Drones, πλοία, μαχητικά αεροσκάφη: Τα τουρκικά όπλα έχουν μεγάλη ζήτηση στη Δύση. Η Baykar -εταιρεία κατασκευής drones- εξαγόρασε την ιταλική αεροπορική βιομηχανία «Piaggio Aerospace».
Άλλες τουρκικές αμυντικές βιομηχανίες συνάπτουν συμφωνίες με την Ισπανία και την Πορτογαλία. Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία κερδίζει «βάρος» και έναντι των εταίρων του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ειδικά τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη από την Τουρκία έχουν γίνει πραγματικό εξαγωγικό «όπλο», χάρη στις επιτυχημένες επιχειρήσεις τους στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, τη Λιβύη και κυρίως στον ρωσοουκρανικό πόλεμο.
Η αύξηση των drones που κατασκευάζονται στην Τουρκία έχει επιταχυνθεί τα τελευταία 2 χρόνια, χάρη στην επιτυχία των drones TB2 Bayraktar. Πρόκειται για μη επανδρωμένα αεροσκάφη που παράγονται από την Baykar, μια εταιρεία που διευθύνει ο Σελτζούκ Μπαϊρακτάρ, γαμπρός του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. «Μέσα σε 24 μήνες, τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν εμπλουτίσει τα στρατιωτικά οπλοστάσια έξι χωρών που δεν είχαν χρησιμοποιήσει ποτέ drones. Αριθμοί που επέτρεψαν στην Άγκυρα να ξεπεράσει την ηγετική θέση του Πεκίνου στις εξαγωγές μη επανδρωμένων πολεμικών αεροσκαφών το 2021», αναφέρει το Center for a New American Security (CNAS) - ένα ανεξάρτητο κέντρο μελέτης, με έδρα την Ουάσιγκτον, για τη διεθνή πολιτική και την εθνική ασφάλεια.
«Έκρηξη» των drones
«Η Baykar αναγνωρίζεται πλέον ως διεθνής ηγέτης στον τομέα των drones, γεγονός που ενισχύει ακόμη περισσότερο τον ρόλο της Άγκυρας στην παγκόσμια αγορά αμυντικών συστημάτων», τονίζουν στη «Ν» Ευρωπαίοι διπλωμάτες στις Βρυξέλλες.
Η βιομηχανία των πολεμικών drones έχει εκραγεί τα τελευταία 10 χρόνια και η Τουρκία βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των χωρών που εξάγουν μαχητικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, σύμφωνα με το CNAS.
«Από το 2018, η Τουρκία, η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν συνάψει 69 συμβάσεις πωλήσεων μη επανδρωμένων μαχητικών αεροσκαφών με 40 διαφορετικές χώρες. Το 65% των συμβάσεων υπογράφηκε από τουρκικές εταιρείες, το 26% από κινεζικές και μόνο το 8% από αμερικανικές επιχειρήσεις», αναφέρει η έρευνα του Cnas.
Το αεροσκάφος Kaan
H Τουρκία επιδιώκει μάλιστα και τη μαζική παραγωγή του αεροσκάφους «Kaan». Πρόκειται για ένα δικινητήριο τύπου «Στελθ», σχεδιασμένο από την BAE Systems της Μεγάλης Βρετανίας, το λογισμικό του οποίου προέρχεται από τη γαλλική εταιρεία Dassault. Σύμφωνα με τουρκικά μέσα ενημέρωσης, η Σαουδική Αραβία φέρεται να εξετάζει το ενδεχόμενο απόκτησης 100 μαχητικών αεροσκαφών Kaan έως το 2030.
«Η Άγκυρα τρίβει τα χέρια της, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που για την Ευρωπαϊκή Ένωση την εκ περιτροπής προεδρία της ασκεί η Πολωνία, η οποία θέτει την άμυνα και την ασφάλεια στο επίκεντρο της εντολής της, και υπάρχει ο στόχος για επανεξοπλισμό της γηραιάς ηπείρου», προσθέτουν Ευρωπαίοι διπλωμάτες.
