Ας έχουμε υπόψη μας επίσης ότι κάτω από τη θάλασσα είναι απλωμένα σχεδόν 1,5 εκατομμύρια χιλιόμετρα καλωδίων για τηλεπικοινωνίες και αποτελούν τον πυρήνα του παγκόσμιου διαδικτύου καθώς μεταφέρουν το 95% των ψηφιακών δεδομένων. Στο Βορρά λοιπόν, η Βαλτική θάλασσα έχει εξαιρετική γεωπολιτική σημασία και έχει βρεθεί στο στόχαστρο εξαιτίας του στρατηγικού ανταγωνισμού της Μόσχας με τη Δύση. Και είναι πολλά τα περιστατικά που έχουν καταγραφεί. Δύο φορές , τον Δεκέμβριο του 2024 κόπηκαν υποβρύχια καλώδια , το ένα ήταν φιλανδικό και τροφοδοτούσε με ηλεκτρικό ρεύμα την Εσθονία. Σε άλλη περίπτωση κόπηκαν υποβρύχια καλώδια οπτικών ινών που συνέδεαν τη Σουηδία με τη Λιθουανία και τη Φινλανδία με τη Γερμανία. Στην ίδια θαλάσσια περιοχή και ενώ η Φινλανδία και η Σουηδία είχανε ήδη γίνει μέλη του ΝΑΤΟ, η μεν πρώτη ακινητοποίησε ένα ρωσικό δεξαμενόπλοιο και η δεύτερη ένα κινεζικό έχοντας σοβαρές ενδείξεις για δολιοφθορά από τα πλοία αυτά που επιχειρούσαν στο βυθό να κόψουν τα καλώδια. Η Βορειοατλαντική συμμαχία από την πλευρά της πραγματοποίησε ασκήσεις βόρεια των ακτών της Σκανδιναβίας μέχρι τη θάλασσα του Μπάρεντς με πλοία του αμερικανικού έκτου στόλου και σκάφη του βρετανικού πολεμικού ναυτικού. H Ρωσία νιώθει περικυκλωμένη και ακόμη και υπάρχει εκεχειρία στον πόλεμο με την Ουκρανία, η πίεση και η ένταση δεν θα σταματήσει. Αλλωστε ο υβριδικός πόλεμος στο βυθό έχει και ιστορία και παρελθόν. Το 2022, υπήρξε σαμποτάζ στους αγωγούς NordStream 1 και NordStream 2 που μετέφεραν ρωσικο φυσικό αέριο στη Γερμανία.
Το ΝΑΤΟ έχει εκπονήσει σειρά σχεδίων για τη φύλαξη των στόχων και των υποδομών αλλά και έχει εξετάσει σενάρια αποτροπής και άμεσης αντίδρασης. Υπάρχουν ωστόσο πολλές δυσκολίες καθώς τα καλώδια αυτά είναι εξαιρετικά λεπτά με ενισχυμένο βέβαια περίβλημα, όμως είναι ευάλωτα όχι μόνο από σαμποτάζ και αντίποινα αλλά και σε ακραία καιρικά φαινόμενα και ηφαιστειακές εκρήξεις. Σε ενδεχόμενη καταστροφή καλωδίου θα πρέπει να κινητοποιηθούν ειδικά πλωτά συνεργεία και γι’ αυτό χρειάζεται χρόνος και χρήμα.
Και πάμε τώρα στη Μέση Ανατολή. Μπορεί η εκεχειρία να έχει δημιουργήσει προσωρινή ανακούφιση, όμως οι ασύμμετρες επιθέσεις των ανταρτών Χούθι σε πλοία στην Ερυθρά θάλασσα δεν είναι βέβαιο ότι θα σταματήσουν οριστικά. Τα χτυπήματα των Χούθι εχουν βυθίσει πολλά πλοία και αυτά με τη σειρά τους, κατά τη βύθιση, έκοψαν τρία καλώδια τηλεπικοινωνιών που μετέφεραν δεδομένα από την Ευρώπη προς την Ασία. Στον Ειρηνικό ωκεανό, το κινεζικό πολεμικό ναυτικό παρουσιάζει κινητικότητα και σε συνδυασμό με τη στρατιωτική άνοδο της Ιαπωνίας και το πυρηνικό οπλοστάσιο της Βόρειας Κορέας, δημιουργούν ένα επικίνδυνο σκηνικό στη θάλασσα.
Τέλος το 2025 θα έχουμε εξελιξεις και στη Γροιλανδία και στη διώρυγα του Μεξικό, όπως ονομάζεται πλέον. Διότι ο Αμερικανός πρόεδρος Ντοναλντ Τραμπ έχει κάνει σαφές ότι θέλει να περάσει υπό τον έλεγχο του και αυτές της στρατηγικης σημασίας θαλάσσιες διαδρομές. Η διώρυγα του Μεξικό εξυπηρετεί το 5% του παγκόσμιου εμπορίου των ΗΠΑ και τη διέλευση του αμερικανικού στόλου για γρήγορη μετακίνηση μεταξύ Ειρηνικού και Ατλαντικού σε περιόδους κρίσεων όπως αυτές της Κούβας, του Βιετνάμ και της Κορέας. Η Γροιλανδία διαθέτει τεράστιο πλούτο πόρων, περίπου 140 δισεκατομμύρια βαρέλια υδρογονανθράκων που αντιστοιχούν στο 13% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου και στο 30% των παγκόσμιων αποθεμάτων φυσικού αερίου. Επίσης έχει κοιτάσματα ουρανίου περίπου 270.000 τόνων. Ο Καναδάς διεκδικεί κυριαρχία επί του μεγαλύτερου μέρους του περάσματος του Βόρειου θαλάσσιου Αρκτικού διαδρόμου, ότι είναι δηλαδή μια εσωτερική καναδική οδός, ενώ οι ΗΠΑ θεωρούν τη θαλάσσια οδό, διεθνή ύδατα. Αν λοιπόν η Αμερική αποκτήσει την κυριαρχία της Γροιλανδίας, μαζί με την Αλάσκα από την άλλη πλευρά , θα μπορούσε έτσι να ελέγχει και τις δύο θαλάσσιες διεξόδους του Καναδά.