπουργείο» στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή όπου θα τα σαρώσει όλα; Μήπως ένας Ευρωπαίος «Μασκ» θα μας σώσει; Αν θέλουν οι υπάλληλοι του Σοβιετικού Ευρωπαϊκού Πολίτμπιρο να εφαρμόσουν απελευθέρωση αγοράς και μεταρρυθμίσεις ας αρχίσουν για παραδειγματισμό από τις δικές τους θέσεις εργασίας! Αν δεν προχωρήσει η πρόταση για 5ετή θητεία των υπαλλήλων, ας ιδιωτικοποιηθούν όλες οι θέσεις εργασίας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή με ταυτόχρονη «μεταρρύθμιση» στους μισθούς τους και στις συντάξεις τους! Προς τα κάτω εννοείται…Για οικονομίες κλίμακας, βελτιστοποίηση κ.λπ. Αν τα σαίνια της Σοβιετικής Ευρωπαϊκής Επιτροπής θέλουν να ακολουθήσουν αυστηρώς τα κριτήρια ESG (τα οποία στην άλλη άκρη του Ατλαντικού τα θηριώδη funds τα απορρίπτουν το ένα μετά το άλλο) τότε ας θυμούνται πως οι μισθοί τους σε σχέση με την αποτελεσματικότητά τους δεν συμβαδίζει ούτε με τον όρο «social» ούτε με τον όρο «governance». Π.χ. ποια είναι η επιστροφή στην Ευρωπαϊκή κοινωνία (Return to Society) από τις πολιτικές που εφάρμοσαν τόσα χρόνια; Οι μαζικές απολύσεις και η πανάκριβη ενέργεια; Οι πράσινοι φόροι; Κρίθηκαν ανεπαρκείς, έμειναν μετεξεταστέοι, κρίνονται πλέον ακατάλληλοι για τις θέσεις εργασίας τους και πρέπει να υπάρξει άμεσα «αποασυλοποίηση» στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή!
Τα παραπάνω ήρθαν στο μυαλό ενθυμούμενος μία παντελώς αποτυχημένη «προφητεία» του European Council of Foreign Affairs-ECFR από τον Φεβρουάριο του 2021 (εδώ: https://ecfr.eu/publication/the-geopolitics-of-the-european-green-deal/). Τι είχε «προφητεύσει» τότε το ECFR; «Η πτώση της ζήτησης πετρελαίου που προκύπτει από τη μετάβαση της Ευρώπης στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα έχει αντίκτυπο στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου, μειώνοντας τις τιμές και μειώνοντας το εισόδημα των κύριων εξαγωγέων, ακόμη και αν δεν συναλλάσσονται πολύ με την ΕΕ». Δεν πέρασαν 3 χρόνια και φάνηκε η γύμνια και η ανικανότητα του ECFR. Το πετρέλαιο μια χαρά κρατεί, οι πετρελαϊκές χώρες (π.χ. Νορβηγία) πλουτίζουν όλο και περισσότερο (το fund ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ της Νορβηγίας έχει αγγίξει τα $1.7 τρις!) και η πράσινη μετάβαση πνίγεται στις μαζικές απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων. Αναρωτιέται κανείς: τι αξία έχουν πια όλες αυτές οι περισπούδαστες αναλύσεις από την Ευρώπη και πόσο κοστίζουν στον Ευρωπαίο φορολογούμενο πολίτη; Θα λογοδοτήσουν μπροστά στους χιλιάδες απολυμένους όσοι υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υποστηρίζουν ακόμη και σήμερα με εμμονική διάθεση τη βίαιη καταστροφική πράσινη μετάβαση; Πως θα ταΐσουν τις οικογένειές τους αυτοί οι απολυμένοι; Πως θα αποπληρώσουν τα δάνειά τους; Πως θα ζεστάνουν τα σπίτια τους; Έχουν αναρωτηθεί άραγε οι υψηλόμισθοι υπάλληλοι του Ευρωπαϊκού Σοβιετικού Πολίτμπιρο;
