ότι η πτώση των επιτοκίων και η αύξηση των πραγματικών μισθών θα έδιναν την απαραίτητη ώθηση στην κατανάλωση και στις επενδύσεις επιτρέποντας τη σταδιακή ανάκαμψη της οικονομίας.
Εδώ και καιρό το δεύτερο ενδεχόμενο φαίνεται, όσο περνάει ο καιρός, και λιγότερο πιθανό. Η γερμανική οικονομία αναμένεται να συρρικνωθεί το 2024 και πιθανότατα και το 2025, ενώ η γαλλική και η ιταλική θα αναπτυχθούν οριακά. Και στις τρεις χώρες η μεταποίησή τους βρίσκεται ήδη σε ύφεση. Η παραγωγή βρίσκεται περίπου 5% χαμηλότερα από τα προ πανδημίας επίπεδα, επηρεασμένη από το υψηλό ενεργειακό κόστος. Το πιο κρίσιμο ωστόσο πρόβλημα είναι τα μικρά δημοσιονομικά περιθώρια για τις περισσότερες χώρες λόγω των τεράστιων ποσών που δέσμευσαν στη στήριξη των οικονομιών τους από τον αντίκτυπο της πανδημίας και της ενεργειακής κρίσης. Σε αυτή την συγκυρία η ΕΕ επέλεξε να επαναφέρει τους δημοσιονομικούς κανόνες και «έδεσε το γλυκό».
Πλέον όλοι ανησυχούν για πιθανή σύγκρουση μεγάλων χωρών (Γαλλία, Ιταλία) με την Κομισιόν για τους δημοσιονομικούς περιορισμούς και κυρίως τον πανικό που θα προκαλέσει στις αγορές τυχόν αδιέξοδο.
Γενικώς τα σύννεφα πυκνώνουν, απειλώντας και την ευημερία των «χωρών του ήλιου» όπως η Ελλάδα, που για την ώρα απολαμβάνουν μέρες παράταιρης ευδαιμονίας.