Αρχικά, η Κίνα εισήγαγε μεγαλύτερες ποσότητες ρωσικού πετρελαίου το 2024, καθιστώντας Ρωσία τον μεγαλύτερο προμηθευτή των Κινέζων αγοραστών. Η συνολική ετήσια αύξηση έφτασε το 1%. Αντίθετα, παραδοσιακοί προμηθευτές όπως η Σαουδική Αραβία και το Ιράν φαίνεται να υποχώρησαν, με την πρώτη να καταγράφει μείωση κατά 9%, κυρίως λόγω των αυξημένων τιμών. Αν όμως δει κανείς τη γενική εικόνα, παρατηρεί πως οι εισαγωγές πετρελαίου στην Κίνα μειώθηκαν κατά 1,9%, καθώς η μετάβαση στο φυσικό αέριο, η μαζική είσοδος ΑΠΕ στο δίκτυο, και η χαμηλή βιομηχανική ζήτηση σηματοδότησαν μία ευρύτερη μεταστροφή. Ωστόσο, αξίζει να αναφερθεί πως καταγράφονται αμφιβολίες για τους πραγματικούς όγκους του πετρελαίου που έφτασαν στην Κίνα, με το ζήτημα του σκιώδους στόλου και των αόρατων πωλήσεων να υπονομεύει την αξιοπιστία των δεδομένων που δημοσιεύονται.
Η ακριβώς αντίθετη κατάσταση παρατηρείται στις εισαγωγές άνθρακα. Η Κίνα εισήγαγε λιγότερο άνθρακα από τη Ρωσία το 2024, καταγράφοντας πτώση 7% και καταλαμβάνοντας τη δεύτερη θέση. Στην πρώτη θέση βρέθηκε η Ινδονησία, με αύξηση 8%. Στην τρίτη θέση ανέβηκε η Αυστραλία, με εντυπωσιακή αύξηση 59%, χάρη στη βελτίωση των διμερών σχέσεων των δύο χωρών. Τέταρτη ήταν η Μογγολία, η οποία κατέγραψε μεν αύξηση κατά 19%, αλλά υποχώρησε στην κατάταξη. Σε γενικές γραμμές, η Κίνα εισήγαγε ποσότητες ρεκόρ άνθρακα, αποτελώντας το 41% των αγορών σε παγκόσμιο επίπεδο. Μάλιστα, σύμφωνα με υπολογισμούς του ΔΟΕ, οι κινεζική ζήτηση είναι τόσο υψηλή ώστε συγκρατεί τις τιμές σε ιδιαίτερα ελκυστικά επίπεδα. Βέβαια, αυτή η γιγάντωση της καύσης άνθρακα από την Κίνα συγκρούεται πλήρως με τις δεσμεύσεις της για τη μείωση των ρύπων, αλλά και την δικαιολογημένη εικόνα της ως παγκόσμιου ηγέτη στην ανάπτυξη ΑΠΕ.
Από την άλλη πλευρά, η Ρωσία είναι αντιμέτωπη με μία σειρά ζητημάτων. Μπορεί η Κίνα και η Ινδία να κράτησαν τη ρωσική οικονομία όρθια εισάγοντας πολύ περισσότερο πετρέλαιο το 2024, όμως η πρόσφατη επιβολή των πιο αυστηρών κυρώσεων κατά της ρωσικής παραγωγής από τον πρώην Πρόεδρο Μπάιντεν, ανάγκασε τις ασιατικές αγορές να στραφούν εκ νέου προς τη Μέση Ανατολή. Αν ο Πρόεδρος Τραμπ αποφασίσει να εντείνει τις πιέσεις προς τη Μόσχα με το βλέμμα στραμμένο στις διαπραγματεύσεις για το ουκρανικό, το Κρεμλίνο θα μπορούσε να βρεθεί σε πολύ δυσχερή θέση.
Παράλληλα, η παραγωγή άνθρακα της Ρωσίας αντιμετωπίζει τα δικά της προβλήματα. Οι ανεπαρκείς υποδομές μεταφοράς, κυρίως μέσω του σιδηροδρόμου, σημαίνουν πως οι εξαγωγές άνθρακα στην Κίνα κοστίζουν πολύ περισσότερο. Συγκριτικά, η γειτονική Μογγολία βελτίωσε τις υποδομές της, κάτι που της επέτρεψε να αυξήσει και τις εξαγωγές προς την Κίνα. Αν και το ζήτημα αυτό δεν αποτελεί προτεραιότητα για το Κρεμλίνο επί του παρόντος, αναδεικνύει ένα ευάλωτο σημείο που θα μπορούσε να αποδειχθεί καταστροφικό για τη ρωσική οικονομία μεσοπρόθεσμα. Μολονότι σήμερα όλο το βάρος πέφτει στην οικονομία πολέμου, το πάγωμα του ουκρανικού μετώπου που πιθανότατα θα έρθει μέσα στους επόμενους μήνες, θα φέρει στο προσκήνιο όλες τις σοβαρές αδυναμίες της ρωσικής οικονομίας, σε επίπεδο οργάνωσης, αλλά και υποδομών.