Τα κριτήρια ESG, δηλαδή οι προϋποθέσεις για μία υγιή περιβαλλοντική, κοινωνική, και εταιρική διακυβέρνηση, αποτελούν δημοφιλή όρο της εποχής, έχοντας ενταχθεί στη στρατηγική πολλών μεγάλων επιχειρήσεων και επενδυτών. Ωστόσο, το πώς αυτή η προσέγγιση μεταφράζεται σε αλλαγές στην καθημερινή λειτουργία ενός οργανισμού παραμένει δυσνόητο για αρκετούς ανθρώπους της αγοράς.
Εντός αυτού του πλαισίου, η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε ξεκινήσει μία δημόσια διαβούλευση για τον Κανονισμό Γνωστοποιήσεων Αειφορίας (Sustainable Finance Disclosure Regulation - SFDR) που είχε θεσπιστεί το 2019 και άρχισε να εφαρμόζεται το 2021. Ο SFDR, όπως και πολλοί άλλοι κανονισμοί της ΕΕ, είναι ένα πυκνό και περίπλοκο κείμενο, κάτι που οδήγησε σε έντονες κριτικές. Η δημόσια διαβούλευση διήρκησε αρκετούς μήνες και το τελικό συμπέρασμα ήταν η ανάγκη δραστικής απλούστευσής του.
Πιο συγκεκριμένα, όπως προτείνει η Πλατφόρμα για τη Βιώσιμη Οικονομία της ΕΕ, ο SFDR θα ξεχωρίζει τέσσερις κατηγορίες επενδύσεων:
- Βιώσιμες, δηλαδή επενδύσεις που πληρούν τα κριτήρια ESGτης ΕΕ, μεταξύ άλλων η αποφυγή ζημίας προς την κοινωνία ή το περιβάλλον
- Μεταβατικές, δηλαδή επενδύσεις που υποστηρίζουν την πράσινη μετάβαση
- Γενικές, δηλαδή επενδύσεις που υιοθετούν κάποια κριτήρια ESG
- Μη κατηγοριοποιημένες
Η αποστολή της απλοποίησης των ευρωπαϊκών κανονισμών έρχεται ως απάντηση στις προειδοποιήσεις της Έκθεσης Ντράγκι. Ο Ιταλός τεχνοκράτης και η ομάδα του είχαν ξεκαθαρίσει πως η Ευρώπη δεν θα καταφέρει να ανταγωνιστεί τις ΗΠΑ και την Κίνα όσο συνεχίζει να βασίζεται σε δαιδαλώδη γραφειοκρατικά συστήματα και νόμους.
Πέραν της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, η ατζέντα ESG δέχεται συνεχείς πιέσεις, τόσο από εκείνους που τη δαιμονοποιούν ως μέρος κάποιας “woke συνομωσίας”, όσο και εκείνους που την κατηγορούν ως “πλυντήριο” των επιχειρηματικών πρακτικών που εκμεταλλεύονται το περιβάλλον και τους ανθρώπους.