Σε λίγους μήνες συμπληρώνονται πενήντα χρόνια από τότε που ο στρατηγός Τσανγκ-Καϊ-Σεκ, έχοντας ηττηθεί στον κινεζικό εμφύλιο από τους κομμουνιστές του Μάο-Τσε-Τουνγκ, δημιούργησε σε ένα πανάρχαιο νησί, την Δημοκρατία της Κίνας, η οποία ήταν και επισήμως αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ και πολλές δυτικές χώρες μέχρι την δεκαετία του ’70.
Από τότε, όμως, η κατάσταση αυτή άρχισε να αλλάζει. Και τούτο διότι η κομμουνιστική Κίνα πίεζε τον Οργανισμό να μην αναγνωρίζει ως ξεχωριστή χώρα μία περιοχή την οποία η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας θεωρούσε προέκτασή της –και, βεβαίως, ακόμα την θεωρεί, γι’ αυτό και μπλοκάρει κάθε προσπάθεια της κυβερνήσεως της Ταϊβάν να προσεγγίσει, έστω και εμμέσως, τα Ηνωμένα Έθνη. Έτσι, σήμερα, η Δημοκρατία της Κίνας ή Ταϊβάν διατηρεί διπλωματικές σχέσεις μόνον με 23 χώρες στον κόσμο, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να εντυπωσιάζει με τις εξαγωγικές της επιδόσεις.
Το 1962, το κατά κεφαλήν εισόδημα στην χώρα –η οποία σήμερα έχει 23 εκατομμύρια κατοίκους– ήταν 170 δολλάρια ετησίως και στην διεθνή κατάταξη προηγείτο ελάχιστα του γαλλικού Κονγκό. Το 2006, σε μονάδες αγροτικής δυνάμεως (ΡΡΡ), το ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα της Ταϊβάν είναι 29.000 δολλάρια και την κατατάσσει μεταξύ των πλουσιοτέρων αναπτυγμένων χωρών.
Αρκετοί οικονομολόγοι –όπως και ο γνωστός Αμερικανός καθηγητής του ΜΙΤ, Πωλ Κρούγκμαν– που έχουν μελετήσει το «οικονομικό θαύμα» της Ταϊβάν, μία από τις τέσσερις «ασιατικές τίγρεις», υποστηρίζουν ότι η χώρα αυτή συνδύασε με τον καλύτερο τρόπο την συσσώρευση κεφαλαίου, την αποταμίευση και τον συντελεστή εργασία. Επίσης, επιλέγοντας μία αμιγώς εξαγωγική πολιτική αντί της υποκαταστάσεως των εισαγωγών, η Ταϊβάν κατάφερε να βελτιώσει εντυπωσιακά την παραγωγικότητα της εργασίας και σταδιακά να «ρίξει» στις ξένες αγορές προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας. Ακόμα, χάρη σε μία προωθημένη μεταρρύθμιση της γης, μπόρεσε να εξασφαλίσει υψηλό βαθμό αυτάρκειας σε τρόφιμα, αλλά και να ενισχύσει το αίσθημα της ιδιοκτησίας –κάτι που, ως γνωστόν, παίζει καθοριστικό ρόλο στην διαδικασία της οικονομικής και κοινωνικής αναπτύξεως.
Έτσι, για μακρά περίοδο η Ταϊβάν κατάφερε να διατηρεί 7%-8% ρυθμούς αναπτύξεως, να ενισχύει το νόμισμά της, που είναι το νέο ταϊβανέζικο δολλάριο, και να αξιοποιεί τα συναλλαγματικά της αποθέματα, τα οποία σήμερα είναι τα τρίτα υψηλότερα στον κόσμο. Χάρη στα αποθέματα αυτά, εξ άλλου, η Δημοκρατία της Κίνας (ROC) είναι ο μεγαλύτερος ξένος επενδυτής σε ασιατικές χώρες όπως η Ταϊλάνδη, η Ινδονησία, η Μαλαισία, οι Φιλιππίνες και το Βιετνάμ. Επίσης, τα πέντε τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικές επενδύσεις από επιχειρηματίες της και στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, παρά την αντιπαλότητα που επικρατεί μεταξύ των δύο χωρών. Πιο αναλυτικά, εκτιμάται ότι, σήμερα, στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας έχουν εγκατασταθεί 50.000 ταϊβανέζικες επιχειρήσεις και απασχολούνται σε αυτές 1.000.000 εργαζόμενοι από το νησί.
Ας σημειωθεί ότι, χάρη στο μάλλον συντηρητικό τραπεζικό και χρηματοπιστωτικό της σύστημα, η Ταϊβάν απέφυγε τις ισχυρές δονήσεις στην μεγάλη ασιατική κρίση του 1997, το ίδιο ισχύει δε και σήμερα, παρά τα υψηλά επισφαλή χρέη που έχουν ορισμένες τράπεζες της χώρας. Από πλευράς απασχολήσεως, παρά την οικονομική επιβράδυνση της περιόδου 2001-2004, το ποσοστό ανεργίας στην Ταϊβάν δεν ξεπερνά το 4%, με τάση υποχωρήσεως για το 2008. Βασικό χαρακτηριστικό της τοπικής οικονομίας είναι το πλήθος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, πολλές από τις οποίες δραστηριοποιούνται στους κλάδους της υψηλής τεχνολογίας.
Όπως μάς έλεγε προσφάτως ο Ταϊβανέζος συνάδελφος Τσιανγκ-Τσου-Γεν, στην οικονομική και κοινωνική πρόοδο του νησιού τεράστιο ρόλο παίζει, τα τελευταία τριάντα χρόνια, το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, το οποίο είναι σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένο από το αντίστοιχο ιαπωνικό. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ανάπτυξη της πνευματικής δημιουργικότητας στους μαθητές και όχι η απλή απομνημόνευση. Υπό αυτές τις συνθήκες, μαθητές από την Ταϊβάν επιτυγχάνουν σε υψηλές επιδόσεις σε διεθνή εκπαιδευτικά τεστ, κυρίως στα μαθηματικά και στις επιστήμες. Παράλληλα, η χώρα έχει υψηλό δείκτη εφευρέσεων νέων προϊόντων, τα οποία όλο και περισσότερο περιέχουν γνώση.
Χώρα η οποία έχει και πλήρως δημοκρατικό πολίτευμα από το 1995, η Ταϊβάν πραγματοποιεί τα τελευταία χρόνια σημαντικές επενδύσεις για την ανάπτυξη του τουρισμού της, αλλά και για την προστασία του περιβάλλοντος. Γι’ αυτό, και στον χώρο της Ν.Α Ασίας θεωρείται πρότυπο ποιότητος ζωής.
(Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, 14/10/2008)