Με πληθωρισμό 2,5%, οι Αμερικανοί διπλασίασαν την ευημερία τους, τον πλούτο τους ικανοποιητικά ώστε να κάνουν αποσβέσεις κι ως αποτέλεσμα, αυξήθηκε ο πληθυσμός των ΗΠΑ που πλησιάζει τα 350 εκατομμύρια ψυχές.
Η Κίνα, αντιθέτως, με ονομαστική αύξηση του εθνικού της εισοδήματος 4,2% υπελείφθη της Αμερικής λόγω της για τρίτη χρονιά υφέσεως και ο πληθυσμός της εμειώθη. Το κατά κεφαλήν εισόδημα των Κινέζων το 2023 ήταν 12,6 χιλ. $ ενώ των Αμερικανών 87,7 χιλ. $ και πέρυσι ακόμη υψηλότερο συγκριτικά. Οι Αμερικανίδες μητέρες έχουν θετική γαμηλιότητα δηλ. αναπληρώνουν τους θανάτους.
Πώς επετεύχθη η υπεραπόδοση της Αμερικανικής κοινωνίας; Από τις επενδύσεις των εταιριών, την υψηλή τεχνολογία ή τον πόλεμο στην Ουκρανία; Όχι βέβαια.Επετεύχθη ορθόδοξα και το Οικονομικό όσκαρ λαμβάνει ο Αμερικανικός καταναλωτής!... Ιδού πώς:
Πρώτον, με τη αύξηση της απασχόλησης στα υψηλότερα ιστορικά επίπεδα,, δεύτερον με την βελτίωση των μισθών και τρίτον, και σπουδαιότερο, με ελάφρυνση της φορολογίας εισοδήματος . Οι Αμερικανικές επιχειρήσεις είχαν καλά κέρδη πέρυσι και τα μοίρασαν σε εργαζομένους, μετόχους και διοικήσεις.
Οι εισοδηματίες δεν εκάθησαν πάνω στα έσοδα τους αλλά βγήκαν στην αγορά έχτισαν σπίτια, αγόρασαν ηλεκτρικά αυτοκίνητα και ταξίδευσαν στο εσωτερικό, περισσότερο του εξωτερικού. Η αγορά αντεπεκρίθη. Δεν απέσπασε το πλεόνασμα (rend)αλλά διατήρησε σχετικώς χαμηλές τιμές, παρά τα προβλήματα του εφοδιασμού από τις υπερπόντιες μεταφορές. Το κράτος, ομοσπονδιακό και πολιτειακό είδε τα έσοδα του ν’αυξάνονται υγιώς και να καλύπτουν τα τοκοχρεωλύσια του πράγματι υψηλού δημοσίου χρέους που κοντεύει να υπερβεί το συνολικό ΑΕΠ της Αμερικής. Οι ξένοι συνέχισαν να επενδύουν στα Αμερικανικά ομόλογα.
Ας έλθουμε τώρα στα καθ’ ημάς, τα οικονομικά της Ψωροκώσταινας. Τι κάμαμε πέρυσι; Με επίσημο πληθωρισμό περίπου 4% και πραγματική ανάπτυξη γύρω στο 2%, το ονομαστικό εισόδημα αυξήθη λιγότερο από 6% αλλά ποιος το εισέπραξε; Τα μονοπώλια, τα καρτέλ και το Δημόσιο, που είχε υπερέσοδα 9 δις. ευρώ. Από τους φορολογουμένους απεσπάσθησαν τα υπερέσοδα (rent) του κράτους.
Δηλ. απ’ τον Έλληνα καταναλωτή τον οποίον δεν άγγιξε η ανάπτυξη. Σ’ αυτόν έφθασαν παρά ψιχία της 2% ανάπτυξης, χωρίς φοροεκπτώσεις για δαπάνες υγείας, σπουδών και συντηρήσεων ακινήτων κλπ. Οι μεν χαμηλόμισθοι απεσύρθησαν της αγοράς εργασίας όπως οι μητέρες, προς δικαίωσιν του ΔΝΤ που επισημαίνει στην τελευταία έκθεση την εντεύθεν «ποινή παιδιών» (!), τα δε ικανοποιητικώς αμειβόμενα στελέχη επιχειρήσεων δεν μπόρεσαν να κάνουν παιδιά, χωρίς στοιχειώδη αποταμίευση, ούτε ν’ αγοράσουν σπίτι με την απηνή φορολογία που υφίστανται (ΦΠΑ 24%, ΕΝΦΙΑ αυξανόμενο, φόροι εισοδήματος 43% για ετήσιο εισόδημα άνωτων 35.000 ευρώ).
Ως αποτέλεσμα της υψηλής ανεργίας που μαστίζει την μεταπολιτευτική Ελλάδα , 3.053.783 ευρέθησαν εκτός εργασίας τέλη Δεκεμβρίου πέρυσι κατά τους υπολογισμούς της ΕΛΣΤΑΤ. Αν 10% του αργού αυτού πληθυσμού είχε αφορολόγητο εισόδημα εξ εργασίας, το ΑΕΠ θα αυξάνετο με ρυθμό διπλάσιο από ό, τι σήμερα και οι χαμηλού εισοδήματος τάξεις δεν θα πλήττονταν από την «ποινή παιδιών».
Αλλά αυτό προϋποθέτει επιστροφή σημαντικού μέρους του δημοσιονομικού πλεονάσματος , απελευθέρωση των επιχειρηματικών επενδύσεων από «πράσινους φόρους», τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση και επιτάχυνση της δικαιοσύνης που χρειάζεται δύο χρόνια για την ανάκριση του διπλού εγκλήματος των Τεμπών, προ και μετά. «Στην Ελλάδα ζούμε» όπως είπεν ο αλήστου μνήμης Σημίτης. Καιρός ν’ αλλάξουμε οικονομική πολιτική.