στη δυτική Αυστραλία και, όπως δείχνουν τα δηλωμένα στοιχεία του, κατευθύνεται προς τη Δουνκέρκη στη Γαλλία, όπου υπάρχει αντίστοιχο τερματικό ΥΦΑ. Ο εκτιμώμενος χρόνος του ταξιδιού του ElisaArdea είναι περίπου 28 ημέρες. Προς το παρόν δεν μπορεί να επαληθευτεί με απόλυτη βεβαιότητα κατά πόσο το υγραεριοφόρο μεταφέρει κάποιο φορτίο LNG, ούτε αν ο πραγματικός προορισμός του είναι η Γαλλία.
Το ElisaArdea βρίσκεται ανοικτά της δυτικής Αυστραλίας. Πηγή: Marine Traffic.
Εντούτοις, αν εντέλει το τάνκερ μεταφέρει πράγματι ΥΦΑ προς τον τερματικό σταθμό της Δουνκέρκης, τότε αυτό θα είναι η πρώτη εξαγωγή αυστραλιανού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη από το 2022. Η ενεργειακή κρίση που είχε προκληθεί από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είχε εκτινάξει τις τιμές σποτ του καυσίμου, αναγκάζοντας τους Ευρωπαίους αγοραστές να αναζητήσουν όσες διαθέσιμες προμήθειες μπορούσαν. Μολονότι οι τιμές του φυσικού αερίου έχουν πλέον σταθεροποιηθεί, η δραματική μείωση στους ναύλους των υγραεριοφόρων εξαιτίας της υποτονικής ζήτησης, προσφέρουν ένα κίνητρο για μακρινά ταξίδια σε όσους εμπορεύονται ορυκτά καύσιμα.
Ένα φορτίο LNG δεν καθιστά την Αυστραλία κρίσιμο παίκτη στην αγορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, οι δύο πλευρές έχουν κάθε λόγο να επιθυμούν μία εμβάθυνση των εμπορικών δεσμών. Για την Αυστραλία, η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο και οι πιέσεις του προς συμμάχους και ανταγωνιστές των ΗΠΑ για αγορά περισσότερων αμερικανικών υδρογονανθράκων, έχουν πλήξει τις προοπτικές της στην κοντινή της ασιατική αγορά. Κατά τα προηγούμενα χρόνια, το ΥΦΑ αποτελούσε την τρίτη μεγαλύτερη εξαγωγή της Αυστραλίας, με εκτιμήσεις για περαιτέρω ανάπτυξη— κάτι που πλέον υπονομεύεται από την πολιτική της Ουάσιγκτον. Με το κόστος των ναύλων τόσο χαμηλό, οι αυστραλιανοί προμηθευτές θα μπορούσαν να ισορροπήσουν τις όποιες απώλειες από την Ασία αυξάνοντας την παρουσία τους στην Ευρώπη.
Όσο για την Ευρώπη, η είσοδος των αυστραλιανών φορτίων θα μπορούσε να αποδειχθεί σωτήρια γεωπολιτικά. Επί του παρόντος, η Ευρώπη προσπαθεί να απεξαρτηθεί από το ρωσικό φυσικό αέριο, εντείνοντας όμως την εξάρτησή της από το νορβηγικό και το αμερικανικό φυσικό αέριο. Αυτή η εξέλιξη είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, ειδικά δεδομένων των απειλών του νέου Προέδρου των ΗΠΑ, ο οποίος έχει ρητά δηλώσει πως σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τις ενεργειακές εξαγωγές της χώρας του ως μέσο πίεσης προς άλλες κυβερνήσεις. Καθώς ο Τραμπ εκφράζει όλο και πιο μαξιμαλιστικές απαιτήσεις σε μία σειρά ζητημάτων, η συνεχιζόμενη σύνδεση των ευρωπαϊκών τιμών ενέργειας με τα σχέδια της Ουάσιγκτον μπορεί να φέρει την Ευρώπη προ δυσάρεστων τετελεσμένων. Ως εκ τούτου, η άμεση διαφοροποίηση των προμηθευτών της οφείλει να αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα στις Βρυξέλλες, με την Αυστραλία να συνιστά μία γεωπολιτικά ασφαλή εναλλακτική.