Τα σενάρια για την εξέλιξη της Αθήνας όπως εξελίσσεται ο αιώνας μας ποικίλλουν και προσφέρουν αμφίσημες εκδοχές ανάμεσα στην ευοίωνη και δυσοίωνη προοπτική. Ο τρόπος που θα εξελιχθεί η Αθήνα ως πόλη γεωπολιτικής σημασίας και οικονομικής ακτινοβολίας έχει να κάνει και με τον τρόπο που οι ίδιοι αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας. Πριν από 100 χρόνια, το 1925, ήταν ήδη σαφές πως η Αθήνα θα εξελισσόταν σε πόλη ενός ικανού μεγέθους και μιας αυξανόμενης σημασίας. Πριν από 200 χρόνια, δεν είχε γίνει ακόμη η πολιορκία της Ακροπόλεως.
Η σχετικότητα του χρόνου είναι γοητευτική παράμετρος. Μεγαλύτερη πρόκληση όμως προκύπτει από την έννοια της ρευστότητας. Η αστάθεια των συνθηκών κλιματικής ισορροπίας, διεθνών συσχετισμών, πολιτικής σταθερότητας, οικονομικής ανισότητας και πολιτιστικής στασιμότητας καθιστούν τον παράγοντα «πόλη» ως την απόλυτη μεταβλητή. Η «πόλη» είναι ένας πολιτικός σχηματισμός. Και η πολιτική ανάγνωση της σημερινής Αθήνας μάς δίνει ορισμένα χαρακτηριστικά για το πώς νοούνται σε αυτή τη γωνία της γης ορισμένα από τα μεγάλα ζητήματα των μητροπόλεων, όπως η ασφυκτική παρουσία του αυτοκινήτου, η αναιμική ενίσχυση της φύσης, η υποχώρηση της ιστορικής ταυτότητας, η προβληματική προσφορά στέγης, η ουσιαστική ισοτιμία και ισονομία των πολιτών.
Είναι βέβαιο πως η εικόνα και λειτουργία της σημερινής Αθήνας έχει αναντιστοιχία με τις κύριες προτεραιότητες της εποχής. Κυρίως σε ό,τι αφορά το Ι.Χ. αυτοκίνητο και τις δημόσιες συγκοινωνίες. Είναι το κλειδί για να αναπνεύσει η πόλη και να βελτιωθεί η καθημερινότητα αλλά και η ψυχική υγεία των κατοίκων. Η επιθετικότητα που κυριαρχεί στους δρόμους της Αθήνας δεν μπορεί να μας αφήνει παθητικά αδιάφορους. Αν οδηγήσει ή περπατήσει κανείς στους στενούς δρόμους των Αμπελοκήπων, του Ζωγράφου ή της Κυψέλης, αντιλαμβάνεται ότι η δουλειά που πρέπει να γίνει στην Αθήνα απαιτεί μια τεραστίου εύρους συνεργασία που είναι σαφές ότι απουσιάζει ως θεσμική λειτουργία αλλά και ως αντίληψη της κοινωνίας. Η Αθήνα και το πρόβλημά της είναι ζήτημα εθνικό. Είναι και ζήτημα υπαρξιακό για την πρωτεύουσα. Δεν είναι (μόνο) θέμα αισθητικής και ευζωίας. Είναι θέμα επιβίωσης.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")