(εδώ: https://www.newmoney.gr/roh/palmos-oikonomias/oikonomia/mitsotakis-apo-londino-apeklise-tin-ektakti-forologisi-stis-trapezes/).
Αποτελεί ξεκάθαρη δικαίωση του γράφοντα, έστω και καθυστερημένα, να ακούγεται από τα χείλη του Πρωθυπουργού η παραδοχή ότι ο τρόπος με τον οποίος έγινε προσπάθεια εφαρμογής της πράσινης μετάβασης, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην ΕΕ, είναι καταστροφικός για την οικονομία. Ο γράφων, τουλάχιστον τρεις φορές στο παρελθόν ζητούσε δημοσίως να υπάρξει αναδιαμόρφωση της Πράσινης Συμφωνίας του Παρισιού και αλλαγή πορείας στην πράσινη μετάβαση. Ας τονισθεί η λέξη «δημοσίως» καθώς υπήρξαν αρκετές παρόμοιες, επίμονες ιδιωτικές αναφορές.
Στις 3 Δεκεμβρίου 2018 (ακριβώς πριν 6 χρόνια) υπήρξε η πρώτη προειδοποίηση: « Ήρθε η ώρα για την αναδιαμόρφωση της Συμφωνίας του Παρισιού. Εάν δεν υιοθετηθούν ηπιότερες μορφές οικονομικής προσαρμογής προς τις ΑΠΕ τότε τα χειρότερα έρχονται. Η αύξηση των άκρων στην Ευρώπη θα δυναμιτιστεί περαιτέρω από τις απαράδεκτες «πράσινες» βίαιες οικονομικές πολιτικές. Από εδώ και στο εξής δεν υπάρχουν δικαιολογίες. No ifs and buts» (εδώ: https://www.huffingtonpost.gr/entry/erthe-e-ora-yia-anadiamorfose-tes-semfonias-toe-parisioe_gr_5c04c8e9e4b03c46ad44a8a6).
Στις 27 Δεκεμβρίου 2021 (σχεδόν ακριβώς πριν 3 χρόνια) υπήρξε δεύτερη προειδοποίηση:
«Τί πρέπει να κάνει η Δύση; Να αναδιαμορφώσει τάχιστα τη στρατηγική της όσο αφορά την ενεργειακή μετάβαση. Χρόνος υπάρχει. Δεν χρειάζεται να πάμε άρον-άρον, χωρίς πρώτες ύλες, σε νέο ενεργειακό μείγμα το οποίο αποκλείει τις βασικές εθνικές ενεργειακές πηγές (π.χ. για την Ελλάδα: λιγνίτης, φυσικό αέριο, γεωθερμία, υδροηλεκτρικά). Η επιμονή της Δύσης στη βίαιη ενεργειακή μετάβαση καταστρέφει τις οικονομίες των χωρών της Δύσης και πτωχεύει τις κοινωνίες της. Οδηγούμαστε σε καταστροφικό αδιέξοδο το οποίο θα οδηγήσει σε σφοδρές κοινωνικές αναταραχές. Η μόνη κερδισμένη από την επιμονή της Δύσης στη βίαιη πράσινη μετάβαση είναι ήδη η Κίνα: η Δύση, σιγά-σιγά, μετατρέπεται σε ενεργειακή, και όχι μόνο, αποικία της Κίνας.» (εδώ: https://www.energia.gr/article/184317/spanies-gaies-kai-prasinh-metavash-h-dysh-paradidetai-anyperaspisth-sto-kineziko-energeiako-aeroplanoforo).
Τέλος, πριν λίγους μήνες (Μάρτιος 2024) υπήρξε και τρίτη προειδοποίηση:
«Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία έχει χάσει την Κοινωνική (Επιχειρησιακή) Άδεια. Υπήρξαν προειδοποιήσεις εδώ και πολύ καιρό, με προτάσεις για re-engineering της Συμφωνίας ώστε αυτή να εφαρμοσθεί με πιο αργούς ρυθμούς, να λειανθούν οι σκληρές γωνίες για να μην καταστραφεί η οικονομία και να την αποδεχθούν οι κοινωνίες. Δυστυχώς, κάποιοι επέλεξαν να επιτεθούν στον κομιστή της προειδοποίησης και να βιαστούν. Θα τα λουστούν;» (εδώ: https://hania.news/2024/03/30/578289/).
Έπρεπε τελικά να περάσουν 6 ολόκληρα χρόνια για να αντιληφθούν ορισμένοι τη λάθος στρατηγική που ακολούθησαν. Ωστόσο, είμαι αρκετά ρεαλιστής: δεν περιμένω να αλλάξει εύκολα ρότα το αργοκίνητο καράβι της Σοβιετικής Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ούτε περιμένω να τιμωρηθεί κάποιος από τους κρατικοδίαιτους υπάλληλους της Επιτροπής. Ούτε από τους αντίστοιχους συμβούλους του Μεγάρου Μαξίμου που τόσο καιρό έδιναν εντελώς λάθος συμβουλές στον Πρωθυπουργό. Ούτε περιμένω αντίστοιχη παραδοχή της εσφαλμένης πολιτικής που ακολούθησε ο Διοικητής της ΤτΕ καθώς είναι οικονομολόγος και ίσως δεν κατανοεί θέματα που αφορούν την πραγματική παραγωγή αγαθών. Αυτό που περιμένω δυστυχώς είναι οικονομικό λουτρό αίματος. Θα πέσουν κορμιά…Μέχρι να αλλάξει η κατάσταση και να επουλωθούν οι πληγές από την καταστροφική πράσινη πολιτική θα περάσουν πολλά χρόνια. Από τον κ. Πρωθυπουργό περιμένω ωστόσο δύο αλλαγές στην πολιτική του: πρώτον, να ξανα-ξεκινήσει τη χρήση λιγνιτών, και δεύτερον να επιταχύνει τις έρευνες υδρογονανθράκων. Θα δεχτώ και θα στηρίξω ακράδαντα μία ακόμη πολιτική: τη χρήση μικρών πυρηνικών αντιδραστήρων. Η Ελλάδα οφείλει να χρησιμοποιήσει όλες τις δυνατές μορφές ενέργειας.
*Ο Σωτήρης Καμενόπουλος είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου από τη Σχολή Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης. Οι τομείς του ερευνητικού του ενδιαφέροντος είναι η βιώσιμη αξιοποίηση των ορυκτών πόρων, η γεωπολιτική και η διαχείριση κινδύνων.