Άλλωστε, στη νέα Κομισιόν, υπό την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για δεύτερη φορά, τα «γεράκια» έχουν ακόμη πιο ενισχυμένο ρόλο στα θέματα ασφάλειας, με την Εσθονή Κάγια Κάλας επικεφαλής της Εξωτερικής Πολιτικής και τον πρώην πρωθυπουργό της Λιθουανίας Άντριους Κουμπίλιους «υπουργό Άμυνας».
Ρεκόρ δαπανών
Οι διπλωμάτες κάνουν μάλιστα λόγο για «μεγάλη έκρηξη των στρατιωτικών δαπανών» των 27. Μέχρι σήμερα, οι αμυντικές δαπάνες καλύπτουν συνολικά το 1,9% του ΑΕΠ της γηραιάς ηπείρου. Η συνολική αξία έχει αυξηθεί περισσότερο από 30% από το 2021, το τελευταίο έτος πριν από την εισβολή στην Ουκρανία, και μετά, φτάνοντας το 2024 στα 326 δισ. ευρώ. Οι δαπάνες αφορούσαν κατά 31% επενδύσεις σε στρατιωτικές τεχνολογίες και υποδομές και κάπου 90 δισ. αφιερώνονται στις αγορές νέων οπλικών συστημάτων.
Ο Κουμπίλιους, στην πρώτη του ακρόαση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τον Δεκέμβριο, είπε ότι η Ευρώπη «χρειάζεται περίπου 500 δισ. ευρώ για τη δημιουργία μιας κοινής αεροπορικής ασπίδας και άλλα 200 δισ. ευρώ την επόμενη δεκαετία για τον εκσυγχρονισμό των υποδομών, έτσι ώστε τα στρατεύματα και ο στρατιωτικός εξοπλισμός να μπορούν εύκολα να κινητοποιηθούν γρήγορα σε περίπτωση συνοριακής απειλής από εχθρικό παράγοντα», εννοώντας φυσικά τη Ρωσία.
Πώς ασκεί πίεση ο παράγων Τραμπ στην ευρωπαϊκή ασφάλεια
Με την επικείμενη είσοδο του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, το ζήτημα της ευρωπαϊκής τάξης ασφάλειας έχει γίνει πιο πιεστικό - και το ίδιο ισχύει και για την ανάγκη για σαφήνεια σχετικά με τη θέση και τον ρόλο της Τουρκίας σε αυτήν την τάξη, εκτιμά σε ανάλυσή της η βρετανική δεξαμενή σκέψης Chatham House. «Από αυτή την άποψη, η επιστροφή του Τραμπ μπορεί να δώσει την απαραίτητη ώθηση για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Τουρκία να συμμετάσχουν επιτέλους σε πιο σοβαρές διαπραγματεύσεις για την ευρωπαϊκή ασφάλεια και για την ευρύτερη συνεργασία εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας», εκτιμούν οι αναλυτές του βρετανικού think tank.
Στην ανάλυση τονίζεται μάλιστα ότι «σε στρατηγικό επίπεδο, σημειώθηκαν πρόσφατα κάποια θετικά βήματα στις σχέσεις Τουρκίας - Ευρώπης. Το περασμένο φθινόπωρο, το Βερολίνο ενέκρινε ένα μεγάλο πακέτο εξαγωγών όπλων στην Άγκυρα και προχώρησε στην άρση του βέτο για την πώληση αεροσκαφών Eurofighter».
Η Τουρκία -αναφέρει το βρετανικό think tank- είναι ένας σημαντικός παίκτης σχεδόν σε όλα τα κύρια θέατρα όπου η Ρωσία αμφισβητεί την ευρωπαϊκή ασφάλεια, στη Μαύρη Θάλασσα, στα Δυτικά Βαλκάνια ή στην Ανατολική Μεσόγειο. Μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ «είναι η στιγμή για μεγαλύτερη συνεργασία με την Τουρκία για τη βελτίωση της ασφάλειας της Ευρώπης στη νοτιοανατολική πλευρά της».
(από την εφημερίδα "ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ")