Πήρε πολλά χρόνια να το καταλάβει ο Ελληνικός λαός, που εξήρχετο από το στασιαστικό κίνημα του ΕΑΜ και ΕΛΑΣ, του «ηρωϊκού Δεκέμβρη 1944» που δολοφόνησε 15.000 Αθηναίους. Σε 14 μήνες, το ΚΚΕ εξαπέλυσε τον «τρίτο γύρο» για την κατάληψη της εξουσίας στην Ελλάδα. Ασκέπτως.
Η τότε Σοβιετική Ένωση απεπειράθη να παρακάμψει την συμφωνία Τσώρτσιλ-Στάλιν στα Βαλκάνια κι ενίσχυσε το αντάρτικο κίνημα παντοιοτρόπως – μέσω των συνόρων Αλβανίας, Γιουγκσλαβίας (τότε) και Βουλγαρίας με Σλαβοκομιτατζήδες, επιμελητεία κι άφθονα όπλα.
Η ενεργός παρέμβαση της Αμερικής και το κλείσιμο των Ελληνονοτιοσλαβικών συνόρων από τον Κροάτη Τίτο κομμουνιστή δικτάτορα, βοήθησαν το Ελληνικό δημοκρατικό καθεστώς να διατηρηθή κι η Αμερικανική οικονομική τον λαό να επιβιώσει.
Η στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ είχεν ως οτέλεσμα επεκρατήσει ο Εθνικός στρατός της Ελλάδος, στο Γράμμο και το Βίτσι το καλοκαίρι του 1949. Το σχέδιο Μάρσαλ χορήγησε 3,5 δις δολ. στην Ελληνική οικονομία που δεν είχα άλλον συναλλαγματικό πόρο μέχρι το 1952.
Λίγο μετά, Ελλάδα και Τουρκία ενετάχθησαν στο ΝΑΤΟ και πολύ αργότερα, μόνον η Ελλάς στην Ευρωπαϊκή Ένωση (1981) και στην Ευρωζώνη το 2002. Η εισδοχή της Ελλάδος στην Δυτική Ευρώπη ήταν μία «επιτυχής ιστορία», σπάνια για την εποχή εκείνη, που η Σοβειτική Ρωσσία κατάπινε την μία μετά την άλλη Ευρωπαϊκή χώρα - Πολωνία, Τσεχοσλοβακία - στον «ερυθρό παράδεισο».
Η διακυβέρνηση επί δύο 6ετίες της Ελλάδος από τον Κων/νο Καραμανλή, έντονα αντικομμμουνιστή, δεν έπεισε την κοινή γνώμη για τον φιλελευθερισμό του καθώς δεν ήταν απλώς σοσιαλίζων αλλά μάλλον σοσιαλιστής απο τα φάσκια του.
Εν τούτοις, η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού ετάχθη για πρώτη φορά μετά τον «εμφύλιο» υπέρ της Αριστεράς μόλις το 1981 παρασυρομένη από την δημαγωγική προσωπικότητα του Ανδρέου Παπανδρέου και τα αντιδυτικά συνθήματα. Δοκίμασε τους αριστερούς πολιτικούς επί μία τριακονταετία περίπου και απογοητεύθη από την ρητορεία τους και την διαφθορά.
Τελευταία εκδοχή της αριστερής ιδεολογίας αλλά κατά βάθος συντηρητικής συνειδήσεως των αστών αριστερών, έγινε στο διάστημα της οικονομικής κρίσεως 2012 -19, οπότε η «ανανεωμένη» αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ απεδέχθη το τιμωρητικό μνημόνιο και ανέτρεψε ανερυθρίαστα το απορριπτικό δημοψήφισμα των μνημονίων ευρωγκρούπ, που πήρε 63% των ψήφων.
Η επιλογή της δεξιάς έγινε με πρωτοφανή πλειοψηφία το 1919 αλλά ενοθεύθη από το την εκσυγχρονιστική κεντροδεξιά που έκανε και το λάθος του κατευνασμού της αναθεωρητικής Τουρκίας ο οποίος έθιξε τα πατριωτικά αντανακλαστικά του Ελληνικού λαού.΄Ετσι η ΝΔ από 41% των ψήφων έπεσε στα μισά στις ευρωεκλογές το 2024 κι έκτοτε δεν ανέκαμψε παρά τις πλούσιες παροχές του Ευρωταμείου Ανάκαμψης στην παρασιτική οικονομία.
Το μήνυμα της αποδοκιμασίας έλαβε διστακτκά ο πρωθυπουργός πού έκανε απρόθυμα στροφή προς τα στελέχη της ΝΔ υπέρ του Κώστα Τασούλα και Απόστολου Κακλαμάνη στην προεδρία της δημοκρατίας και βουλής .Απεκήρυξε τους νεωτερισμούς της WOKE-κουλτούρας κι απέλυσε τον ιεροφάντη της WOKE- οικονομίας, που ευθύνετο για την κατάρρευση της αποταμίευσης λόγω πληθωρισμού και των παραγωγικών επενδύσεων εξ αιτίας της απηνούς φορολογίας.
Η μόνη αξιόμαχος προσωπικότης της κυβερνώσης παρατάξεως απεδείχθη ο κ. Νίκος Δένδιας τόσο στην εξωτερική όσο και στην αμυντική πολιτική αλλά τα λάθη και τα σκάνδαλα της Μητσοτακικής διακυβερνήσεως μετεκίνησαν το εκλογικό σώμα πρός τα μικρά κόμματα της δεξιάς είτε στην αποχή.
Στις επόμενες εκλογές θα απαιτηθή η συνεργασία στης ΝΔ με την κεντροαριστερά ή την συντηρητική δεξιά , για τον σχηματισμό κυβερνήσεως πλήν απροόπτου δηλ. της εμφανίσεωςενός νέου άφθαρτου πολιτικού προσώπου.Ο εκλεγείς Πρόεδρος των ΗΠΑ , Ντόναλτ Τράμπ , δεν λησμονεί την προσήλωση του Κυρ.Μητσοτάκη στις Βρυξέλλες κι όσην καλήν σχέση αν έχει η Ελλάς με την Αμερική ,ο πρωθυπουργός δεν παύει να αποτελεί κάρφος στον οφθαλμότης νέας Αμερικανικής«αντμινιστρέσιον», με την«πράσινη» ιδεοληψία του ΚΜ.
Θα προηγηθή βέβαια πρώτα η πτώση του Γερμανού καγκελαρίου Σόλτζ και του Γάλλου προέδρου Μακρόν, για να καταστεί η Ελλάς στόχος πιέσεων από το δίδυμον Τράμπ-Μάσκ.΄Ηδη όμως η ψυχρότης της Ουάσικτον πρός τας Αθήνας δεν κρύπτεται από την ελαχίστη αναφορά στην συμβολή της Ελλάδος στα πολιτικώς δρώμενα εν αντιθέσει πρός την Τουρκία.