Πράγματι τα νερά είναι «ήρεμα» όσο υποτάσσεται στις επεκτατικές διαθέσεις του καθεστώτος Ερντογάν. Είναι όμως αυτό που θέλουν οι Έλληνες; Πόσοι άρα γε χαίρονται να βλέπουν τον υπουργό Εξωτερικών (η υπογραφή του οποίου δεσμεύει την χώρα να υποκλίνεται πρό του Τούρκου Προέδρου; Πόσοι αποδέχονται την υποχώρηση από την πόντιση καλωδίου ηλεκτρικής διασυνδέσεως λίγα μίλια από τις ακτές της Κάσου; Υπάρχουν άρα γε Έλληνες που δεν εξοργίσθηκαν όταν ελήφθη η απόφασις της συρρικνώσεως των θαλασσίων πάρκων του πάρκου, εντός της ζώνης των έξι μιλιών των χωρικών μας υδάτων; Δυστυχώς οι υποχωρήσεις αυτές συνιστούν τοις πράγμασι αποδοχή του σχεδίου επεκτάσεως το οποίο ο Ερντογάν έχει αποδεχθεί με το όνομα «γαλάζια πατρίδα». Πρώτη πράξις εφαρμογής του οποίου υπήρξε το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο. Αν πράγματι, λοιπόν, η ελληνική πλευρά το θεωρεί παράνομο, θα έπρεπε να απαιτήσει την ακύρωσή του, πριν καθίσει σε τραπέζι διαλόγου με τον Τούρκο Πρόεδρο, πριν τον δεχθεί στην Αθήνα, πριν υπογράψει την περίφημη «Διακήρυξη» την οποία επικαλούνται κάποιοι ημέτεροι κυβερνητικοί θέλοντας να υποστηρίξουν την ορθότητα της κατευναστικής τακτικής τους. Αντιστοίχως αντί οι ιθύνοντες Ελλάδος και Κύπρου να χαριεντίζονται με τον Τούρκο Πρόεδρο σε διεθνείς συναντήσεις. Θα έπρεπε να έχουν απαιτήσει σαφή δέσμευσή του, ότι παραιτείται της αξιώσεως για λύση «δύο κρατών» στην Κύπρο.
Δίκαιον
Είπε όμως ακόμη ο Γκιουλέρ, πως η χώρα του εκφράζει σε κάθε ευκαιρία την άποψη ότι «το Διεθνές Δίκαιο και η ειρήνη αποτελούν την βάση για την πρόληψη των εντάσεων και την επίλυση κρίσεων και προβλημάτων.» Εν τοιαύτη περιπτώσει ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο η Τουρκία δεν υπογράφει το Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης. Σε ποιο Διεθνές Δίκαιο αναφέρεται ο Τούρκος υπουργός; Προφανώς όχι στο ίδιο στο οποίο αναφερόμαστε εμείς όταν το επικαλούμεθα. Δεν υπάρχει διεθνές δίκαιο που να νομιμοποιεί τον επεκτατισμό, τον οποίο ο Πρόεδρος Ερντογάν θέλει να επιβάλλει δια της ισχύος των όπλων. Υπάρχει μόνο το θράσος του άρπαγος ο οποίος δεν θα σταματήσει αν δεν δει αποφασιστικότητα από την άλλη πλευρά (εν προκειμένω την Ελλάδα). Όσο βλέπει την Κυβέρνησή μας να κλαυθμιρίζει, συνεχίζει να προκαλεί. Αν για μια μόνον στιγμή μας δει αποφασισμένους, τότε θα ανακρούσει πρύμναν. Πάντα οι Τούρκοι ήταν θρασύδειλοι. Αλλά δυστυχώς κάποιοι Έλληνες υπουργοί δεν είναι μόνο φοβικοί, είναι και ανιστόρητοι.