του Jaques Delor Centre για το αντίστοιχο αφήγημα «απαιτείται επένδυση κεφαλαίου τουλάχιστον 500 εκατ. ευρώ. (...) Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων δεν αύξησε τις επενδύσεις της σε έργα υψηλότερου κινδύνου στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Ταμείου Στρατηγικών Επενδύσεων (ΕΤΣΕ) όπως προβλέπεται από την πολιτική της Επιτροπής. Αυτό οφειλόταν στην απαίτηση κινητοποίησης επενδυτικού όγκου-στόχου 500 δισεκατομμυρίων ευρώ με υποστήριξη της ΕΕ που δεν υπερβαίνει τα 16 δισεκατομμύρια ευρώ. Με λίγα λόγια, η επένδυση σε μια εγχώρια αλυσίδα αξίας κρίσιμων πρώτων υλών είναι λογική, αλλά απαιτεί πολύ χρόνο και χρήμα. Αντί να επικεντρώνεται στην επιτάχυνση της αδειοδότησης και στην παροχή ενδεχόμενης οικονομικής βοήθειας, ο νόμος περί κρίσιμων πρώτων υλών χρειάζεται ουσιαστικούς πόρους για να κάνει την επιχειρηματική του υπόθεση (εδώ: https://www.delorscentre.eu/en/publications/eu-critical-raw-materials).
Η Κίνα είχε ξεκινήσει το πρόγραμμα των Σπάνιων Γαιών το 1963(!) με την ίδρυση του Ινστιτούτου Σπάνιων Γαιών Bayan Obo στη Μογγολία. Όταν ξεκίνησα το διδακτορικό μου το 2011, η Κίνα διέθετε ήδη 100 χιλιάδες διδακτορικά στις Σπάνιες Γαίες ενώ στην ΕΕ υπήρχαν μόνο 50 (!) (ένα εκ των οποίων ήταν το δικό μου). Συνοπτικά, τα δεδομένα για τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας στην τεχνολογία Σπάνιων Γαιών (πάνω από 80.000 καταχωρίσεις σε διάστημα 68 ετών) καταδεικνύουν τα εξής: Η Κίνα έχει συσσωρεύσει μια υπεροχή 23.000 διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας (πατέντες) σε σχέση με τις ΗΠΑ σε μόλις 14 χρόνια. Κομμάτι της «αλυσίδας αξίας» των σπάνιων γαιών στην Κίνα αποτελούν δύο mega-πόλεις στην Κίνα (Ganzho και Baοtou) με συνολικό πληθυσμό περίπου 17 εκατομμύρια κατοίκων. Η κινεζική «αλυσίδα αξίας» των σπάνιων γαιών περιλαμβάνει επίσης πάνω από 400 εταιρείες (εννοείται όλες κρατικά ελεγχόμενες, δηλαδή από το ΚΚΚ). Σκεφτείτε το: 17 εκατομμύρια κάτοικοι σε δύο mega-πόλεις στην Κίνα ασχολούνται αποκλειστικά και καθημερινά με τις σπάνιες γαίες! Οι δύο αυτές πόλεις ονομάζονται χαρακτηριστικά «πόλεις των σπάνιων γαιών» (εδώ: https://www.defence-point.gr/news/70-chronia-nato-irthe-i-ora-gia-quot-aderfaki-quot-gia-tis-spanies-gaies#goog_rewarded8). Αν κοιτάξει κανείς στη χρονολογική σειρά μεταξύ του 1963 και του 2022 των πρωτοβουλιών που είχε αναλάβει η Κίνα για τις Σπάνιες Γαίες θα εκπλαγεί.
Έχοντας τα παραπάνω ως δεδομένα τα οποία είναι γνωστά εδώ και πολλά χρόνια τότε δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί κανείς: «Που πας ρε Καραμήτρο και επιβάλλεις άρον-άρον πράσινη μετάβαση χωρίς τις πρώτες ύλες; Που πας ρε Καραμήτρο χωρίς να έχεις εξασφαλίσει τον έλεγχο της αλυσίδας αξίας των κρίσιμων ορυκτών; Που πας ρε Καραμήτρο με όλα αυτά και σταματάς τη χρήση του λιγνίτη, της πυρηνικής ενέργειας και των υδρογονανθράκων ταυτόχρονα;».
Σύμφωνα με τα λεγόμενα ασφαλέστατης πηγής εκ των Βρυξελλών, τώρα στις Βρυξέλλες η λέξη που ακούγεται όλο και πιο συχνά είναι η λέξη «ρεαλισμός». Απαντώ: Αργά. Πολύ αργά…Ήδη όσες Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις επέμεναν στο δυστοπικό κλιματικό αφήγημα του NetZero και του GreenDeal αρχίζουν να νιώθουν το θυμό των πολιτών. Η ακρίβεια βρίσκεται στα ύψη και η αποβιομηχάνιση της Ευρώπης γίνεται εφιάλτης. Θα ακολουθήσουν μαζικές απολύσεις εκατοντάδων χιλιάδων Ευρωπαίων εργαζόμενων με απρόσμενες πολιτικές εξελίξεις. Είχαν προειδοποιηθεί, αλλά η αλαζονεία αρκετών σε Βρυξέλλες και Αθήνα είχε πιάσει ταβάνι.
Η ΕΕ θυμίζει όλο και πιο πολύ στις αποφάσεις της, το κεντρικά σχεδιασμένο καταμερισμό παραγωγής…θυμίζει όλο και πιο πολύ την ΕΣΣΔ. Όλοι γνωρίζουμε τι συνέβη στην ΕΣΣΔ.
Επί του πιεστηρίου: την ώρα που γραφόταν το παρόν άρθρο προέκυψε η είδηση για την κατάρρευση της Νορβηγικής Κυβέρνησης εξαιτίας των δυστοπικών πιέσεων των Βρυξελλών για τη ενέργεια…θα δούμε πολλά ακόμη. Το παγκόσμιο εκκρεμές αλλάζει πλέον με ραγδαίο ρυθμό.
Ζητώ ταπεινά συγνώμη για τη χρήση του επώνυμου «Καραμήτρος» αλλά αυτό προέκυψε από τη γνωστή διαφήμιση.
*Ο Σωτήρης Καμενόπουλος είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου από τη Σχολή Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης. Οι τομείς του ερευνητικού του ενδιαφέροντος είναι η βιώσιμη αξιοποίηση των ορυκτών πόρων, η γεωπολιτική και η διαχείριση κινδύνων.