Μεταξύ άλλων, η νέα νομοθεσία θα αυξήσει την ανταγωνιστικότητα στον κλάδο των καθαρών τεχνολογιών και θα βελτιώσει την πρόσβαση στην ευρωπαϊκή αγορά. Τα μέτρα περιλαμβάνουν απλοποίηση της γραφειοκρατίας και επιτάχυνση των αδειοδοτήσεων.
Πέρα από τις επενδύσεις σε ΑΠΕ, οι οποίες αντιμετωπίζουν σοβαρά χρηματοδοτικά προβλήματα σε ορισμένες χώρες, η NZIA προβλέπει τη δημιουργία αποθηκευτικών ικανοτήτων για 50 εκατομμύρια τόνους CO2 μέχρι το 2030.
Για αρκετούς αναλυτές, η NZIA ήταν η απάντηση της ΕΕ στον αμερικανικό IRA, τον εμβληματικό νόμο της διακυβέρνησης Μπάιντεν που έθεσε σε νέες βάσεις την κλιματική πολιτική των ΗΠΑ. Τα κίνητρα του IRA ήταν τόσο ελκυστικά— και έχουν ήδη αποδώσει— που αρκετοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι δεν έκρυψαν τις ανησυχίες τους για τις επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή αγορά. Ωστόσο, η επανεκλογή Τραμπ μπορεί να σημάνει το τέλος του IRA, παρά τις εκκλήσεις των άλλων Ρεπουμπλικανών αλλά και της βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων να διατηρηθεί μέρος του υφιστάμενου πλαισίου.
Από την άλλη πλευρά, η ΕΕ έχει να αντιμετωπίσει και την Κίνα. Ο αδιαμφισβήτητος πρωτοπόρος στην πράσινη τεχνολογία, η Κίνα έχει καταφέρει να ελέγχει όχι απλώς τις γραμμές παραγωγής, αλλά και τις εφοδιαστικές αλυσίδες. Η επιτυχία των κινεζικών επιχειρήσεων στον τομέα της καθαρής ενέργειας έχει αναγκάσει την ΕΕ να λάβει σοβαρά μέτρα, όπως οι δασμοί κατά των κινεζικών EVs. Μολονότι οι Βρυξέλλες δεν μπορούν να υιοθετήσουν το υπερ-συγκεντρωτικό μοντέλο ανάπτυξης της Κίνας, ούτε ενδεχομένως το ύψος και τη συστηματικότητα των επιδοτήσεων, η NZIA μπορεί να λειτουργήσει ως σωσίβιο για τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις που ήδη πλήττονται από τον κινεζικό ανταγωνισμό.
Για το 2025, η Ευρώπη έχει δύο κεντρικά διακυβεύματα: Αφενός, τη διατήρηση και ενίσχυση της δυναμικής που έχει αποκτήσει στην πράσινη μετάβαση ώστε να μην επιβραδυνθεί από την πολιτική αστάθεια και τις εσωτερικές διαφωνίες, και αφετέρου την ενεργοποίηση των κοινοτικών πόρων με σκοπό την υποστήριξη των πράσινων επενδύσεων.