ακολουθήσει μία ευρέως συναλλακτική προσέγγιση στις σχέσεις του με τις άλλες χώρες.
Κράτη που διαχρονικά βρίσκονταν υπό την ομπρέλα προστασίας της Ουάσιγκτον σε διπλωματικό και αμυντικό επίπεδο, ενώ διατηρούσαν στενές εμπορικές σχέσεις με τις ΗΠΑ, αρχίζουν να υιοθετούν μία συναλλακτική θεώρηση ώστε να διαχειριστούν την επιστροφή Τραμπ. Όπως έχουν παραδεχθεί αρκετά στελέχη των κυβερνήσεων σε χώρες όπως η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα, η αύξηση των εισαγωγών αμερικανικών καυσίμων θεωρείται μονόδρομος προκειμένου να διατηρήσουν θετικές σχέσεις με την κυβέρνηση Τραμπ.
Η προσέγγιση αυτή έχει δύο πτυχές: Από τη μία, τα κράτη αυτά θα αγοράσουν περισσότερο πετρέλαιο και ειδικά LNG από τις ΗΠΑ, με στόχο να αποφύγουν τους υψηλότατους δασμούς που έχει απειλήσει ότι θα επιβάλει ο Τραμπ, ασχέτως του ποιος είναι ο εμπορικός εταίρος. Αυτό είναι ιδιαίτερα κρίσιμο για οικονομίες όπως η Γερμανία και η Νότια Κορέα, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό στηρίζονται στις εξαγωγές, και δη προς την Αμερική.
Από την άλλη πλευρά, ο εμπορικός κατευνασμός του Τραμπ από αυτούς τους συμμάχους του Λευκού Οίκου κρίνεται πλέον ως απαραίτητη προϋπόθεση ώστε οι ΗΠΑ να διατηρήσουν τη στρατιωτική τους παρουσία και την αμυντική συνεργασία εκεί. Για παράδειγμα, οι αμερικανικές βάσεις σε Γερμανία και Ιαπωνία θεωρούνται ως η μοναδική ασπίδα τους έναντι πολύ ισχυρότερων γειτόνων όπως η Ρωσία και η Κίνα. Παρά τις πρόσφατες προσπάθειες αυτών των κρατών να ενισχύσουν την αμυντική τους ισχύ, βρίσκονται πολύ πίσω από τις δυνάμεις που πιθανότατα τα απειλούν.
Ως εκ τούτου, οι περισσότεροι αναλυτές συμφωνούν πως η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ πλέον θα βασίζεται σε εντελώς διαφορετικά θεμέλια από τις προηγούμενες δεκαετίες. Για παράδειγμα, ο Τραμπ πιθανότατα θα καταργήσει το ‘friend-shoring’, δηλαδή την ανάπτυξη εφοδιαστικών αλυσίδων μεταξύ των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, διαμορφώνοντας ένα παγκόσμιο εμπορικό δίκτυο.
Αντιθέτως, η εξωτερική πολιτική Τραμπ θα επικεντρωθεί στην προσέλκυση επενδύσεων εντός των ΗΠΑ και τον έλεγχο συγκεκριμένων περιοχών κοντά στα αμερικανικά σύνορα, όπως η Κεντρική και Νότια Αμερική. Η “υποχώρηση” των ΗΠΑ από τον ρόλο τους ως διεθνούς αστυνόμου έχει τρομοκρατήσει τα κράτη σε Ευρώπη και Ινδο-Ειρηνικό, τα οποία ανησυχούν ότι θα αφεθούν στην τύχη τους έναντι στη Μόσχα και το Πεκίνο.