Έχοντας αξιοποιήσει στο έπακρον την μεταβατική περίοδο των τελευταίων δύο μηνών και έχοντας ήδη ορίσει τους υπουργούς, ακόμα και πρέσβεις σε βασικά πόστα, ο Τραμπ είναι σχεδόν έτοιμος να αρχίσει να υλοποιεί το ανατρεπτικό του πρόγραμμα τόσο εντός των ΗΠΑ αλλά και στον διεθνή χώρο.
Στο εσωτερικό η γραμμή Τραμπ αποβλέπει στην αποδόμηση θεσμών και στην χαλάρωση, για να μην πούμε κατάργηση, της οποίας κυβερνητικής εποπτείας και ελέγχου, παρά τις διαφορές που έχουν ενσκήψει τελευταία μεταξύ των τεχνολογικών εταιρειών και υποστηρικτών του νέου Προέδρου και των στελεχών της βάσης, δηλ. των οπαδών του MAGA, αναφορικά με τον αξιοποίηση μεταναστών που κατέχουν επαγγελματικές δεξιότητες. Άρα μέσα στα επόμενα χρόνια θα δούμε πολύ λιγότερο ομοσπονδιακό κράτος και την ανάδειξη ιδιωτικών εταιρειών και οργανισμών που θα αναλάβουν την ευθύνη για υπηρεσίες που μέχρι σήμερα εξυπηρετούντο από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Στον ενεργειακό τομέα αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την έγκριση και αδειοδότηση, με συνοπτικές διαδικασίες, σχεδίων για έρευνες και παραγωγή υδρογονανθράκων σε πολύ μεγαλύτερη γεωγραφική έκταση απ´ότι σήμερα και ασφαλώς εντός ομοσπονδιακών περιοχών (federal lands) που όμως είχε απαγορεύσει η κυβέρνηση Μπάιντεν. Ακόμα θα αρθούν οι απαγορεύσεις της κυβέρνησης Μπάιντεν για την κατασκευή νέων μονάδων παραγωγής LNG ( δηλ. liquefaction plants) στον Κόλπο του Μεξικου, (βλέπε Λουιζιάνα,Τέξας) που στο εξής θα αποκαλείται Κόλπος της Αμερικής. Αυτό σημαίνει ότι μέσα στα επόμενα δύο χρόνια θα α υπάρξει παγκοσμίως υπερπροσφορά LNG, χάρη στις φθηνές (?) Αμερικανικές εξαγωγές που κυριολεκτικά θα κατακλύσουν την διεθνή αγορά, και ιδιαίτερα την Ευρώπη, με αποτέλεσμα να σταματήσει όλες τις εισαγωγές αερίου από την Ρωσία.
Ακόμα θα δούμε μια επανάληψη του σκηνικού αποχώρησης των ΗΠΑ από την Συμφωνία των Παρισίων του 2015. Μόνο που αυτή την φορά η αποχώρηση θα γίνει με πλέον θορυβώδη τρόπο αφού μαζί με τις ΗΠΑ θα αποχωρήσουν μερικοί από τους νέους συμμάχους της διακυβέρνησης Τραμπ (λχ Ιαπωνία, Ν.Κορεα, Αργεντινή, Ινδία) επιφέροντας πλήγμα στις προωθούμενες πράσινες πολιτικές της ΕΕ και το αφήγημα της κλιματικής αλλαγής. Σε συνδυασμό μάλιστα με υψηλούς δασμούς που θα επιβάλλει το νέο καθεστώς σε μια ολόκληρη σειρά ευρωπαϊκών προϊόντων που εξάγονται στις ΗΠΑ (λχ χαλυβδοσωληνες, καλώδια, ηλεκτρολογικό υλικό, μεταλλικές κατασκευές, αυτοκίνητα κ.α.) η ευρωπαϊκή οικονομία θα πληγεί περαιτέρω υποσκάπτοντας πλήρως την ήδη αναιμική οικονομική ανάπτυξη.
Ιδιαίτερα βαρύ θα είναι το πλήγμα στα θαλάσσια αιολικά πάρκα και την εκτενή εφοδιαστική τους αλυσίδα αφού ο Τραμπ έχει ήδη προαγγείλει τον τερματισμό των αιολικών παράκτιων εγκαταστάσεων στις ΗΠΑ. Αυτό αναπόφευκτα θα επηρεάσει πολλά αιολικά offshore projects στην Ευρώπη και ήδη βλέπουμε κατάρρευση των μετοχών επιχειρήσεων σε αυτό τον τομέα (εδώ). Οι πολιτικές Τραμπ κατά των ΑΠΕ δεν οδηγήσουν απαραίτητα στην κατάρρευση της αγοράς στις ΗΠΑ, αφού ήδη δραστηριοποιούνται σε αυτή χιλιάδες επιχειρήσεις με εκατομμύρια εργαζόμενους, αλλά είναι βέβαιο ότι ο κλάδος των ΑΠΕ θα δοκιμαστεί αφού δεν θα ενθαρρύνονται νέα έργα. Εξ άλλου η χρηματοδότηση όλων των έργων ΑΠΕ στις ΗΠΑ γίνεται μέσα από τα γνώση tax breaks που ελέγχονται από τις πολιτειακές αρχές και όχι από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Πέρα από την αποθάρρυνση επενδύσεων στις ΑΠΕ και σε παρεμφερείς με αυτές τεχνολογίες όπως λχ το πράσινο υδρογόνο, η κυβέρνηση Τραμπ θα θελήσει να ενισχύσει τις Αμερικανικές εξαγωγές σε υψηλής τεχνολογίας προϊόντα και συστήματα, με έμφαση το AI και το digitalisation, στέφοντας το ενδιαφέρον σε συστήματα αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας με μπαταρίες, αντλησιοταμίευση, γεωθερμία και φυσικό αέριο (υπόγειες δεξαμενές)
Ίσως, η πλέον σημαντική επίπτωση της πολιτικής Τραμπ στο ενεργειακό γίγνεσθαι της Ευρώπης κα της Ελλάδας ιδιαίτερα, θα είναι η απενοχοποίηση των ερευνών και παραγωγής υδρογονανθράκων για την κάλυψη του μεγάλου όγκου ενεργειακών αναγκών της γηραιάς ηπείρου. Υπ αυτό το πρίσμα η Αθήνα πολύ σύντομα θα αισθανθεί την βαριά ανάσα της Ουάσινγκτον που θα επιδιώξει την επιτάχυνση των όποιων διαδικασιών που θα επιτρέψουν, μαζί με την Helleniq Energy, τον προγραμματισμό των πρώτων ερευνητικών γεωτρήσεων στις παραχωρήσεις που έχουν νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης.
Σε αυτό το πλαίσιο θα δούμε σύντομα να διαμορφώνονται θετικές προοπτικές για farm out στις παραχωρήσεις της Δυτικής Ελλάδας με την Αμερικανική Chevron να έχει εκφράσει ενδιαφέρον.
Οπως πληροφορούμεθα άμεσος στόχος της κοινοπραξίας που ηγείται η ExxonMobil είναι να υπάρξει γρήγορη και ξεκάθαρη δέσμευση της ΕΔΕΥΕΠ σε ότι αφορά την έκδοση άδειας περιβαλλοντικών επιπτώσεων για την περιοχή που έχει ήδη επιλεχθεί για την πρώτη ερευνητική γεώτρηση, στη θαλάσσια περιοχή νότια της Παλαιοχώρας. Η συνάντηση σε τεχνικό επίπεδο που πραγματοποιήθηκε στις αρχές Δεκεμβρίου στην Αθήνα μεταξύ ΕΔΕΥΕΠ και παραχωρησιούχου, άφησε πολλά ερωτηματικά στον τελευταίο ως προς την διάθεση και αποφασιστικότητα της ΕΔΕΥΕΠ, και της κυβέρνησης γενικότερα, να δεσμευτούν για ένα θετικό αποτέλεσμα.
Αφού η μέχρι σήμερα υπάρχει αρνητική εμπειρία με τον ύποπτο ρόλο των περιβαλλοντικών οργανώσεων και την σύμπραξη τους με την κυβέρνηση (να θυμίσουμε ότι WWF και Greenpeace συμμετέχουν επίσημα, βάσει ΦΕΚ, στο ΕΣΕΚ) σε μια προσπάθεια να εμποδίσουν τις έρευνες. Πράγμα που μέχρι στιγμής έχουν καταφέρει. Το νέο καθεστώς στην Ουάσιγκτον δεν φαίνεται διατεθειμένο να ανεχτεί τις κουτοπονηριές της Αθήνας και αργά ή γρήγορα θα ζητήςει επίσημα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη να αποσαφηνίσει την όλη κατάσταση.
Επίσης, στο πλαίσιο αυτό, δηλ. της προώθησης του oil & gas θα δούμε σύντομα αναβίωση του σχεδίου κατασκευής του αγωγού μεταφοράς αερίου East Μed, με σημαντική υποστήριξη από πλευράς Ισραήλ. Με την ExxonMobil, και άλλες αμερικανικές εταιρείες, να έχουν ήδη εξασφαλίσει επαρκή κοιτάσματα αερίου στην ΑΟΖ της Κύπρου και στο Ισραήλ το θέμα της αξιοποίησης και μεταφοράς του αερίου σε Ευρώπη και τις διεθνείς αγορές απασχολεί πλέον σοβαρά τις εν λόγω εταιρείες οι οποίες θα έχουν πλέον την ξεκάθαρη υποστήριξη της Ουάσινγκτον.
Οπως παρατηρούν με νόημα ανώτερα στελέχη ενεργειακών επιχειρήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο πολύ σύντομα θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην ανάπτυξη της πετρελαϊκής βιομηχανίας στην περιοχή.