Που οδεύει η ιστορική εποχή της μετανεωτερικότητας και της μαζικής δημοκρατίας, στον αστερισμό της οποίας βρισκόταν σε πλανητικό επίπεδο σχεδόν το μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα; Έχω την γνώμη ότι οδεύει σιγά αλλά σταθερά προς το τέλος της, έχοντας χαράξει βαθιά κοινωνίες και άτομα, νοοτροπίες και αντιλήψεις ζωής, τέχνη και πολιτισμός, φιλοσοφία και

επιστήμη, και κάθε άλλη στιγμή του κοινωνικού γίγνεσθαι με τις αξίες της και της απαξίες της.

Μαζί της παρασύρονται και τα κοσμοθεωρητικά και κοινωνικοπολιτικά ρεύματα – συντηρητισμός, φιλελευθερισμός, σοσιαλισμός – τα οποία μπορεί να γεννήθηκαν και κυριάρχησαν την εποχή της νεωτερικότητας αλλά παρέμειναν, παρότι υπολειμματικά και φθίνοντα, στο επίκεντρο της μετανεωτερικής εποχής. Φυσικά μαζί τους παρασύρονται και όλες οι γνωστές εκφάνσεις τους καλυμμένες πίσω από το πρόθεμα νέο (πχ νέο συντηρητικοί, νέο εργατικοί, νεοφιλελεύθεροι κτλ.) ή το πρόθεμα μετά (πχ μεταδημοκρατία, μεταμοντέρνο, μετά- άνθρωπος, μεταβιομηχανικός κτλ).

*Ολόκληρο το άρθρο στο slpress.gr