Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι για την Κίνα, η πρόσφατη ανακοίνωση από τον Τραμπ ενός δασμού 10% – σαφώς λιγότερο επιθετικού από το ύψους 60% που προεκλογικά είχε εξαγγείλει- πιθανότατα προκάλεσε έναν σιωπηλό αναστεναγμό ανακούφισης.
Η αρχική αντίδραση της Κίνας είναι πιθανό να περιοριστεί σε μια υποτίμηση του ρενμίνμπι (RMB), η οποία ουσιαστικά μπορεί να αντισταθμίσει τους δασμούς μειώνοντας την τιμή σε δολάρια των αγαθών που εξάγει. Αυτή ήταν μια τακτική που η Κίνα χρησιμοποίησε αποτελεσματικά κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ. Στην πρώτη του θητεία Τραμπ, πολλά από τα αποτελέσματα της επιβολής δασμών στις τιμές των εισαγομένων προϊόντων, επηρεάσθηκαν από τους μεσάζοντες — χονδρέμπορους, λιανοπωλητές, διανομείς κ.λπ. Αυτοί οι μεσάζοντες απορρόφησαν μέρος της αύξησης του κόστους μέσω χαμηλότερων προσαυξήσεων των κερδών.
Απέφευγαν επίσης τους δασμούς μετατοπίζοντας τις πηγές τους σε χώρες χωρίς δασμούς. Έτσι, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είδαν πραγματικά μεγάλη αύξηση στις τιμές καταναλωτή. Αλλά οι νέοι δασμοί, ειδικά αν είναι μεγάλοι και εφαρμόζονται σε όλες τις εισαγωγές, όπως προτείνει ο Τραμπ, έτσι ώστε οι εταιρείες να μην μπορούν να τους αποφύγουν, είναι πολύ πιο πιθανό να ωθήσουν υψηλότερα τις τιμές για τους καταναλωτές.
Αν και το ρενμίνμπι είναι ήδη αδύναμο, η Κίνα μπορεί να αντέξει οικονομικά να το αποδυναμώσει περαιτέρω για να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών χωρίς να κλιμακώσει άμεσα τις εντάσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εάν ο Τραμπ διατυπώσει πρόσθετες απειλές για περαιτέρω δασμολογικά και εμπορικά μέτρα, η απάντηση της Κίνας θα είναι συνάρτηση της στρατηγικής του Προέδρου Σι Τζινπίνγκ για την αντιμετώπιση του Τραμπ. Η θέση του Σι σήμερα είναι αισθητά διαφορετική από την περίοδο της πρώτης του θητείας του Τραμπ. Ο Σι είναι πολύ ισχυρότερος στο εσωτερικό του ΚΚΚ, και στην κορυφή της κινεζικής κυβέρνησης περιβάλλεται αποκλειστικά από συμμάχους, δίνοντάς του μεγαλύτερο περιθώριο να ανταποκριθεί στις εξωτερικές πιέσεις.
Τι θα κάνει η Κίνα
Ο Σι θα μπορούσε να επιλέξει να επωφεληθεί από αυτήν την πολιτικά δεσπόζουσα θέση και να επιδιώξει να συνεργαστεί εποικοδομητικά με τις Ηνωμένες Πολιτείες, δίνοντας προτεραιότητα στον μετριασμό των οικονομικών συνεπειών αποφεύγοντας τον κίνδυνο πολιτικής αστάθειας. Στο άμεσο μέλλον, οι απειλούμενοι δασμοί του Τραμπ βασίστηκαν στην απογοήτευση για τις περιορισμένες προσπάθειες της Κίνας να περιορίσει τις πρόδρομες ουσίες της φαιντανύλης από το να φτάσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω του Μεξικού και μέσω άλλων καναλιών.
(η συνέχεια στο slpress.gr)
*Ο Κώστας Μελάς διδάσκει oικονομικά στο Πάντειο πανεπιστήμιο. Είναι συγγραφέας των κάτωθι βιβλίων: Το Ανυπόφορο Βουητό του Κενού (με Γιάννη Παπαμιχαήλ, 2017), Αργεντινή- Ελλάδα (2015), 5 Οικουμενικοί Έλληνες Στοχαστές (συλλογικό 2014), Η Ατελέσφορη Επιστήμη (2013), Μικρά Μαθήματα για την Ελληνική Οικονομία (2013), Μετά τον Ερντογάν τι; (με Σταύρος Λυγερό, 2013), Οι Σύγχρονες Κρίσεις του Παγκόσμιου Χρηματοπιστωτικού Συστήματος (2011), Η Σαστισμένη Ευρώπη (2009), Πλανόγραμμα (2009), Νεοσυντηρητικοί (2007), Παγκοσμιοποίηση και Πολυεθνικές Επιχειρήσεις (με Γιάννη Πολλάλη 2005), Ζητήματα Θεωριών Παραγωγής (2005), Περιδιαβαίνοντας σε ζητήματα της Μακροοικονομικής Θεωρίας, Αγορά Συναλλάγματος και Ιδιωτικοποίηση του Κινδύνου (2003), Εισαγωγή στην Τραπεζική Χρηματοοικονομική Διοικητική (2002 και 2009), Αρχές Νομισματικής Θεωρίας και Πολιτικής (με Κώστα Καρφάκη και Θεοφάνη Μπένο 2000), Διεθνής Τραπεζική στην Αλλαγή του Αιώνα (με Φιλομήλα Χρηστίδου, 1999), Παγκοσμιοποίηση (1999).