καταναλωτικά αγαθά, όπως τα αυτοκίνητα και τα ηλεκτρονικά είδη, προκαλώντας πληθωριστικές πιέσεις. Επιπλέον, πολλές πολυεθνικές εταιρείες που εξαρτώνται από παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού κινδυνεύουν να δουν τα λειτουργικά τους κόστη να αυξάνονται, γεγονός που θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά τις χρηματιστηριακές τους επιδόσεις. Παράλληλα η πορεία των ευρωατλαντικών σχέσεων παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό. Ουδείς γνωρίζει αν τελικά εφαρμόσει την ίδια επιθετική πολιτική και στις εμπορικές σχέσεις του με την Ευρώπη, κάτι που θα έχει σφοδρές επιπτώσεις και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Στον τομέα της ενέργειας ο Τραμπ σκοπεύει να ενισχύσει την παραγωγή ορυκτών καυσίμων. Η στρατηγική του περιλαμβάνει την προώθηση εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς και την αναθεώρηση κανονισμών που σχετίζονται με τις εκπομπές ρύπων και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Το σχέδιό του πιθανότατα θα επικεντρώνεται στην περικοπή των ομοσπονδιακών κανονισμών στον τομέα της ενέργειας και της οικονομίας: θέλει να καταργηθούν 10 κανονισμοί για κάθε νέο κανονισμό που εισάγεται από τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες. Η αντίθεση του Τραμπ προς τα ηλεκτρικά οχήματα συνδέεται με τα σχέδιά του να ανατρέψει τις κλιματικές επιδοτήσεις της διοίκησης Μπάιντεν. Αλλά και γενικότερα η οικονομική και ενεργειακή πολιτική της νέας αμερικανικής κυβέρνησης θα είναι πολύ διαφορετική από της προηγούμενης με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την παγκόσμια οικονομία και την νέα τάξη πραγμάτων που διαμορφώνεται. Η τράπουλα θα ανακατευτεί και μπορεί αυτοί που εκτιμούν ότι βρίσκονται στην πλευρά των νικητών να βρεθούν αίφνης στην πλευρά των ηττημένων. Και παλαιές συμμαχίες να αρχίσουν να ξηλώνονται.
Στόχος του είναι “η Αμερική να ξαναγίνει μεγάλη”, ωστόσο το γεωπολιτικό περιβάλλον είναι πολύ διαφορετικό από τότε που ο Τραμπ ανέλαβε για πρώτη φορά. Δύο πόλεμοι μαίνονται σε Ανατολή και Δύση και μια νέα πραγματικότητα πάει να διαμορφωθεί στην Συρία, που μπορεί να αλλάξει άρδην τις ισορροπίες των δυνάμεων σε όλη την περιοχή. Και ουδείς έχει καταλάβει ποια θα είναι ακριβώς η στάση του Τραμπ στα καυτά αυτά θέματα. Οι σχετικά καλές σχέσεις με Πούτιν και Ερντογάν δεν σημαίνουν απαραιτήτως ότι ο νέος Πρόεδρος θα κινηθεί με διαλλακτικότητα απέναντί τους ή θα τους ωφελήσει με κάποιον τρόπο. Ο Τραμπ έχει αποδείξει και στο παρελθόν ότι δεν βασίζει την πολιτική του στις προσωπικές σχέσεις του με τους ηγέτες. Αλλά περισσότερο εφαρμόζει την τακτική του “καρότου και μαστιγίου” προκειμένου να υλοποιήσει τους στόχους του. Κάτι που τον καθιστά εξαιρετικά απρόβλεπτο για «εχθρούς» και «φίλους».