Ας δοθεί ακόμη ένα παράδειγμα αποτυχίας των υπαλλήλων της Σοβιετικής Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Έχει γίνει κατανοητό ότι όλο το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας στηρίζεται στα κρίσιμα ορυκτά. Χωρίς αυτά δεν πρόκειται να προχωρήσει η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία. Είναι το μεγαλύτερο διακύβευμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο πλαίσιο αυτό, μία από τις προτάσεις που υπήρξαν το 2019 ήταν η δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού «συνεταιρισμού» κρίσιμων ορυκτών-σπάνιων γαιών. Αυτό, όπως έχει εξηγηθεί παλαιότερα ήταν ιδέα του γράφοντα (εδώ: https://www.capital.gr/me-apopsi/3480395/dimiourgia-europaikou-sunetairismou-spanion-gaion-me-elliniko-aroma). Αν τολμούν κάποιοι ας το αμφισβητήσουν. Όπως εξήγησα, το 2019 «η κατάθεση της πρότασης για δημιουργία συνεταιρισμού κρίσιμων ορυκτών επισημοποιήθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή όταν ο υπογράφων προσκλήθηκε στις Βρυξέλλες να παραθέσει προτάσεις, σε κλειστή συνεδρία, για τη χάραξη της Ευρωπαϊκής Πολιτικής στα κρίσιμα ορυκτά. Η συγκεκριμένη κλειστή συνεδρία «ήταν υψηλού επιπέδου και συγκέντρωσε εμπειρογνώμονες και ενδιαφερόμενους από την ευρωπαϊκή αγορά σπάνιων γαιών για να συζητήσουν προκλήσεις και τάσεις που σχετίζονται με την κρίσιμη προσφορά σπάνιων γαιών στην Ευρώπη». Σε εκείνη την κλειστή συνεδρία ξεκίνησαν όλα. Από τις 8 συνολικά προτάσεις που καταγράφηκαν επισήμως στην τελική Εμπιστευτική Έκθεση για τη χάραξη της Ευρωπαϊκής Πολιτικής για τις σπάνιες γαίες, οι 3 ήταν του υπογράφοντα (= 37,5%). Οι δύο από τις τρεις προτάσεις του υπογράφοντα, οι οποίες πέρασαν στην τελική έκθεση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αφορούσαν την Κοινωνική Επιχειρησιακή Άδεια (Social License to Operate). Η τρίτη πρόταση του υπογράφοντα ήταν η «δημιουργία συνεταιρισμών σπάνιων γαιών για καλύτερα αποτελέσματα στην αλυσίδα αξίας των ορυκτών».
Σε εκείνο το άρθρο παρέπεμπα στην επίσημη-δημόσια ενημέρωση που υπήρξε (εδώ: http://prospex-institute.org/2019/06/18/secreets-is-1-year-old-2/). Μην προσπαθήσετε να ανοίξετε τον σύνδεσμο….Δεν θα ανοίξει. Τι απέγινε; Το 2021 διαπίστωσα πως κάποιοι «πονηρούληδες» Ευρωπαίοι «έριξαν» την παραπομπή μου και η ανακοίνωση εκείνης της συνεδρίας ΔΕΝ υπάρχει πια! Φαίνεται πως κάποιοι «πονηρούληδες» Ευρωπαίοι ενοχλήθηκαν από το γεγονός ότι άλλος τους έδωσε ιδέες αφού αυτοί είναι ανίκανοι να παράξουν δικές τους; Είχαν λάβει μάλιστα εκείνη την περίοδο από εμένα σχετικές επιστολές τρεις Επίτροποι της ΕΕ. Σε απάντησή τους οι «πονηρούληδες» Ευρωπαίοι προσπάθησαν να σβήσουν τα «ίχνη» της ανικανότητά τους…Αλλά φευ! Ευτυχώς υπάρχει το Wayback Machine στην οποία βρίσκεται αποθηκευμένη η σχετική ανακοίνωση (εδώ: https://web.archive.org/web/20200920001110/http://prospex-institute.org/2019/06/18/secreets-is-1-year-old-2/). (Οι «πονηρούληδες» υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ας μην προσπαθήσουν να κατεβάσουν από τη Wayback Macine τη σχετική ανακοίνωση….έχει κρατηθεί ως screenshot). Πώς να εμπιστευθείς τους υπάλληλους της Σοβιετικής Ευρωπαϊκής Επιτροπής; Πλήρης αναξιοπιστία και ανικανότητα!
Αυτά προς το παρόν και θα επανέλθω αν ξαναχρειασθεί.
*Ο Σωτήρης Καμενόπουλος είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου από τη Σχολή Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης. Οι τομείς του ερευνητικού του ενδιαφέροντος είναι η βιώσιμη αξιοποίηση των ορυκτών πόρων, η γεωπολιτική και η διαχείριση κινδύνων.